Przygody Kitka&Alienika - kity jadą do stolicy :)

» Śro lip 21, 2004 23:51

Bosssski bohater :lol:

» Pt lip 23, 2004 6:15

Zwiedzanie klatki, to ostatnio ukochana forma rozrywki.
http://upload.miau.pl/14649.jpg

Opisywane wcześnie "buch na plecki":
http://upload.miau.pl/14650.jpg
i tarzanko:
http://upload.miau.pl/14651.jpg

Przy okazji Kiteczek okazał się być mistrzem wymuszeń. Zdaje się, że muszę go jakoś poskromić, bo taką żałosną syrenę odstawia pod drzwiami, że niedługo będę miała sąsiadów na karku

Miaoooo! Miaoooo! - to dźwięki, które dane mi jest słyszeć od rana do nocy. Czasem się zastanawiam, czy on jest aby dokastrowany jak należy

Co go tak ciągnie na zewnątrz?

» Pt lip 23, 2004 6:39

Miłość, to straszna rzecz. A jaka nierozsądna :roll:

Co by Kitek nie zrobił, to i tak moje uwielbienie dla niego jest coraz większe Obrazek

» Sob lip 24, 2004 8:35

Bengala pisze:Miłość, to straszna rzecz. A jaka nierozsądna Co by Kitek nie zrobił, to i tak moje uwielbienie dla niego jest coraz większe

Zauważyłam

Zatem pewnie przypadnie Ci do gustu jego wczorajszy wyczyn :lol:

Byłam umówiona z Osobą Od Której Wiele Zależy na jakąś nieludzko wczesną godzinę. Spieszyłam się bardzo, a jak wiadomo, wyjście z domu bywa problematyczne. Ja do drzwi, Rejtan pod drzwiami. Odstawiam kotka do drugiego pokoju, lecz zanim udaje mi się dojść do wyjścia... no... Rejtan właśnie odkrytą piersią broni :smiech3:

W końcu udaje mi się opuścić dom. Ufff. Co za ulga... Zaraz zaraz.... A gdzie bilet? Nie uśmiecha mi się spotkanie z kanarami, więc wracam

Ssssszuuuuurrrrrr... między nogami rudy pershing śmiga. Chwila dezorientacji, w czasie której pershing zakręca i leci po schodach na górę. Wracaj draniu!!!! Drzwi otwarte, ale co tam. No przecież złapię go na półpiętrze... Posapując drapię się po schodach na górę, pocisk samonaprowadzający z głową obrócoą kontrolnie do tyłu chyżo pomyka po piętrach. Ty łajzo! Ty futrzany worku kości!!! Stój matołku!!!... Drzwi otwarte, kot nawiewa. Do domu wejść może element zbrodniczy... wyżej na półpiętrach może ktoś okno otworzył... Co tam majątek, tu chodzi może o życie... Kit, Kitunia... sap, sap... wracaj maleńki...sap, sap... już nie mogę.... kolka, ała...a mówił TŻ żeby nie rezygnować z aerobiku... Kit jak cię złapię rude nogi z doopska powyrywam! Kici kici... 7 piętro... pershing dalej leci. Czy mi się wydaje, że te złote oczka mają wyjątkowo paskudny, złośliwy wyraz. Zaraz na dach będę musiała wchodzić... Nie... Schody się skończyły. Złośliwy blask kitkowych oczu odrobinę przygasa, pyszczek przybiera wyraz...hehe... głupawy, tak tak. Nie jesteś taki cwany. Sap, sap... Nie kładź się na wycieraczce, brudna pewnie!
Ufff! Złapany... Nie wierzgaj cholero! Przeskakując po dwa schodki biegnę na dół sprawdzić, czy w otwartym na oścież mieszkaniu zdążył już się zalęgnąć element zbrodniczy.
- Miau! Miau! Puszczaj mnie zaraz!
- Nie wierzgaj paskudo!
Sap, sap... Jestem w domu...
Wyczerpujące przeżycie. Nigdy więcej

