Dziunia,Meś i Mrynia nowy kociak w domu rodzinnym

Vivina wiem masz rację.
Współczuję i Tobie i doskonale rozumiem obraz który masz przed oczami tyle,że kotek już się nie męczy.
Od kiedy wyprowadziłam się od rodziców po ślubie Dziunia i Saszka stały się kotami moich rodziców i nigdy im nic nie brakło a ja pomogłam kolejnym dwóm bidom.
Ale Saszkę mam na zdjęciach ze ślubu nawet i łzy same mi się cisną do oczu.
Współczuję Mojej Mamie która mówi,że jak zobaczyła te plamki na grzbiecie naszej saszki i ten pyszczek to o mało nie zemdlała.
Rodzice pokochali koty tak jak i ja, nawet nasz staruszek york ( piesek siostry) zaakceptował je.
Nie umiem wyrazić jaki ból i pustkę czuje teraz moja rodzina, Saszka była członkiem rodziny i nigdy jej nie zapomnimy.
Mam tylko nadzieję,że któregoś dnia tak jak niespodziewanie saszka przyszła pod drzwi domu tak i przyjdzie kolejne futerko któremu nie odmówimy pomocy.

Edytka1984 pisze:Mam tylko nadzieję,że któregoś dnia tak jak niespodziewanie saszka przyszła pod drzwi domu tak i przyjdzie kolejne futerko któremu nie odmówimy pomocy.

Ja też na to liczę

ale nie czekam na siłę. Nic na siłę.
Ona kiedyś przyjdzie i ja wierzę, że mój Kotek też przyjdzie kiedyś, choć nie wiemy kiedy

Tak, w naszym domu Kotek też był członkiem rodziny. Nie dodatkiem.

Mojemu Tacie też jest ciężko,rąbał drzewo na zimę Saszka asystowała mu

kosił trawę biegała przy nim, albo obserwowała zza krzaczka
była mamuśką dla Dziuni zaakceptowała ją
i biedna kocinka przez jakiegoś ............wiela tak skończyła
:placz: