Frajda-po odbarczeniu rdzenia. Frajda umarła.

[megan72]

Ponieważ ja wyniosłam się blisko 2 lata temu na dłuższy tymczas do Jukeja, moje koty zostały zesłane na przemieszkanie do rodziców. Czyli porzuciły miejski zgiełk i zostały zameldowane w domu na nadbużańskich łąkach.
Ale zanim więcej o nich, napiszę o cudzie. Jakoś pojawiam się zawsze na miau, gdy dzieje się jakiś dramat. Czas to zmienić.
Moi rodzice mają leciwą kotkę Freję. W typie norweskiego leśnego. W marcu skończyła 18 lat. Freja cierpi na kardiomiopatię i zwyrodnienia stawów. W ubiegłym roku jej stan się bardzo pogorszył. Prawdę mówiąc, rodzice pewni byli, że wspólne dni są już policzone. Ale Freja trwała. Zimą było już bardzo źle. Nasiliły się problemy z oddychaniem, kota prawie wcale nie chodziła. Po dojściu z legowiska do miski musiała się położyć, by odpocząć i wyrównać oddech, zanim mogła cokolwiek zjeść. Ale póki jest apetyt - to jest i nadzieja. Gdy widziałam ją w lutym - już się z nią pożegnałam. Byłam pewna, że nie dożyje mojej kolejnej wizyty w domu. W domu przygotowane zastrzyki na TEN wypadek, numer telefonu do weta, który zgodził się przyjechać do domu o każdej porze wbity rodzicom w komórki... A tymczasem... Frejka się pozbierała . Lepiej oddycha, znów zapragnęła wycieczek po ogrodzie i popołudniowych siest na tarasie. Dziarsko złazi i wspina się po schodach - zaplatając co prawda czasem łapkami - ale jaka to radość widzieć, że znów jej się chce: mizianek, spacerów, dużo jeeeść; po prostu życie wróciło w kota. Z którym mieliśmy się żegnać parę lat temu. Chwilo trwaj jeszcze wiele lat!

A o Meli i Srajdzie-Frajdzie jutro...

[Lidka]

To cudowna sprawa:))
Nam się jakoś nie udawało.
Ale niech się jej udaje jak najdłużej:))

[Agneska]

Wszelki duch...

Dawaj no resztę opowieści!

[megan72]

Trudno oddaje się na przechowanie własne koty. Cholernie trudno. Tym bardziej, że Mela zmian nie lubi, trudno się aklimatyzuje i zawsze jest w takiej sytuacji nieszczęśliwa. Pierwsze dni po wyjeździe były koszmarne - dla wszystkich. Mela wyła na widok kogokolwiek, nie jadła, nie piła - prawdę mówiąc, miałam już bilet powrotny. Ale powoli uspokoiła się, zaczęła jakoś wegetować, a po 3-4 tygodniach normalnie żyć. Ukochała sobie mojego Tatę, nie odstępuje go na krok. Chodzi za nim, czeka pod drzwiami, gdy wychodzi. Woła go, zagaduje, wdzięczy się ile sił. Kamień spadł mi z serca, gdy na bieżąco rodzice opowiadali mi, jak to dziewczyny się zadomowiły.
Melisa okazało się nie umiała chodzić po schodach - chcąc zejść z tarasu na trawnik rzucała się rozpaczliwie naprzód. Śmiechu było co niemiara. Były i chwile grozy. Weszła na drzewo - no i nie umiała zejść. Więc sąsiad z wysoką drabiną - ale mało mu rąk nie odgryzła (Mela, nie drabina). Strażacy - też nie dali rady przerażonej wścieklicy. Po dobie Mela została brutalnie strząśnięta w rozłożysty jałowiec. Po tej przygodzie ze trzy miesiące nie chciała wychodzić nawet na taras. Teraz lubi się przejść po trawniku, ale jednak jej naturalnym środowiskiem jest czysta pościel i fotel lub stołek przed kominkiem.
Za to Frajda weszła jak do siebie. Pierwsze dwa miesiące był zakaz opuszczania domu, ale jak już się wmieszkała - przyszła pora na odkrywanie uroków ogrodu i łąk. I znoszenie darów do domu. Myszy, ptaki, jaszczurki. U Frajdy jedna cecha pozostała niezmienna - wszystko co robi, robi na 300%. I zawsze dopina swego. Ponieważ rodzice wzgardzali prezentami i delegowali je za płot, Frajdunia zaczęła dary chować. W pościel na łóżkach, w szafach. A ja i sąsiedzi z bliższej i dalszej okolicy mogliśmy poznać siłę Jej głosu.
Koty są przeszczęśliwe. I rozpuszczone jak dziadowskie bicze. Niestety, trochę też zatuczone...
Trochę obrazków:
Mela na tarasie:


Frajduni poranna gimnastyka:


Obchód włości:


Oczywiście, cały czas trzeba kontrolować, co dzieje się na kuchenym blacie i stole:


No i miejscówka ciesząca się największym powodzeniem - kto pierwszy, ten leży dopóki ogień w kominku się pali:




A tu KOTlet - z bardzo już gęstym i grubym zimowym futrem. Podpinki też się słusznej dorobiła :

[Agneska]

O matko, jakie one są piękne.

[klaudiafj]

Dzień dobry Weszłam, bo zobaczyłam słowo "obrazki" i jestem oczarowana, a nie chcę nie przyznać się, że podglądnęłam Cudne obrazki!!! Frajdunia mnie rozwaliła na tej gałęzi oczki z zza okna kolejny hit!!! I KOTlet
Super

[Lidka]

Rzeczywiście niesamowite są obserwacje jak koty zaczynają zwiedzać ogród. Nasze od wiosny tak mają. Przedtem były w zamkniętej wolierze.

Dobrze, że się dziewczyny znalazły w nowym otoczeniu:)

[megan72]

:1luvu: O matko, jakie one są piękne.

Tak zazwyczaj mówi każdy, kto wchodzi do domu i widzi Melisę. I oczywiście chce kotecka pogłaskać. A to kotecek do podziwiania jest, nie do głaskania. Choć i w tej materii nastąpiły pewne zmiany. Mela niezmiennie nie cierpi bab i dzieci, szczodrze rozdając rany szarpane. Ale gdy zbliża się do niej mężczyzna - naddaje łepek, mruży ślepka - no cud, miód i orzeszki...

Dzień dobry Weszłam, bo zobaczyłam słowo "obrazki" i jestem oczarowana, a nie chcę nie przyznać się, że podglądnęłam Cudne obrazki!!! Frajdunia mnie rozwaliła na tej gałęzi oczki z zza okna kolejny hit!!! I KOTlet
Super

Witaj na wątku. Ja też nie mogę nadziwić się, jak zręcznie Frajda przemieszcza się po gałęziach. Czasem wygląda, jakby nawet ogon miała chwytny .

Rzeczywiście niesamowite są obserwacje jak koty zaczynają zwiedzać ogród. Nasze od wiosny tak mają. Przedtem były w zamkniętej wolierze.

Dobrze, że się dziewczyny znalazły w nowym otoczeniu:)

Prawda? I niesamowite, że każdą fascynuje co innego.
Na starej sośnie wisi wynalazek pt. 'krzesło brazylijskie'. Mela - uwielbia się bujać. W słoneczne letnie dni wychodziła na ogród, siadała pod nim i kazała się huśtać. Żaden inny kot tego nie lubi.

[klaudiafj]

Ja nawet męża zawołałam, żeby mu pokazać Wasze zdjecia

[Lidka]

U nas podobnie.
Duduś kocha spać na huśtawce. A już jak ktoś jest na huśtawce to pędzi na tych swoich trzech zdrowych łapkach jak szalony.
I to wszystko jedno znajomy czy nie lubi być na huśtawce.

[megan72]

Nie. już nigdy nie napiszę, że jst fajnie.
W nocy ok. 3 obudziło Tatę pomiaukiwanie Frajdy. Tylne łapy nieczynne.
Tata ruszył z Frajdą do Warszawy, ja nocowałam na Bielanach do telefonu wybrać nejlepszą możliwie opcję z całodobówek. Frajda w szpitalu w WetMedyce.
W stanie wstrząsu, z temp. 35 stopni. Inkubator, dogrzewanie, płyny, przeciwbólowe. Morfologia dobra. Tyle wiem.
Podejrzenia: uraz lub zator (mniej prawdopodobny).
Musi się ustabilizować, za jakieś pół godziny zaczną diagnostykę.
Wszystkie moce błagam, niech jej dane będzie żyć. Bez bólu.

[zuza]

Ogromne kciuki!

[megan72]

Bezsilność, niemoc i proszę czekać doprowadzają mnie do szału.
W głowie kłąb myśli. Co może się kotu stać w sypialni? Spadła z szafy - na której niemal codziennie sypia? To stała miejscówka, zawsze po komodzie bez problemu wskakuje/zeskakuje. Młody, zdrowy kot?
To wszystko jest dla mnie tak kuriozalne, że aż niewiarygodne. Może się jednak obudzę i stwierdzę, że to był tylko koszmarny sen.
Niech będzie dobrze. Niech będzie dobrze. Niech będzie dobrze.
Oby z tego wyszła, błagam wszystko i wszystkich.

[Killatha]

ogromne kciuki
jak wróce do domu to nawet paluchy

[klaudiafj]

O rany kciuki mocne