Ancymon to już 4 lata!

Malati - wytłumacz proszę u mnie dziewczynom, jak to jest być starszym kotem i dlaczego zabawki na wysięgnikach nie mają sensu

Nic nie łapią :ryk:

AYO

sądząc po ostatniej stronie to temat się zmienił ale idę doczytać, bo tam musiały być świetne rzeczy.

Lulianek kochany! Dzisiaj dał mi pospać!!

Luliankowa pobudka dopiero o 04:50... wcześniej obudziły mnie psuki wpatrując się w nocy we mnie.

Ogólnie Ancy zrobił się już kompletnie niedobry i to niestety w taki prawdziwy sposób. Wczoraj Tolka prawie straciła oko, to znaczy tutaj to wina Małej Di, która Luliana przed wyjściem na spacer wyjątkowo mocno napadła. Jak wracali Lulian zasadził się na wchodzące potwory no i niestety pierwszy była wyjątkowo nie Di a Lalunia ;/ A później wgryzł się w mojego brata. Miki tylko stwierdził, że myślał, że wampiry gryzą w szyję nie w rękę. Dla mnie jest w miarę grzeczny, to znaczy ma trochę (no szczątki) respektu. I chyba jednak chudnie. Wydaje mi się, że odzyskuje linię, a wiadomo, że wraz z linią energię...

No ale żeby nie było, że są jakieś zmiany dzisiaj znowu siedział mi na plecach jak myłam włosy, dodatkowo zwiedził wannę. Król musi być na bieżąco z tym co się w jego królestwie dzieje! Dzielny bardzo ten mój król.... zaczynam się zastanawiać jak Go mamie "sprzedać". Może jednak byłoby mu lepiej z nią, ciągle jakieś atrakcje, gdyby się nie zgodziła to szukam drapana dla Lulianka. A przeprowadzka dopiero w wakacje. To chyba lepiej. Na spokojnie zamontuję zabezpieczenie balkonu i takie tam.

Niestety muszę przyznać się do błędu.

Jeszcze niedawno zachwycałam się przed znajomymi, że Ancymonek jest wybitnie inteligentnym kotem :oops:

no nawet tutaj chyba pisałam, że to jest najinteligentniejszy kot jakiego w życiu spotkałam. Muszę wycofać się z tych słów i przeprosić wszystkie koty. Dzisiaj poczyniłam masę obserwacji i z żalem serca muszę przyznać, że inteligencja Nynusia plasuje się gdzieś w okolicach pierwotniaka. Jutro dodam szczegóły, uzasadnię (chyba, że zapomnę ekhm) mogę tylko napisać, że okazało się, że jechałam do Krakowa po medale w celach sprezentowania ich Nyśkowi. To jest najbardziej zaje...świetna zabawka jaką można sobie wyobrazić. Wprost fenomenalna. Wpierw można siedzieć i pacać sznureczek od medalu łapką, a jak taki medal z mega ogromnym hukiem spadnie to się w niego zaplątać i wyczyniać indiańskie tańce w celach przywołania większej ilości jedzenia :roll:

żeby następnie znudzić się i polować na medal kolejny....

nieustannie poprawiacie mi humor :lol:

za co masz medale?

Miałam napisać ale noc zatarła te traumatyczne przeżycia w mojej świadomości wypychając je gdzieś daleko. Chyba zbyt dużo się działo i było to zbyt wielkie obciążenie dla mojego umysłu.

Duża wraca do pokoju, a na jej wybitnie niewygodnym krześle o twardym, drewnianym siedzisku leży sobie zwinięty Ancymonek. Oczywiście żeby nie było wątpliwości zwinięcie się w kłębuszek nie powodu tego, że Nyś zajmuje mniej miejsca. Nyś tak się zwija, że zajmuje go jeszcze więcej niż normalnie. Duża się spogląda Nyś niechętnie unosi jedną powiekę i wraca do kontemplacji połączonej z wystawianiem łap przez szpary w siedzisku. Skończyło się na tym, że Nyś biegał, skakał, na coś polował, ale siedziska nie oddał. Polowanie na coś to dokładnie było polowanie na coś. Coś nie zostało zinterpretowane ale miałam akcje a`la Mission Impossible. Zaczepienie się jedną łapą o słupek krzesłowy, spadnięciem ciałem w dół i takie tam. A później, później to już było tylko gorzej. W zasadzie było nadaktywnie, żeby to opisywać. Wiem, było jeszcze wielkie zdziwienie. Nyś wskoczył na parapet w tempie wściekłego szerszenia, walnął kilka łapą w żaluzję, wyjrzał, spojrzał się na mnie, obrócił. Zrzucił kilka rzecz i dopiero po chwili słysząc hałas cofnął się wyraźnie zdziwiony i rozpoczął obserwacje.

A dzisiaj uratowałam Nysia :twisted:

Mama w nocy, to znaczy o stałej godzinie karmienia nie wytrzymała i zamknęła Go w łazience :ryk:

jakoś nie dociera do Niej jak tłumacze, że dzięki temu może przypomnieć sobie młode lata jak to miała małe dzieci. No nie pała entuzjazmem.

:oops:

malutkie medaliki za udział w zawodach tańca irlandzkiego.

