Skarpetkowy Potwór i Tosia - Basków bieg na widłach (str 97)

[Hańka]

Kurczę, aż tak...?

[Bryska4]

Kurczę, aż tak...?

Nie, nie jest tak tragicznie, wiadomo, każda praca ma swoje plusy i minusy.

Ja lubię moją pracę, odpowiadają mi godziny pracy (nie mam tej okropnej sjesty) i lubię ludzi, z którymi pracuję. Dzięki tej pracy znam pół miasta na spacerach więcej znajomych spotykam niż TŻ, który tu mieszka 17 lat. Lubię tę dużą machinę, którą jest fabryka samochodów, chociaż niesmaczy i demotywuje mnie kompletny brak etyki biznesu w tym sektorze.

Ale wygląda na to, że w naszej firmie podwyżek nie będzie nigdy. Nawet żeby zapłacić nam plus za staż, szef obniża inne plusy tak, żeby różnica wyszła na zero, to jest żałosne i obrzydliwe działanie na granicy prawa.
Tymczasem te nieliczne oferty w necie, w których podane są zarobki, wyraźnie wskazują na to, że kryzys zdaje się oddalać. Dwóch kolegów już odeszło, plus jeden z konkurencji, wszyscy raptem w ciągu trzech miesięcy, więc nie jest tak źle.
Ponadto niczego więcej się już w tej pracy nie nauczę. Czyli - doszłam do ściany.
Ale powód tak naprawdę jest jeden: Mój szef
Epitety sobie oszczędzę, bo jak mam mniej roboty to czasem wchodzę na miau w pracy a google translator działa coraz lepiej a nuż zapomnę historię wykasować. Jeden z moich kolegów odszedł z tego samego powodu.

Bez pośpiechu, bo dopóki mam pracę to nie muszę się godzić na pierwszą lepszą, na spokojnie, poszukam sobie czegoś nowego.

[Bryska4]

O. Na pocieszenie.
Ale wieje potwornie

[evanka]

no masz trochę tych kotków

[Bryska4]

Zbieram, gdzie nie pojadę
Ten, którego wącha Fortuna ma szczególną historyjkę: jest z małego miasteczka we Francji, Saint Jeant de Pied de Port, gdzie zaczyna się francuski Szlak Świętego Jakuba.
I tam jest cały sklepik z kotami!!!! Poszukam, może znajdę w necie. I większość bardzo podobna do tego kotka, ale niektóre są DO PASA!!
Sprzedaje je Pani, która te koty rzeźbi i mieszka w tym samym domu, na górze.
I - ograniczając się do języka migowego i pojedynczych, znanych TŻtowi i mnie słów francuskich - wymieniliśmy następujące informacje:
- my kochamy koty
- Pani kocha koty
- Pani ma dwie kotki (dwie dziewczynki)
- my też mamy dwie dziewczynki
- pani ma dziewczynki sterisilee
- nasze tez są sterilisee
- orewłaaar!!!

Idę szukać sklepiku.
Że też zdjęć nie zrobiłam.
Gdyby nie to, że droga do tamtąd kręta okrutnie, to bym tam pojechała w ten weekend. Poczekam na TŻta.

[felin]

Zbieram, gdzie nie pojadę
Ten, którego wącha Fortuna ma szczególną historyjkę: jest z małego miasteczka we Francji, Saint Jeant de Pied de Port, gdzie zaczyna się francuski Szlak Świętego Jakuba.
I tam jest cały sklepik z kotami!!!! Poszukam, może znajdę w necie. I większość bardzo podobna do tego kotka, ale niektóre są DO PASA!!
Sprzedaje je Pani, która te koty rzeźbi i mieszka w tym samym domu, na górze.
I - ograniczając się do języka migowego i pojedynczych, znanych TŻtowi i mnie słów francuskich - wymieniliśmy następujące informacje:
- my kochamy koty
- Pani kocha koty
- Pani ma dwie kotki (dwie dziewczynki)
- my też mamy dwie dziewczynki
- pani ma dziewczynki sterisilee
- nasze tez są sterilisee
- orewłaaar!!!

Idę szukać sklepiku.
Że też zdjęć nie zrobiłam.
Gdyby nie to, że droga do tamtąd kręta okrutnie, to bym tam pojechała w ten weekend. Poczekam na TŻta.

