MILUSIA z Katowic-prośba o zamknięcie wątku

[Mała1]

ja też kciuki za zdrówko
jedyne co mogę powiedzieć,a co moze Cię pocieszy, to to,że nie widziałam w schronie, ani jednego wyłysiałego kotka.
Więc na brak grzyba szansa jest spora

grzybica i świerzb są na pewno. walczymy z tym i nie ma co biadolić. choroba świetnie wetom znana, więc tym się nie przerażam.

no to mnie zmartwiłaś

[Femka]

najnowsze wieści z frontu są takie:

1. poprawa oddechu Milusi to nie moje myślenie sprawcze. zewnętrzne objawy infekcji płuc poszły precz, zatem keflex działa (zgodnie z ulotką) i kurację kontynuujemy już bez obaw o dalsze postępy,

2. podawanie Milusi antybiotyku to trzecia wojna światowa. cała jestem podrapana do niemozliwych granic, ale dajemy radę,

3. ruja w rozkwicie, trzecia noc nieprzespana, padam na twarz,

4. do kuwety zaglądamy, nawet tam siusiamy,

5. Zosia przestała się panicznie bać, dziś od rana znów miałam w domu wojnę amerykańsko-iracką (torpedy przez całe mieszkanie),

6. pozostałe Szczypiorki wracają do normy, dziś rano obowiązywały już normalne obyczaje.

następne wieści będą, jeśli przeżyję

[Femka]

ja też kciuki za zdrówko
jedyne co mogę powiedzieć,a co moze Cię pocieszy, to to,że nie widziałam w schronie, ani jednego wyłysiałego kotka.
Więc na brak grzyba szansa jest spora

grzybica i świerzb są na pewno. walczymy z tym i nie ma co biadolić. choroba świetnie wetom znana, więc tym się nie przerażam.

no to mnie zmartwiłaś

przecież napisałam, że nie ma co biadolić, bo damy sobie radę
pozdrawiam i dzięki za wizytę

[Mała1]

ja wiem, ze dacie
trudno w Ciebie nie wierzyć
martwię się o reszte schroniskowców

[Femka]

ja wiem, ze dacie
trudno w Ciebie nie wierzyć
martwię się o reszte schroniskowców

a to masz rację, to jest problem

[iwona_35]

Wet ja badał po wyjciu ze schroniska , nie miała objawów grzyba...

więc trzymam kciuki

[Femka]

Iwonko, choroba skóry jest tak widoczna, że sama ją zauważyłam. Na przedniej łapce Milusia już nawet miała łyse placki i zgrubienia. wetka tylko potwierdziła moje podejrzenia. Wet w schronisku albo nie badał jej w ogóle, albo koniecznie chciał się pozbyć kotki za wszelką cenę i skłamał. niemożliwe, żeby nie zauważyć.

[Mała1]

ona troche pomieszkała u Klaudii
pewnie tam ze stresu grzybek sie uaktywnił
biedna Milusia ,jak to dobrze ze sie nia zajęłaś

[Femka]

ona troche pomieszkała u Klaudii
pewnie tam ze stresu grzybek sie uaktywnił
biedna Milusia ,jak to dobrze ze sie nia zajęłaś

to ja jestem biedna, bo nawet sobie nie wyobrażacie, co to znaczy podawać jej lekarstwo
Milusia nieszczęścia ma już definitywnie za sobą.

[Mała1]

no dobrze
biedna Femusia,biedna

[Femka]

no dobrze
biedna Femusia,biedna

o, tak znacznie lepiej. nie ma to jak się trochę nad sobą poużalać

[iwona_35]

tak..tak..biedna..Femusia bardzo

[Femka]

dam znać, jak zacznę tonąć we łzach współczucia

[Georg-inia]

no i co? czy Milusia już w klatkowym "więzieniu"?

nie pocieszę Cię, Femko, ale grzyba leczy się koszmarnie - nam zabrało to ponad pół roku smarowania, tabletkowania, i znów smarowania
jak u jednego kota była już znaczna poprawa - to łapał drugi, i tak w koło Macieju do tego grzyba złapałam ja, mój tż, a nawet siostrzenica i siostrzeniec, którzy przychodzili miziać koty na szczęście z człowieka dość łatwo złazi - może dlatego, że człowiek mało owłosiony
oprócz łatwości przenoszenia się - dodatkowo te diabelne grzyby "siedzą" w ciuchach, dywanach, kocykach, itd. nie zazdroszczę Ci niestety tu izolacja klatkowa raczej nie pomoże

biedna Femusia, biedna

[Femka]

do aresztu Milusia powędruje najpóźniej w piątek. niestety, w tej chwili klatek tej wielkości nie ma na stanie.
wiecie co, nie ma takiego grzyba, któremu nie damy rady. po prostu jak tylko Mili trafi do klatki, pranie dywanów, wykładzin i ciuchów, w których się z nią stykam (na szczęście coś mnie tknęło i od początku dotykam jej w dwóch tylko domowych dresach), a porozmawiam z wetką na temat jakichś działań profilaktycznych dla Femki, Koralisia i Zosi. Czyli jakaś dawka środka zanim pokażą się jakiekowliek objawy. Tak to sobie sprytnie wymyśliłam.
Za chwilę wracam do domu i przekonam się, czy jest do czego wracać. I to może być prawdziwe zmartwienie