» Sob lip 24, 2004 8:38

Biedactwo, ale Ci dostarczyl emocji :wink:

Piekny koteczek :oops:

» Sob lip 24, 2004 8:51

Sigrid

» Sob lip 24, 2004 10:09

Sigrid

» Sob lip 24, 2004 10:45

Taya stosuje dokładnie taką sama taktykę - leci do góry. Ale ja mam tylko 1 piętro i już dach :twisted:

A Kituś i tak jest wyjątkowy Obrazek

Jeszcze proszę

» Pt sie 06, 2004 23:17

Puk, puk. Ja do Kiteczka Obrazek

» Pt sie 06, 2004 23:23

Skoro z aerobiku zrezygnowałaś to Kitek musiał zadbać o Twoją kondycję

» Pon sie 09, 2004 23:56

Kit nie ustaje w szaleńczym pędzie w górę, technikę udoskonala systematycznie, a przy okazji udało mu się nawet udowodnić, że japoński mistrz horroru Hideo Nakata to przy jego inspirujących wyczynach cienki Bolek jest i tyle :roll:

. Bez trudu zmroził krew w żyłach rodzicom TŻta, mnie i .... sobie.

Odegrana ostatnio brawurowo rola "Niechcica" [czyli: tego nie zjem, tego nie będę, a tamtego też nie chcę] pozbawiła go szansy na podziwianie zachodu słońca na plaży nad morzem. Poszedł na - jak to się u nas mówi w takich wypadkach - służbę, czyli wylądował na wakacjach u rodziców TŻta. Wszystko było fajnie, kot sprawował się grzecznie, jeśli pominąć pojedyncze ekscesy typu poranne skakanie po głowach tymczasowych opiekunów wydatnie wsparte talentem wokalnym. Pomysłowością błysnął dopiero dzisiaj, kiedy to doszedł do wniosku, że nie zwiedził jeszcze korytarzy wentylacyjnych, czy jak to się tam zwie.
Pomyślał i od razu wykonał, korzystając z faktu, że ktoś zostawił uchylone drzwi do pomieszczenia, które normalnie jest zamknięte. Wkrótce rodzice TŻa mieli niepowtarzalną okazję usłyszeć potępieńcze pełne przerażenia miauki dobiegające nie wiadomo skąd. Kocie wrzaski najpierw rosły w siłę, potem niepokojąco słabły, w końcu udało się kota zlokalizować, za to wyjąć nie bardzo :strach:

Szczegółów akcji ratowniczej nie znam, bo słuchając o tym robiło mi się słabo, dość, że mocno przerażony i usmarowany na czarno odkrywca nowych światów został uratowany.

W domu na mnie nawrzeszczał

. Niby to moja wina, że mu się po kominach chodzić zachciewa

Głaski przyjmował z ledwo skrywaną irytacją, wpatrując się ostentacyjnie w sufit. Tyłeczka wszelakoż nie ruszał, bo hedonizm nie jest mu obcy i nie taki głupi, żeby z drapanka za uszami rezygnować. Widać jednak wyraźnie, że przygoda go mocno zestresowała, cały dzień jest nieswój, lękliwy i z najniższych nawet wysokości zeskakuje jak ostatnia niedołęga

Koci Kolumb zatracony :roll:

Czy toto się kiedyś uspokoi? :roll:

» Wto sie 10, 2004 0:01

Należało Kitka najpierw oprowadzić po włościach, to nie miałby ochoty na turystykę odkrywczą

» Wto sie 10, 2004 0:43

Oj, Wojtku, my wszyscy trwaliśmy w zgubnym i z gruntu fałszywym przekonaniu, że co jak co, ale dom rodzinny, w którym w dodatku wyjątkowo często bywa, Kitek zna jak własny ogon. A tu siurpryza taka niemiła, no :lol: