Nikusiowo-Jeżynkowo. Asmi [*]

Co słychać zimową porą? U nas już czasem pachnie wiosną

Wyjechałam na dwa dni, przychodziła córka, widziala tylko Kizię, reszta znikała. Za to jak wróciłam, to mnie omal nie stratowały. Mizia z rozpędu przeskoczyła nad Puchasiem, żeby się do mnie dostać. Nikuś włączał traktor jak tylko popatrzyłam na niego. Głaskanie w podwójnej dawce przez dwa dni, no i już sie uspokoiły. Ale to swoją drogą dziwne uczucie - dla tych dwóch, Puchasia i Nikusia, zdaje sie jestem teraz jedyną osobą, do której mają zaufanie. Bo Mizia wyszłaby do córki, tylko potrzebuje więcej czasu. Puchaś natomiast jej nie lubi od łapania do weta, a Nikuś ogólnie się boi wszystkich poza mną. Na Dzień Kota dostały cztery czarne myszki.

No i dziś bardzo sobie chwaliłam, że nie są psami - byłam u ortopedy i grozi mi operacja kolana (jak się odważę, bo na razie to chyba nie...). A ich nie trzeba wyprowadzać na spacer, czyli damy sobie radę nawet z bolącym kolanem.

W Krakowie nadal jeszcze zimowo, chociaż w kwiaciarniach juz takie wiosenne kwiaty kwitną:)

Paluszek pisze:Ale to swoją drogą dziwne uczucie - dla tych dwóch, Puchasia i Nikusia, zdaje sie jestem teraz jedyną osobą, do której mają zaufanie. Bo Mizia wyszłaby do córki, tylko potrzebuje więcej czasu. Puchaś natomiast jej nie lubi od łapania do weta, a Nikuś ogólnie się boi wszystkich poza mną.

Tak, Nikuś zdecydowanie potrzebował kogoś takiego jak Ty :1luvu:

Nie znasz czasem więcej Paluszków? Aktualnie potrzebuję co najmniej dwóch Paluszków...

Paluszek pisze:No i dziś bardzo sobie chwaliłam, że nie są psami - byłam u ortopedy i grozi mi operacja kolana (jak się odważę, bo na razie to chyba nie...). A ich nie trzeba wyprowadzać na spacer, czyli damy sobie radę nawet z bolącym kolanem.

Z tym kolanem, to się dziesięć razy zastanów. A jak już się zdecydujesz na operację, to jeszcze więcej razy się dowiedz do kogo iść. Mojego kolegę z pracy "lekarze" ostatnio załatwili na cacy. Zamiast jednej operacji miał cztery, bo trzy poprawiły to co pierwsza spieprzyła :evil:

Taaaak... Bardzo się zastanawiam.... chyba nieprędko....

Natomiast co do Paluszków - już się rozgladałam (zwłaszcza jak widzę biednego smutnego kota 8 lat w schronisku). Lepszym ode mnie zdecydowanie Paluszkiem byłaby moja siostra - czuła, odpowiedzialna. I co z tego, skoro Jej mąż na koty się nie zgadza :cry:

. Wolę nie komentować. A Twoje tymczasy podglądam, zachwycam się opisami i ...ilością! Jak rezydenci znoszą te zmiany? Szprota bardzo mi przypominała Puchasia - tez robi wiatrak przy chwycie za kark, niestety. Nikuś ostatnio przychodzi, siada tuż koło moich nóg koło krzesła, i jak drgnę - biegiem na fotel. Tam ma być przytulanie! Jeśli za nim nie idę - wraca do nóg i od nowa

. Kochany kotek.

Szprota już na szczęście w swoim własnym indywidualnym domku

Dawno nie było Nikusia:

Prawie jak Różyczka

Ojoj!

Serdeczne życzenia Wielkanocne Obrazek

!

Nikuś wytrzymał wszystkie porządki świateczne na swoim fotelu, obserwując mnie bacznie. Wymiękł dopiero wtedy, gdy zaczęłam myć żyrandole. To przekracza zdolność pojmowania przeciętnego kota! Co ta Duża wyczynia!

Wesołych, zdrowych i spokojnych Świąt!

Czy Nikuś został króliczkiem Wielkanocnym? Na ostatniej focie wygląda jak króliczek :1luvu:

Faktycznie, biało-czarny króliczek!
Nasz zachwyt nad Nikusiem wcale nie maleje, jest słodkim kotkiem, wszystko rozumie, nie jest już taki płochliwy, ma swoje pory i miejsca na pieszczotki, i chyba jest szczęśliwy - sądząc z wieczornych zabaw ma dobry humorek. Puchaś go bardzo kocha, przytula i wylizuje. A Nikuś jest taki mądry, że zawsze najpierw, zanim na coś się zdecyduje (jeść, wskoczyć na okno, na fotel, pobawić się sznureczkiem), to patrzy, co Puchaś na to i tym się kieruje. Mają taką relację jak Mistrz i uczeń, czy ojciec i syn - i obu to chyba bardzo pasuje. Dobrali się jak w korcu maku.
Mokrego śmingusa :lol: