Hera i Dorinka cz.2. Odświeżam zdjęcia.

[Wojtek]

To tylko ja tak skomentowałem tę scenę.
Hera i Dorinka nie bały się wizyt u mojej rodziny, którą znały dość dobrze, więc pobyt u mojej mamy lub u siostry nie sprawiały na nich większego wrażenia. Nawet gdy moja siostra dwa razy zmieniała mieszkanie, to przyjazd do nowego mieszkania nie wywoływał żadnego niepokoju, ludzie byli "swoi" więc wszystko było w porządku.
Dorinka była idealną podróżniczką - całą drogę przesypiała w transporterku. A Hera zwykle siedziała albo obok mnie, albo na moich kolanach (byłem pasażerem).

[anulka111]

Koty są różne, moja się wyraźnie przestraszyła,a też ludzi znała.

Od tego czasu zostawiam koty pod opieką u mnie w domu, jak muszę być nieobecna i znoszą to bardzo dobrze. Są bardziej rozpieszczane niż przeze mnie

[Sigrid]

To tylko ja tak skomentowałem tę scenę.
Dorinka była idealną podróżniczką - całą drogę przesypiała w transporterku. A Hera zwykle siedziała albo obok mnie, albo na moich kolanach (byłem pasażerem).

Jak Marlon. Do transportera i w kimkę, choćby i na 10 godzin. Zero sikania po drodze, niestety też zero jedzenia i picia, dobrze że wyjeżdżamy zawsze w nocy
Na kolanach to transportowałam go tylko nad morze - 2 km drogi. Więcej byłoby walki o wejście do klatki niż problemu z trzymaniem kota w szelkach. Ale kot był na kolanach, a dusza na ramieniu

[Wojtek]

(...)
Jak Marlon. Do transportera i w kimkę, choćby i na 10 godzin. Zero sikania po drodze, niestety też zero jedzenia i picia, dobrze że wyjeżdżamy zawsze w nocy
(...)

Gdy pierwszy raz jechałem z Herą do mamy (ok. 200 km) wyprowadzałem Herę w szelkach na siku. Ale nic nie zrobiła, a widać było, że się boi. Potem już jeździliśmy bez przerw na siku.

[Sigrid]

(...)
Jak Marlon. Do transportera i w kimkę, choćby i na 10 godzin. Zero sikania po drodze, niestety też zero jedzenia i picia, dobrze że wyjeżdżamy zawsze w nocy
(...)

Gdy pierwszy raz jechałem z Herą do mamy (ok. 200 km) wyprowadzałem Herę w szelkach na siku. Ale nic nie zrobiła, a widać było, że się boi. Potem już jeździliśmy bez przerw na siku.

Jak po pewnie z ośmiu godzinach dojechaliśmy do Słowenii, a zrobił się już ładny dzień, wyprowadziliśmy Marlona na siku. Marlon wycharczał coś wyjątkowo obelżywie i usiłował dać nura w krzaki (tego tylko brakowało, ale szelki niezłe, nie puściły). Kocur puścił jeszcze jedną wiąchę, dowodząc mi, że zwierzaka po takich jak on przejściach nie naraża się w trakcie podróży na podobny stres, bo niby skąd ma wiedzieć, że się go nie pozbywam. Otworzyłam transporter, parsknął kolejne brzydkie słowo i obrażony wlazł. Za to pierwsze co zrobił po zakwaterowaniu, to biegiem wpadł pod prysznic i uwolnił pęcherz Pojęcia. nie wiem, jakim cudem tak szybko znalazł odpowiednie pomieszczenie

[Wojtek]

(...) Za to pierwsze co zrobił po zakwaterowaniu, to biegiem wpadł pod prysznic i uwolnił pęcherz Pojęcia. nie wiem, jakim cudem tak szybko znalazł odpowiednie pomieszczenie

Dobrze, że łazienka była otwarta.

[Wojtek]

Hera nauczyła mnie obsługiwać komputer jedną ręką, lewą.




Hera czytelniczka.
Czytała Tolkiena "Księgę zaginionych opowieści", usnęła przy "Kortirion pośród drzew".

[jolabuk5]

Prawa ręka służyła do miziania kota

[zuza]

Jakie one cudnie puchate na tych fotkach. Jak obłoczki

[Wojtek]

Najbardziej puchaty był Fredzio, czyli Horacy - brat Hery.

[anulka111]

Piękne futerko ma ta rasa.

U mnie leżą na pilotach, i na lapku, bo fajnie grzeje.

[Annaa]

Hera czytelniczka.
Czytała Tolkiena "Księgę zaginionych opowieści", usnęła przy "Kortirion pośród drzew".

Zmęczyła się czytaniem

[Wojtek]

Piękne futerko ma ta rasa.

U mnie leżą na pilotach, i na lapku, bo fajnie grzeje.

Hera lubiła leżeć na komputerze. Nie było to zdrowe dla urządzenia, bo zatykała sobą otwór wentylacyjny, ale komputer jakoś to przeżył.


Hera poważna (na 4 zdjęciu leży właśnie na komputerze):

[Annaa]

Kolejne zdjęcie na tapetę
Piękne oczy

[anulka111]

To spojrzenie z ukosa skądś kojarzę, widać je na trzecim zdjęciu.