Guzik i Feluś - GuFelkowej, niespiesznej kroniki, część 2

Nie znam. Wczoraj skończyłam "Tartak" Daniela Odiji, oczywiście odchoruję.

babajaga pisze: oczywiście odchoruję.

http://bazgradelko.blox.pl/2009/06/Zach ... halak.html Po tym się nie choruje

Zazwyczaj odchorowuje książki i filmy, oczywiście te, które mnie poruszą. Mielę je w głowie we śnie i na jawie kilka dni po przeczytaniu czy zobaczeniu. No tak mam, nic nie poradzę. Ostatni odcinek serialu Wallander odchorowywałam dwa dni :wink:

Dzięki Shiro jeszcze raz :1luvu:

babajaga pisze: Ostatni odcinek serialu Wallander odchorowywałam dwa dni Dzięki Shiro jeszcze raz

Cała przyjemność po mojej stronie :ryk:

Daj spokój. Braci Karamazow odchorowywałam tydzień. Coś niesamowitego, czułam ten film w każdej kosteczce już w czasie oglądania i potem jakoś nie mogłam się z niego otrząsnąć długo. Chyba jestem wariatka :roll:

No weź.... :roll:

Wrażliwości sobie nie kupujesz, jest ci dane i już, nawet jeśli w jakiś sposób dokucza ci nadmiar :wink:

Zatem idę, poczytam, dopilnuję grypiarza i lulu. Dobranoc

Dobranoc Shirko

uwielbiałam oglądać wallandera

ten szwedzki minimalizm wpędzał mnie w depresję :lol:

Płakałaś na ostatnim odcinku? Ja płakałam jak gupia.

A ja ostatnio płakałam jak bóbr na Arii dla atlety i Magnacie, których sobie po dłuuugiej przerwie obejrzałam :oops:

Możecie się śmiać ... proszę bardzo...

Nikt się nie będzie śmiał. Miałam okres w życiu, że płakałam na reklamach :roll:

Tak nisko cenisz te filmy?

Przecież to Bajon! Polska szkoła filmu!

Festiwale filmowe jeszcze w Gdańsku i bez czerwonych dywanów...
To określony gatunek jest...

To moja młodość :oops:

Nigdzie nie napisałam słowa mojej opinii na temat tych filmów! Mówię tylko, ze uważam, ze płakanie na filmach nie jest rzeczą wstydliwa i nie ma się z czego śmiać.

Dobra, ja płakałam w głos w kinie na... Titanicu - byłam zszokowana, a mój TZ myślał, że coś się stało, że dostałam smsa z jakąs straszną wiadomością :oops:

Płaczę często, zbyt czesto i podejrzewam ze to niezbyt dobrze o mnie świadczy na operach. Wystarczy kilkanasćie minut muzyki i się zaczyna

Wstydzę się jeździć na opery z kimś innym niż Tz lub przyjaciółki, bo na antraktach wyglądam jak wariatka.

Jeżeli chodzi o książki, to raczej nie płaczę, ale również wpadam w różne stany. Płakałam (dawno temu) jak czytałam "W jasną księżycową noc"
Jakbyście zakładały klub jakiś, to poprosze legitymację

Znaczy nadajemy się do psychiatryka. Ja czasami mam kluchę w gardle jak oglądam YouCanDance! Możecie to sobie wyobrazić??? Wzrusza mnie czyjaś pasja i zaangażowanie, serio. Możemy zasadniczo założyć Klub Czujących Za Mocno czy coś w tym guście.
Ando, moja matka też beczy na operze, przynajmniej wiem, po kim to mam :wink:

Guzik i Feluś - GuFelkowej, niespiesznej kroniki, część 2

Kto przegląda forum