Nulka i goście. Who is who?Nanuk ma cudny dom. Felicja.

Kochana Nulka!

jolabuk5 pisze:Kochana Nulka!

Ale troszkę zła

To jest taka mina nie rób mi więcej zdjęć, bo sobie pójdę!
Pakujemy liście, końca nie widać.
Silvera też nie widać już trzeci dzień, albo pojawia się cichcem, jedzenie z tarasu znika. Z piwnicy też.
Może ma swój kominek w swoim domu?
Czekamy grabiąc. A może odwrotnie -grabimy czekając.
Ja chcę, żeby już był koniec stycznia. W lutym przylatują pierwsze skowronki...

MaryLux pisze:
Wojtek pisze:
MaryLux pisze:A mnie wkurza ten przymus łażenia po cmentarzach akurat w tym jednym, wyznaczonym odgórnie terminie.

Przymus? A kto Cię zmusza?

Przymus jest psychiczny na zasadzie "bo SIĘ chodzi"

Pewnie dyskusja już przebrzmiała, ale ja dopiero doczytuję. Ponad 20 lat temu przestałam chodzić do kościoła a już z 10 nie bywam na cmentarzu. Jestem dzisiaj myślami przy moich bliskich zmarłych - tych ludzkich i tych futrzastych też. Teraz już zmierzch, ale byłam też na pięknym spacerze w jesiennym parku. I jakoś mnie szantaże i pytania rodzinne "kiedy idziemy na cmentarz??" nie ruszają. Odpowiadam co roku: "Nie wiem kiedy, idźcie kiedy wam pasuje."

Na cmentarz mam 3 minuty od domu, chodzę prawie każdego dnia ,od wrzesnia trochę rzadziej, ale jadąc do pracy codziennie przejeżdżam obok cmentarza. dzisiaj też byłam, ale wczesnie rano i teraz wróciłam. Nie stoję już od kilkunastu lat podczas nabożeństwa przy grobie, bo nie mam takiej potrzeby. Idę kiedy mam ochotę i czuję taką potrzebę, albo latem kiedy muszę podlać kwiaty.

czitka pisze:Ale troszkę zła

W kominku nie napaliłaś :?:

Nie Gutek, nic nie przebrzmiało, wszyscy dzisiaj albo idziemy na cmentarze, albo nie idziemy, takie będą dni zadumy, refleksji, smutku...
Ja tu staram się troszkę przeplatać te dni koralikami, pytonami, może uciekam, nie wiem...
Dziwnie tak, każdy kolejny rok jakby krótszy :roll:

W ogrodzie posiedziałam sobie, tam, pod iglakami...

Brakuje i boli. Dzisiaj bardziej

Ale już w domu. No właśnie, Nulka może przyjść, w kominku nie napalone, może o coś zapyta, albo powie, że bolioliboli...
Izka53, podrzuć jakąś piosenkę, bo mi źle...

To może ja coś podrzucę. Dzisiaj słyszałam w busie i przypomniałam sobie o tej piosence.
https://www.youtube.com/watch?v=IQV12L24EwY

nic dziś nie podrzucę, bo też mi źle...
byłam na cmentarzu, prawie nie żyłam po powrocie, jednak to już za duży wysilek. A. le mam taki wewnetrzny przymus właśnie tego pierwszego, ew drugiego. Przymus nie wynika z tego co ludzie powiedzą, bo mam to gdzieś, nie z tego, że niby tak wypada - nie wiem. Ale czuję potrzebę pójścia ten raz do roku, na chwilę, na zapalenie tego światełka, na chwilę pomyślenia, wlaśnie TAM. Ode mnie to całą wyprawa - do autobusu jakieś 750m, idę prawie 15 min. W autobusie 25 min, potem na tramwaj, to już dojście bliziutkie, w tramwaju 35 min. Pętla tramwajowa pod samym cmentarzem. Tylko kupno kwiatów, zniczy i idę...Cmentarz jest ogromny, las, i wreszcie jest - pole urnowe. Takie kolorowe, wesołe ?, takie w sumie pozytywne. Choć dziś nawet zdjęcie mi nie bardzo wyszło
Obrazek

https://zapodaj.net/plik-dwTfZIXrr6

Potem jeszcze jakiś kilometr po cmentarzu do babci - właścicielki, w końcu w jej domu mieszkam, przy śmierci byłam. I na tramwaj, MPK jak zwykle na wysokości zadania , tramwaje dosłownie co minutę, w rózne krańce miasta, prawie puste, a przecież ludzi tłumy. Na koniec uber, bo do mnie autobus powrotny byłby za godzinę (tak, mieszkam w Poznaniu, w jego administracyjnych granicach), 10 min czekania, 40 zł i jestem W DOMU. Piec w kotlowni uszykowany już rano do rozpalenia, teraz już ciepełko, pranie (też rano poczynione) schnie.
W sumie 4 godz, kilka kilometrów przedeptane - kręgoslup nie wytrzymuje.

Ola - przesluchałam jeszcze ze trzy razy to "Miasto milości". Możesz mieć rację...to o czym rozmawiałyśmy. A koraliki i tak mi w głowie siedzą.
Idę Mendę wołać, dziś prawie cały dzień w domu siedziała, starzeje się mi też ta kota :evil:

Kiedyś dawno ze swojego balkonu miałam widok na odległy o jakiś kilometr cmentarz. Teraz cmentarz dalej istnieje, ale po pierwsze pomiędzy mną a nim stanęły jakieś domy, po drugie jakby tradycja zniczowa się pomniejszyła. Wtedy, dawno, któregoś 1 listopada wieczorem napisałam tak:

Z kamiennego miasta
i z alej drzew smagłych
blask ciepły lampionów
w niebo ruszył nagły

Za Tęczę swe ciepło
wysłał dyliżansem
gdy do celu dotarł
księżyc spłonął blaskiem

MaryLux piękne ...

Bardzo piękne.
I zdjęcie Nulki z miną taką hmm lekko zirytowaną też piękne.
Smutny dzień, no smutny. Wspominamy.

czitka pisze:

Piękna!

errato pisze:
czitka pisze:

Piękna!

Piękna i groźna :ok:

Dziękuję wszystkim za ten wieczór...
Dobrej, spokojnej nocy
:201461

Mina Nulki mówi: "Ja tu rządzę"

MaryLux, piękny wiersz.

Nulka i goście. Who is who?Nanuk ma cudny dom. Felicja.

Kto przegląda forum