Mantra nadziei... Bunia odeszła [']

» Wto gru 18, 2007 21:31

Magija pisze:
Matahari pisze:nie mam teraz czasu, ale postaram się jak najszybciej rozliczyć fundusz Buni...

proszę zastanówcie się co zrobić z pozostała kwotą, bo ma pewno jakaś będzie...

myśle by została u Ciebie i służyła kolejnym kocim biedom

prosze wszystkie cioteczki o wypowiedzi... postaram się jeszcze dziś później rozliczyć... jesoooo... dlaczego doba ma tylko 24 godziny....

» Wto gru 18, 2007 23:15

Matahari pisze:
Magija pisze:
Matahari pisze:nie mam teraz czasu, ale postaram się jak najszybciej rozliczyć fundusz Buni...

proszę zastanówcie się co zrobić z pozostała kwotą, bo ma pewno jakaś będzie...

myśle by została u Ciebie i służyła kolejnym kocim biedom

prosze wszystkie cioteczki o wypowiedzi... postaram się jeszcze dziś później rozliczyć... jesoooo... dlaczego doba ma tylko 24 godziny....

Ja się podpisuję pod tym co Magija napisała i już

» Wto gru 18, 2007 23:53

cioteczki... rozliczyłam Bunię - str. 38

i jeszcze news... wiadomość z domku Buni... mam nadzieję, że pani Ania się na mnie nie pogniewa... cytuję wypowiedź Dużej Buni: "Mysle, ze Bunia coraz lepiej sie czuje w nowym miejscu - regularnie korzysta z kuwetki, ma "wilczy" apetyt, chetnie zwiedza wszystkie katy i przybiega do drzwi jak dzwoni dzwonek. Znalazla sobie juz ulubione miejsca do spania - krzeslo pod stolem lub kocyk na biurku (ale to chyba jeszcze nie ostateczne ulubione miejsca) i wieczorem oznajmia, kiedy jest czas isc spac."

» Śro gru 19, 2007 8:47

Buniu, wygląda na to, że nareszcie znalazłaś domek na stałe. Warto było czekać!

Jeśli chodzi o fundusze, to podpisuję się pod propozycją Magiji.

» Nie gru 30, 2007 21:59

a to foty Buni z nowego domku...

» Nie gru 30, 2007 22:05

Matahari pisze:a to foty Buni z nowego domku...

Bunieczko kochana :love:

Powodzenia w nowym domku!

» Wto paź 21, 2008 21:50

Mam nadzieję, że jeszcze kogoś zainteresuje ciąg dalszy ...

Już za dwa miesiące będzie rok, jak Bunia do mnie trafiła, ale jej historię przeczytałam właśnie teraz i jestem pełna wzruszenia i wdzięczności dla wszystki zaangażowanych osób. Ponad rok opisanej tułaczki tłumaczy wszystkie zachowania Buni - tęsknotę i wielką radość z codziennego powrotu po pracy do domu, łapki na szyi, kołysankę na poduszce...

Kicia szykuje się do zimy - założyła ciepłe i mięciutkie futerko (już nie ma śladu po sztywnej sierści, którą miała rok temu po przyjeździe). Jak się napuszy przypomina pękatą, futrzną kulę wyposażoną w ogon i ciekawskie oczt. Czasami ta kula przelatuje niespodziewanie z kuchni na parapet pokoju pokonując po drodze korytarz i kanapę. Czasami wita ledwo-przytomnie otwartymi oczyma przy drzwiach, gdy usłyszy dzwonek domofonu i ... pakuje się na ręce. Przecież to jej miejsce. Dopiero po wygłaskaniu odwiedza miskę z jedzeniem i podziwia zakupy.

Tak się zastanawiam - kto miał większe szczęście ona czy ja, że się spotkałyśmy? Chyba obie - nie mogłyśmy lepiej trafić ...

Jak mi ktoś powie jak się tu załacza zdjęcia, to jeszcze zobaczycie Panią Bunię.

» Wto paź 21, 2008 21:53

witaj
bardzo się cieszę, że piszesz
i czekam na zdjęcia - wrzuć tutaj http://imageshack.us/
już się nie mogę doczekać

» Wto paź 21, 2008 21:54

Anampa witaj na forum

Jestem strasznie ciekawa jak Bunia wygląda, jak się zmieniła

Będę czekała na fotki i przede wszystkim - przesyłam głaski dla Buni

A tu instrukcja wstawiania zdjęć na forum
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=36202&start=0

» Wto paź 21, 2008 22:31

Anampa pisze:Mam nadzieję, że jeszcze kogoś zainteresuje ciąg dalszy ...

Już za dwa miesiące będzie rok, jak Bunia do mnie trafiła, ale jej historię przeczytałam właśnie teraz i jestem pełna wzruszenia i wdzięczności dla wszystki zaangażowanych osób. Ponad rok opisanej tułaczki tłumaczy wszystkie zachowania Buni - tęsknotę i wielką radość z codziennego powrotu po pracy do domu, łapki na szyi, kołysankę na poduszce...

Kicia szykuje się do zimy - założyła ciepłe i mięciutkie futerko (już nie ma śladu po sztywnej sierści, którą miała rok temu po przyjeździe). Jak się napuszy przypomina pękatą, futrzną kulę wyposażoną w ogon i ciekawskie oczt. Czasami ta kula przelatuje niespodziewanie z kuchni na parapet pokoju pokonując po drodze korytarz i kanapę. Czasami wita ledwo-przytomnie otwartymi oczyma przy drzwiach, gdy usłyszy dzwonek domofonu i ... pakuje się na ręce. Przecież to jej miejsce. Dopiero po wygłaskaniu odwiedza miskę z jedzeniem i podziwia zakupy.

Tak się zastanawiam - kto miał większe szczęście ona czy ja, że się spotkałyśmy? Chyba obie - nie mogłyśmy lepiej trafić ...

Jak mi ktoś powie jak się tu załacza zdjęcia, to jeszcze zobaczycie Panią Bunię.

witam pani Aniu... jak miło czytać... niecierpliwie czekam na fotki...