DZIKI GRZYWKA i Towarzystwo cz.V THE END

No, to się nazywa pisanie synchroniczne :wink:

Ja też witam nowych lubelaków i Waszego kociaka-słodziaka

Przy okazji podrzucę linka do wspólnego wątku *LT*

viewtopic.php?f=13&t=112450

Tadam... zapraszamy do części piątej wątku grupy lubelskich ( Lublin i wszystkie miejsca w lubelskiem) forumowiczek.
Jest nas tu kilka, a zapraszamy wszystkich.

Pixie wymiziaj Dzidziankę ode mnie, dla reszty całuski

Ode mnie też wycałuj Dzidziankę, ucałuj też Grzywusia i cała resztę.

Nie znałam tej ślicznej kiciuni Janci, która odeszła, ale jest mi także bardzo smutno.
Kiciusiu [']

Znowu mam net. Więc zaglądam i kciuki za Dzidzię.

A my odsypiamy intensywny emocjonalnie tydzień.
Sporo wysiłku muszę też wkładać w obsługę Panny Dzidzianny.
Moja Gwiazda wycwaniła się i zniewolona do zabiegu nawadniania - nie sygnalizuje chęci uwolnienia się z mych objęć.
Po prostu w pewnym momencie wystrzela mi z rąk jak z procy.
Pierwszy raz taki numer zrobiła mi w piątek.
Wczoraj niby byłam na to przygotowana ale znowu mnie zaskoczyła.
Finał jest taki, że przez cały czas podawania kroplówki (czyli 15-20 minut) muszę być skoncentrowana na kocie i ani na moment nie mogę jej "poluzować". W efekcie po tych kilkunastu minutach w wymuszonej pozycji, z napiętymi mięśniami czuję się wypompowana.
Za to Dzidzia czuje się zdecydowanie lepiej (tfu, tfu, tfu) :twisted:

To nie znaczy, że "wraca do zdrowia".
Ale na przykład nabiera ochoty na małe co nieco.

Ona po prostu czuje kiedy Ci się mięśnie męczą i luzujesz uścisk.
Skubaniutka bestyjka. :mrgreen:

Kciuki za poprawę.

Agn pisze:
Ona po prostu czuje kiedy Ci się mięśnie męczą i luzujesz uścisk.
Skubaniutka bestyjka.

Sie nie ma z czego śmiać :twisted:

Po pierwszym takim numerze teoretycznie niby widziałam o co kaman :wink:

Ale wczoraj powtórzyła to dwukrotnie i chociaż to był sam początek "zabiegu", nie byłam zmęczona i specjalnie starałam się zaobserwować w jakim momencie ona próbuje ucieczki.
Dawno temu, kiedy jeszcze jeździłam trochę konno zdarzyło mi się trafić na znakomicie wyszkoloną, mądrą klacz "nauczycielkę". Była bardzo czuła na prawidłową postawę jeźdźca i wystarczyło się tylko trochę zgarbić, żeby zaliczyć glebę.
Dzidzia jest tak samo czujna, na szczęście ja przy tym nie zaliczam parkietu ale wczoraj trochę się wkurzyłam.
Bo mówię jak do rozumnego kota a ona swoje :roll:

Ja tak robiłam jako dziecko z moim ojcem :twisted:

Opowiadają o tym do tej pory. Często dostawałam zastrzyki, miałam jakieś inne przykre zabiegi laryngologiczne, wizyty u dentysty i inne i wtedy czuwał nade mną ojciec. Łapał mnie wcześniej i trzymał, aż np przyszła zaprzyjaźniona pani Kazia od zastrzyków.
Stosowałam dokładnie ten sam manewr. Zastygałam, miękłam i zagadywałam a jak ojciec poluzował, wyrywałam się i uciekałam :mrgreen:

Dzidzia myśli po prostu.
Ale Tobie współczuję. Lepsze to chyba, niż zamykanie Dzidzi w malutkiej klatce na czas nawadniania, nie?

Anda pisze:(...)
Dzidzia myśli po prostu.(...)

W to nie wątpię

Zamykanie jej gdziekolwiek "luzem" nie zdałoby egzaminu.
Ja ją nawadniam podskórnie.
Musiałabym chyba zamknąć ją w specjalnej klatce injekcyjnej, żeby nie miała możliwości ruchu i zgubienia igły.
Wczoraj tak mi bryknęła, że jedna igła się wygięła :strach:

Najważniejsze, że mimo wszystko jesteś dzielna i dajesz radę, kciuki za Dzidzię :ok:

Chociaż nie zazdroszczę :cry:

zunia pisze:Najważniejsze, że mimo wszystko jesteś dzielna i dajesz radę, kciuki za Dzidzię
Chociaż nie zazdroszczę

To prawda, trafiło na doświadczoną i dzielną Pixie

Doczytałam po długiej przerwie.
Mocne kciuki za Dziawkę :ok:

Aż mi się przypomniało to jej przeszywające spojrzenie

Zaraz tam przeszywające :roll:

Dzidzia ma po prostu specyficzny sposób patrzenia

Taką starą fotę znalazłam, dla przypomnienia:

Obrazek

Poznaję ten wzrok, idę się gdzieś ukryć :strach:

Zdjęcie ukazuję dzidziankowość w pełnej krasie :wink:

Ja tu tak od czasu do czasu niby żartem wspominam jak to mi Morus w podlewaniu Grzywsona pomaga.
I takie sobie trochę śmichy-chichy z GrubegoKotka urządzam...
Tymczasem wczoraj Morus zachował się w sposób zadziwiający.
Złowiwszy Pannę Dzidziannę przysiadłam koło śpiącego Morusa, odsuwając go nogą bo pół kanapy zajmował.
Oczywiście jak zwykle wywalił brzucho do miziania i włączył traktor - taki nam się rytuał wyklarował przy podlewaniu Grzywsona.
Wykonałam więc siad płaski obok i znowu się modliłam, żeby mi Dzidzia nie uciekła. Najtrudniejszy jest moment wbijania igły bo teoretycznie potrzebuję do tego dwóch rąk.
I kiedy tak kombinowałam jakby tu zniewolić moją Gwiazdę, Morus przestał się kokosić, przysunął się blisko i uwalił niczym Wał Przeciwdzidziawkowy a potem...zaczął Dzidzię myć

Myślałam, że to taki typowy podporządkowujący gest, że liźnie ją dwa razy po łepetynie i da sobie spokój.
Najwyraźniej jednak tym razem Morus postanowił pomóc mi w sposób bardziej praktyczny. Przez kilkanaście minut pieczołowicie pucował dzidziankową łepetynę i prawe ucho.
Właściwie dopiero pod koniec kroplówki przestał bo się chyba najzwyczajniej zmęczył...
Dopiero po zakończeniu całej tej ceremonii mogłam zebrać swoją szczękę z podłogi.

DZIKI GRZYWKA i Towarzystwo cz.V THE END

Kto przegląda forum