Czego sie rumieni - piękna sprawa. To takie widowiskowe a takie trudne :piwa:

Coś u mnie z myśleniem dziś nie teges bo nie skumałam na czym ma polegać skucha z inteligencją Króla :roll:

taniec irlandzki

wowwwwwwwwwww!!!!!!! ależ Ty musisz tymi nóziami tam wywijać hohohohoho :ok:

myślę, że możesz tańczyć dla Nysia - jemu pewnie spodoba się polowanie na takie skaczące nogi :twisted:

Teraz mniej wywijam niż kiedyś, bo rzadko chodzę. Taniec się kiepsko na moim kręgosłupie odbija i jeszcze kolanie, ale co zrobić. Uwielbiam więc czasem trzeba sobie odrobinę przyjemności zapewnić.
Lulian taniec średnio lubi, te nogi są zbyt agresywne. Za to joga to jest to. Skok, dziabnięcie, ucieczka a Duża udaje, że ignoruje, więc znowu skok, dziabnięcie, ucieczka, albo tak się zakraść i nagle dziabnąć. Wtedy nawet reakcja jest

AYO no wiesz jak ktoś nie zauważa, że idąc coś zrzuca to normalne, ale jak później z bardzo zaskoczoną miną próbuje ogarnąć co się stało i mu to nie wychodzi to już tak średnio świadczy o mądrości. Zamiast tego jak ten ktoś podchodzi, spogląda w dół, na mnie, znowu w dół i wydaje się zafascynowany nowym prawem fizyki, żeby to wszystko nagle zignorować to ten no wiesz.

Ale to nic, ogólnie to Nyś gada, zrobił się kompletnie czaderską gruchaweczką moją słodką. Nawet delikatnie miłosne tony wydaje. Nie zmienia to jednak reszty całokształtu twórczości.

Dzisiaj rano okupował łazienkę. Oczywiście woda z łazienki jest lepsza niż woda skądkolwiek indziej. Więc rano łowy były, polowanie na nie lecącą wodę, zwiedzanie zakamarków. Niestety łowy przerwała Duża, która przyszła i nagle postanowiła nie oglądając się na pracowe spóźnienie trochę Nysia wytulać, wycałować, pogadać sobie. Wielka niepewność zapanowała w królewskim świecie, czy gryźć, czy dać się całować. Jedno było pewne, na pewno nie mruczeć. W końcu po uwolnieniu Anc zadarł ogon i wrócił do zwiedzania łazienki kątem oka obserwując co robię. Okazało się, że nic ciekawego więc mógł sobie pokontemplować marność mojej istoty spoglądając na mnie z wanny.

Namawiam Lulianka żeby się rozchorował. Tłumaczę mu, że wtedy więcej cioteczek zajrzy. Chyba coś zrozumiał. Wychodząc dzisiaj w dzikim pędzie z domu zobaczyłam, że Król siedzi w wannie i coś obserwuje :roll:

Poza tym jak On wczoraj rozkosznie sobie przed snem leżał. Musiał mieć bardzo męczący dzień, aż zakrył łapeńką buzię. Moje wielkie kocisko.
Są też nowe królewskie rozkazy obowiązujące od chwili ich wydania. Król sobie nie życzy żeby przy porannej kąpieli zamykać drzwi od łazienki. Zamknięcie kończy się królewskim, głośnym protestem :roll:

(bardzo głośnym) W ramach łaskawości, Król nie otwiera drzwi. Protest jest czysto werbalny.

Ja to zaglądam tu nawet kilka razy dziennie, ale brak mi słów na to co tu czytam, więc nic nie piszę :mrgreen:

Malati pisze:Namawiam Lulianka żeby się rozchorował. Tłumaczę mu, że wtedy więcej cioteczek zajrzy. Chyba coś zrozumiał. Wychodząc dzisiaj w dzikim pędzie z domu zobaczyłam, że Król siedzi w wannie i coś obserwuje

znaczy już przemyśliwuje chorobę... psychiczną?

ja tu jestem dzień w dzień. Ale mnie zatyka jak czytam :lol:

Ma dziewczyna talent niemożliwy - takie psychodeliczne śniadanie Joego :ryk:

dziewczyny pomyślcie, że ja to przeżywam. Nie opisuję wszystkiego, bo czasami nawet nie wiem jak to za się zabrać.

Za to szpiedzy ciekawe rzeczy mi donoszą. Tata mi dzisiaj powiedział, że rozmawiał ostatnio z mą i ma zachwycona Ancym (tak jakby tata nie :roll:

) tylko narzekała, że On już otwiera wszystkie drzwi w domu. Z godnością sprostowałam, że nie wszystkie. Balkonowych jeszcze nie otwiera! I w skrytości duszy przypomniałam sobie godzinne narzekania na Nyśka, że On ją tak budzi rano i że tak wszystko niszczy... w ogóle dom wariatów jak nic.

Sobotni poranek. Postanowienie na niego, nie wstawać dopóki tylko się da. Drzwi od pokoju zamknięte, w półśnie słyszę uruchamianą pralkę i harmider wybiegających z domu psuk. Nakładam poduszkę na głowę próbując znowu zanurzyć się w głęboki sen kiedy słyszę kocie rozpaczliwe płacze "miaaaaauuuu, miaaaaaaouaouaoa", takie jakby przytłumione, dziwne. Nagle otwieram oczy wybiegam pędząc do pralki, w głowie myśl, że skoro wydaje takie odgłosy to jeszcze żyje. Dźwięki się urwały, rzut oka na przedpokój... patrzę a tam siedzi Nynuś wypluwając właśnie z pyszczka myszkę na gumce. W jego oczach widzę wielkie zaciekawienie zaproponowaną przeze mnie rozrywką. Myszka staje się mniej atrakcyjna od Dużej, której z rana odbiło...

Ancymon to już 4 lata!

Kto przegląda forum