W ramach walki z atakującymi mnie wirusami postanowiłam chwilkę poleżeć pod kocykiem, ewentualnie się zdrzemnąć chwilkę. Ledwo zaległam wygodnie, przylazła Ofelia. Poudeptywała, pomruczała, bach! - leży. No dobra, pusiamy. Niezbyt wygodnie, bo pierwokotna ukokosiła się prawie na moich stopach. No ale nic, jednym okiem spoglądam na TV, może by jednak podrzemać? Łup! Z parapetu prawie centralnie na mój pęcherz znienacka skoczyło Małe Ciorne
. Ofelia aż podskoczyła, przestraszona. Czarnidełko zaś zaczęło spokojnie udeptywać (tak, pęcherz między innymi! 
) i mościć się do drzemki. Ofelia przez chwilę patrzyła z oburzeniem, po czym obrażona zeszła z wyrka na stolik. Siadła mozliwie blisko mojej twarzy i zrobiła wściekłą minę. Tak, wściekłą i obrażoną. No bo jak to, to Małe Czarne śmie przerywać Księżniczce sen i kłaść się na jej, Księżniczki, Dużej!? Świat się kończy!!!Udało mi się dosięgnąć ręką obrażonej damy, próbowałam ugłaskać mimo kładzionej co chwilę na mojej ręce ostrzegawczej łapki, zachęcałam do zajęcia nowej miejscówki na moim brzuchu (trochę miejsca tam było). Nic z tego, Ofelia trwała w oburzeniu i obrazie majestatu.
No ale ile można się dąsać, gdy się pusiać chce? W końcu, powoli, by okazać swe niezadowolenie, Księżniczka zstąpiła ze stolika na moje nogi (znów prawie na stopach!) i zaczęła lizać Czarnidełko. Czarnidełko oczywiście ni drgnęło (nie da się już wylizać, co to to nie!
). W końcu obie pannice zapadły w sen.Pannice śpią, ja leżę, drętwieje mi lewa stopa (zwłaszcza pięta boli jak czort), pęcherz napełnia się coraz bardziej, a te śpią nadal!
W dodatku pora niedzielnego obiadu zbliża się coraz bardziej, a tenże obiad w lesie! Dyskretnie daję znać kocicom, że może należałoby się ruszyć. Majtam zdrętwiałymi palcami stóp, lekko ruszam nogą. Wzdycham, sugeruję zapodanie kociego obiadku... Gdzie tam, nie ruszą się. No, niezupełnie nie ruszą. Ofelia uniosła łepetynę i zafundowała Carmen intensywną toaletę. Chyba przez kwadrans pucowała czarny łepek. Co ciekawe, dała się też troszkę polizać Małej Czarnej 
! Jak wreszcie raczyły ze mnie spełznąć, byłam już wściekle głodna i zdrętwiała na maksa.
Ale widok liżących się nawzajem kotów jest suuuuper!
A skakanie na pecherz to ona mają chyba w genach wszystkie 