Przypomniało mi to jak będąc dzieciakami (12-13 lat) przy pomocy łamańca niemiecko-angielsko-rosyjskiego ustalaliśmy z bratem i pewną Niemką, że lubimy koty, posiadamy koty, jakiego są koloru, płci i wymiarów oraz jakie mają imiona. Całkiem sprawnie nam poszło

[Bryska4]

No właśnie nam też
Najlepsze były te gesty przytulania "czegoś" - w domyśle kotka - do twarzy - i "J'aime les chats"

Z tym francuskim to w ogóle jaja i nawet zaczęliśmy się uczyć oboje, bo Francja za rogiem, a my ani be ani me. No ale życie wymusiło na mnie naukę niemieckiego a na TŻcie szlifowanie angielskiego.
Ale wracając...
W tym samym Saint Jean de Pied de Port, zajechalismy do Leclerca, wiadomo po co, w obiadowym pisałam, co można u nas w sklepach dostać, więc każda wyprawa to supermarket.
Wchodzimy, robimy zakupy a tu - ups - nie ma reklamówek przed kasą (swoją droga już zapomniałam jak to jest, gdy można bez umiaru brać reklamówki, ale to dawno było).
Wykładamy te zakupy na taśmę i widzę, że TŻ minę ma nietęgą, bo w co to wszystko spakować?
Na to Bryska wyluzowana zupełnie, grzecznie zwraca się do kasjerki: "un sac, s'il vous plaît" Pani podaje reklamówkę.

TŻ zdębiał. Posłałam mu zwycięskie spojrzenie.

Wyjaśniłam mu na parkingu: moja ciotka, mieszkająca we Francji, ma na nazwisko "Worek". Kiedyś w mojej obecności tłumaczyła swojej koleżance, że worek to jest "le sac"

[felin]

Parę lat temu byłam z mam na konsultacjach neurochirurgicznych u pewnego profesora w Berlinie.
Wizytę umówił ojciec jako, że świetnie mówił po niemiecku.
Ja robiłam za kierowcę i języka.
Na miejscu w sekretariacie pani wręczyła nam do wypełnienia jakiś kwit na dane osobowe, w którym figurował adres. To było załatwiane po angielsku, ale sekretarka widząc w adresie Polska uśmiechnęła się od ucha do ucha i po odebraniu papierka z dumą zaprosiła do zajęcia miejsc w poczekalni:"Sadities pożałsta."

[Bryska4]

Dalej nie znalazłam sklepiku z kotami, ale wklejam kilka zdjęć (i coraz większą ochotę mam tam pojechać )


to ostatnie jest jak z widokówki

[Hańka]

Ooo! - westchnęła Hańka śliniąc się obficie...

[Bryska4]

No widzisz, Hańka, pytałaś kiedyś, gdzie jechać na wakacje, żeby upału nie było. To niedaleko Biarritz jest z 50 km.
O matko, jak ja źle szukałam, dopiero to przedostatnie zdjęcie mi to uświadomiło. Nie na tej ulicy, co trzeba!
EDIT: ale i tak nie mogę znaleźć samochód google przejechał tak wcześnie, że okiennice w wielu domach pozamykane.

[Bryska4]

Kolejnym pozytywem mojej zmiany nastawienia do pracy jest wyśmienity humor, w przeciwieństwie do tego, który miałam tydzień temu.
Zdarłam się więc z łóżka z samego rana, wsiadłam w samochód i pojechałam do zamku.

Wylazłam na wszystkie wieże (na najwyższą - ponad 100 schodów ), trzęsłam się ze strachu tylko na jednej, wypiłam kawę, zjadłam krokieta i odpoczywam czekając na burzę.

Wiecie, co strasznie lubię? Że wejściówka do takiego zamku kosztuje tyle, co dwa piwa. Tak to można "se zwiedzić" (a zwiedzę se zamek, pomyślałam, choć początkowo miałam zamiar tylko pospacerować po miasteczku).

[Birfanka]

Pieeekne widoki!

Trzymam w sprawie pracy
To bardzo fajne, jak sie rano idzie do swojej pracy z przyjemnoscia

Mam calkiem podobne koty w mojej kolekcji

[Bryska4]

Dzięki
W sprawie pracy lepiej, bo szef zaczął inwestować jak zobaczył, że nikt nie ma zamiaru się poświęcać i zostawać po godzinach, żeby zrobić wszystko, co ma być zrobione.
Ale podwyżek nie będzie na bank
A ja młodsza nie będę a nie mam zamiaru do emerytury dla tego koleżki pracować.

[jozefina1970]

Jakie fotki