a twórca diety BARF nie twierdzi, że coś odkrył - tylko nieco opisał (i to początkowo tylko dla psów) pewne zasady pozwalające łatwiej odzwierciedlać naturalne żywienie zwierzaków - jak to mówią na BŚ "starzy" wyjadacze: nie można wynaleźć diety BARF, bo to wynalazła natura (biologically appropiate raw food - biologicznie odpowiednia surowa żywność); po prostu australijski weterynarz Ian Billinghurst wydał książkę "Daj swemu psu kość" (tutaj jest kilka słów dlaczego), w której spisał swoje obserwacje prowadzone już w latach siedemdziesiątych i później to zostało nazwane BARFem. Tom Lonsday dla odmiany preferujący model Raw Meaty Bones to angielski weterynarz, który opisał swoje wnioski. Jest jeszcze model Whole Prey. Różnią się szczegółami, ale wspólne jest:- zero sztucznych karm,
- podstawą jest surowe mięso.
Te szczegóły to komponowanie reszty (kości, podroby, nabiał, żółtka, suplementy - u jednych są, u innych nie). I nieważne jak sobie to ktoś nazwie - możesz sobie nazwać "Dieta Cassica" i tak sprowadza się do jednego: dostarczania kotu jedzenia jak najbardziej zbliżonego do naturalnego
nie wiem skąd Twoje przekonanie o odkrywaniu Ameryki i wysokiej pozycji kalkulatora - może poczytaj BŚ i to z naciskiem na twórców forum, a nie ludzi, którzy tam są kilka minut we wstępie do "Co to jest BARF" jest napsiane Bezsprzecznie za prawdziwego twórcę diety BARF można uznać jedynie Naturę kalkulator - jak to jest w wielu miejscach pokazywane - ma pomagać, ale spokojnie można się bez niego obejść - więcej: kalkulator nie zastąpi wiedzy i obserwacji; został stworzony głównie po to, żeby ludziom wyoślić, że np. podawanie ciągle piersi kurczaka jest niedobre itd., bo do niektórych tylko cyferki przemawiają. W dziale o tworzeniu przepisów masz znowu taki zapis: Siłą BARFa jest różnorodność, a nie apteczne odmierzanie suplementów. Jeżeli będziemy żywić kota w sposób urozmaicony, to unikniemy niedoborów poszczególnych składników, gdyż ewentualne błędy nie będą się kumulować.Umiem sobie wyobrazić, że nie było karm - żyję wystarczająco długo na tym świecie (urodziłam się jeszcze w PRLu i w nim kończyłam szkołę, więc wiele rzeczy, których teraz ludzie nie potrafią sobie wyobrazić, widziałam na własne oczy). Pamiętam pierwsze reklamy Whiskasa itp. - u nas nawet koty "na przechowaniu" dostawały mięsko, trochę serka itd. a karmy symbolicznie, bo były przyzwyczajone, ale ciągle zastanawialiśmy się, jak coś tak śmierdzącego może kotu smakować (teraz wiem, że to jak z czipsami itp.).
No to tyle zaśmiecania Mopikowego tematu jedzeniem
Co do stresów i wyników - w wielu miejscach, gdzie są informacje o interpretacji wyników morfologii i biochemii jako przyczyny wzrostu/spadku niektórych parametrów jest wpisane "stres". Wet mi mówiła nawet, że ta sama krew wrzucona dwa razy do maszyny da inny wynik i że tak naprawdę miarodajny jest rozmaz ręczny (u Magnolii była silna anemia z maszyny, a w ręcznym była znacznie mniejsza tylko krwinki z niedożywienia niedobarwione, więc ich nie łapało jako czerwone). Poza tym jak mawia moja wet - leczy się kota, a nie wyniki; a niejeden stary wet z powołania powie, że wyniki się robi, żeby potwierdzić diagnozę, a nie dlatego, że pomysłu na diagnozę się nie ma i że z samego wywiadu i obserwacji powinno się umieć diagnozę postawić. U mnie sam wywiad i ogólne obejrzenie kota to godzina (zawiera noszenie na rękach i głaskanie przez weta-kociarę: i tak z kota nieobsługiwalnego robi się miły grzeczny kotuś). Wiele zależy od podejścia weta i tego, czy też go interesuje kocia psychika itp. (moja jest też behawiorystą) a nie tylko realizowanie procedur medycznych tudzież zapędy ambitnego naukowca
A tak poza tym to miłej niedzieli życzę
