Skierka z uciętym językiem, Skierka za TM :( ...

[Killatha]

kciuków nigdy za wiele

[Fioletowy_Ksiezyc]

Witam Informuję z przyjemnością że kotki już się do siebie przyzwyczaiły. Mam nadzieje że głębsza przyjaźń nadejdzie z biegiem czasu, ale już teraz jest naprawdę sympatycznie. Są niestety też gorsze wieści. Skierka troszkę sie przeziębiła i jej niewiarygodnie ogromny apetyt osłabł. Po pierwszym kichnięciu pobiegłam do sąsiadki-weterynarza żeby zmierzyła kotkowi temperaturę i osłuchała. I na szczęście wszystko jest w najlepszym porządku. Uspokoiła mnie że nie ma powodu do niepokoju. Kotek jest po prostu osłabiony po wszystkich przejściach i moja panika, żeby jechać z nim natychmiast do kliniki nie była uzasadniona. Tak więc kurujemy się obie (ja też mam lekki katar ) i czekamy aż drugi kotek i reszta rodziny też zacznie kichać. Bo cóż... Niestety takie są zasady w życiu stadnym
Pozdrawiam i idę wmusić małej trochę karmy, bo jak nie będzie jadła zostanie drugą chudą Kate Moss, a chciałabym z niej zrobić Monicę Bellucci

[Killatha]

I bardzo słusznie - chudość wyszła z mody. Ja mam w domu kocią Danusię Rin i wdziękiem niewiele innych może ją pobić

[Erin]

I bardzo słusznie - chudość wyszła z mody. Ja mam w domu kocią Danusię Rin i wdziękiem niewiele innych może ją pobić

No wszystko pięknie, tylko jak się miewa jej serduszko?
Moja Pysia też zaczęła być klocem, ale ja powiedziałam zdecydowane NIE.

[Anna Katolik]

Jestem pierwszy raz na tym Forum. Witam wszystkich, a szczególnie serdecznie tych, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do poprawy losu Skierki. I dziękuję im z całego serca. Jestem tą kotolubną osobą, która przywiozła Skierkę do Katowic. W skrócie: w połowie października pojechałam odwiedzić Rodziców mieszkających na kujawskiej wsi. Są ludżmi w podeszłym wieku, a Mama niedawno przeszła operację serca - bypassy, a mimo to opiekują się trzema psiakami i kotem. Od Mamy dowiedziałam się, że przed około dwoma miesiącami (czyli w sierpniu), pod dom przywlokła się resztkami sił kocina. Znalazły ją psy i zaalarmowały domowników. Kocina był w strasznym stanie: wycieńczona, skołtuniona sierść, nie chodziła. Mama zabrała ją do domu: kocina dostała oddzielne pomieszczenie, miseczki z pokarmem, ciepłym mlekiem, wodą. Stan kotka poprawiał się wolno, ale jedzenia i picia w miseczkach ubywało, więc Mama sądziła, że z czasem kicia wyzdrowieje. Niepokoił tylko wygląd ciągle zmierzwionej, posklejanej sierści. No i przyjechałam. I do kotka. I dokładne oględziny. Zajrzałam do śliniącego się pyszczka. I szok, koszmar jakiś! To nie mogło być prawdą! Zajrzałam jeszcze raz. Nie było języczka. Powiedziałam o tym Mamie, też szok. Co robić? Telefon do Pini. I decyzja, że przywożę kicię do Katowic. I tak, pociągiem, w kartoniku przyjechała kocinka na Śląsk. I bardzo jestem wdzięczna wszystkim, którzy jej pomogli, bo bez fachowej opieki i, nie ma co ukrywać - pieniędzy, kicia skazana byłaby na wegetację. Miałam początkowo wyrzuty sumienia, że to nie ja ją przygarnęłam, ale mam już 7 kotów (a raczej to one mnie mają), a możliwości lokalowe i finansowe niewielkie. Dlatego moja Mama i ja cieszymy się, że Skierka doznała tyle serdecznej pomocy. I jeszcze raz całymi sercami dziękujemy!

[Dorota]

Anno, aniolem jestes...
I Twoja Mama rowniez.

Serdeczne dzieki za wszystko, co zrobilas dla Skierki.

[Aleksandra59]

Witam Informuję z przyjemnością że kotki już się do siebie przyzwyczaiły. Mam nadzieje że głębsza przyjaźń nadejdzie z biegiem czasu, ale już teraz jest naprawdę sympatycznie.

Bardzo się z teg cieszę - mnie nadal ciekawi: co na to królik

Witam Są niestety też gorsze wieści. Skierka troszkę sie przeziębiła i jej niewiarygodnie ogromny apetyt osłabł. Po pierwszym kichnięciu pobiegłam do sąsiadki-weterynarza żeby zmierzyła kotkowi temperaturę i osłuchała. I na szczęście wszystko jest w najlepszym porządku. Uspokoiła mnie że nie ma powodu do niepokoju. Kotek jest po prostu osłabiony po wszystkich przejściach i moja panika, żeby jechać z nim natychmiast do kliniki nie była uzasadniona. Tak więc kurujemy się obie (ja też mam lekki katar ) i czekamy aż drugi kotek i reszta rodziny też zacznie kichać. Bo cóż... Niestety takie są zasady w życiu stadnym
Pozdrawiam i idę wmusić małej trochę karmy, bo jak nie będzie jadła zostanie drugą chudą Kate Moss, a chciałabym z niej zrobić Monicę Bellucci

Dobrze, że masz sąsiadkę-weterynarza. Z tego co piszesz baaardzo rozsądna wetka Kichnięcie - tym bardziej pierwsze wcale nie musi oznaczać czegoś złego.
A osłabienie apatytu - może oznaczać, że Skierka poczuła się bezpieczna u Ciebie i nie musi się najadać "na zapas", tak jak wcześniej to robiła. Tak mi teraz do głowy przyszło
Fioletku (mam nadzieje, że nie obrazisz się za zdrobnienie Twojego nicka ), dużo zdrówka życzę Tobie i Skierce

[sarra]

Anno ty i twoja mama jestescie naprawde aniolami o wielkich sercach! Duzy poklon w wasza strone,jejku znow sie poplakalam,ta historia wciaz budzi emocje jak czytam.

[Aleksandra59]

Jestem pierwszy raz na tym Forum. Witam wszystkich, a szczególnie serdecznie tych, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do poprawy losu Skierki. I dziękuję im z całego serca. Jestem tą kotolubną osobą, która przywiozła Skierkę do Katowic. W skrócie: w połowie października pojechałam odwiedzić Rodziców mieszkających na kujawskiej wsi. Są ludżmi w podeszłym wieku, a Mama niedawno przeszła operację serca - bypassy, a mimo to opiekują się trzema psiakami i kotem. Od Mamy dowiedziałam się, że przed około dwoma miesiącami (czyli w sierpniu), pod dom przywlokła się resztkami sił kocina. Znalazły ją psy i zaalarmowały domowników. Kocina był w strasznym stanie: wycieńczona, skołtuniona sierść, nie chodziła. Mama zabrała ją do domu: kocina dostała oddzielne pomieszczenie, miseczki z pokarmem, ciepłym mlekiem, wodą. Stan kotka poprawiał się wolno, ale jedzenia i picia w miseczkach ubywało, więc Mama sądziła, że z czasem kicia wyzdrowieje. Niepokoił tylko wygląd ciągle zmierzwionej, posklejanej sierści. No i przyjechałam. I do kotka. I dokładne oględziny. Zajrzałam do śliniącego się pyszczka. I szok, koszmar jakiś! To nie mogło być prawdą! Zajrzałam jeszcze raz. Nie było języczka. Powiedziałam o tym Mamie, też szok. Co robić? Telefon do Pini. I decyzja, że przywożę kicię do Katowic. I tak, pociągiem, w kartoniku przyjechała kocinka na Śląsk. I bardzo jestem wdzięczna wszystkim, którzy jej pomogli, bo bez fachowej opieki i, nie ma co ukrywać - pieniędzy, kicia skazana byłaby na wegetację. Miałam początkowo wyrzuty sumienia, że to nie ja ją przygarnęłam, ale mam już 7 kotów (a raczej to one mnie mają), a możliwości lokalowe i finansowe niewielkie. Dlatego moja Mama i ja cieszymy się, że Skierka doznała tyle serdecznej pomocy. I jeszcze raz całymi sercami dziękujemy!

Anno gdyby nie Twoja Mama i Ty, to nie byłoby tego wątku .....
Na szczęście są tacy ludzie jak Twoja Mama i Ty - i to Wam należą się podziękowania, to tylko dzięki WAM Skierka jest tam gdzie jest - jesteście
Dzięki za Skierkę

[barba50]

Spłakałam się, ale tym razem to łzy szczęścia

Dziękuję

[Anna Katolik]

Tak bardzo się cieszę, że Skierka ma domek i dużych kochających do kochania. Niech dobre anioły będą ze wszystkimi, którzy jej pomogli.

[Erin]

Skiereczko, tak się cieszę
Dziewczyny, jesteście WIELKIE

[Lidka]

Tak, wielkie dziewczyny:))
Miala kicia mimo wszystko szczescie, choc przez chwile jej swiat sie zawalil.
Miejmy nadzieje, ze juz nigdy nie bedzie przezywac zadnych tragedii.
Trzymam kciuki, zeby nauczyla sie troszke myc. bylaby wtedy pewnie szczesliwsza.

[czycha3]

U Skierki wszystko w porządku, śpi pod jedną kołdrą z właścicielką, i jest naprawdę wyjątkowo przyjaznym kotkiem. Lubi czesanie i wygłaskiwanie, mycie także. Je bardzo dużo, z apetytem nie ma problemu.
Jeśli chodzi o kontakty między dwoma kotkami, to jest coraz lepiej. Co prawda od czasu do czasu na siebie syczą, ale szukają kontaktu. Obie chcą się jakoś zapoznać, ale każda wycofuje się w ostatniej chwili. No, ale trzeba dać im trochę czasu.

Świetne wieści! Trzymam kciuki za ich przyjaźń, ale pewnie zupełnie niepotrzebnie Pewnie same sobie dadzą radę Chociaż... Kciuków nigdy za wiele

[Ewik]

A jak myjecie Skiereczke? I jak ona to znosi?