Stella, kolorowa tygryska i Alfie, który okazał się Cirillą

[Gosiagosia]

Mozesz sobie pozrzedzic moze Ci ulzy, trzeba probowac az do skutku.
A co do brata to mu wspolczuje, ale ten byly szef moze mu zawsze szkodzic. Pierwszy raz sie spotkalam z takim sprawdzaniem pracownika, przeciez mozna poprosic o opinie na pismie od bylego pracodawcy i nie zgodzic sie z jej negatywna trescia. Przeciez on mu zawsze bedzie mogl szkodzic. To wredny typ

[Moli25]

Ja zawsze wystawiam referencje jak prosi pracownik, sama nie wychodzę przed szereg.
Niestety z praca tak jest, jak Małgosia pisze trzeba mieć znajomości często by znaleźć konkrentą pracę, chociaż mój mąż jest jakimś szczególnym przypadkiem, z dnia na dzień znalazł prace na OLX i przychodzi do domu i mówi "zmieniam prace" a ja myślałam ze zawału dostane, kredyt hipoteczny rachunki, nie damy rady z mojej wypłaty... mówi do mnie "zaufaj mi, trzeba być odważnym" przestałam się odzywać w tej kwestii. Trafił niesamowicie, bez znajomości

Trzymam kciuki za Ciebie, mam nadzieje ze znajdziesz coś co będzie Ci odpowiadać.

A w jakiej branży szukasz pracy, jak mogę spytać ?
Długo już w Irlandii siedzicie ?

[KatS]

Ano szef mu może szkodzić i robi to celowo, z tym że to co naopowiadał w tej rozmowie jest bardzo niezgodne z opiniami i ocenami, jakie mu wystawiał co kwartał i jeszcze różne inne sprawy tam wypłynęły. A do tego jest mu winien duuużo kasy za zaległe niewypłacane premie. Szkoda mi brata że musi się z takim typem użerać.
Co do opinii na pismie - nie każdy pracodawca chce takie, niektórzy wolą porozmawiać osobiscie z poprzednim pracodawcą. Tutaj np. to norma, nikogo nie obchodzą referencje na pismie albo są tylko dodatkiem, chcą namiary na poprzednią firmę, można też czasem podać jakichs prywatnych znajomych do "referencji charakteru"

Moli25 - czasem tak bywa jak się Twojemu mężowi udało ( i super!), ja miałam fuksa w sumie z moją obecną robotą, kiedy podjęłam decyzję o przeprowadzce i złożyłam wypowiedzenie w ostatniej polskiej pracy, dostałam maila z ofertą współpracy. Sama niczego nie szukałam, znaleźli mnie w sieci na LinkedIn, sprawdzili moje referencje przez internet i już, zaproponowali. To zajęcie ma plusy i minusy, najgorsze to że to jest jednak samozatrudnienie (choć na zlecenie dla firmy) i wypłaty są za konkretną robotę, a nie za czas pracy. Więc czasem po kilka miesięcy nic nie dostaję a potem nagle przychodzi zbiorcza wypłata. Niestety ja nie umiem oszczędzać więc szybko dobre się kończy a potem znowu tylko TŻa pensja (która nie jest zła ale oboje jestesmy zakredytowani na amen, choć powoli to spłacamy). No i jestem sama w domu non stop, lubię pracować bez szefa, ale czasem mi jednak smutno...choć teraz mam Stellę
A branża, ja się kształciłam w ochronie przyrody, potem to zawęziłam do ochrony roslin a do tego zaczęłam się zajmować pozyskiwaniem kasy unijnej na przyrodę i na badania naukowe. I w tym kierunku teraz czegos szukam, te rozmowy obie były na uniwerku na stanowiska związane z pozyskiwaniem funduszy na naukę. I wiem, że bym się do tego nadawała, cholender jasny. I dlatego mnie wkurza że tak to zmasciłam.
A co do tego jak długo tu jestesmy - TŻ 2 i pół roku, ja troszkę ponad rok. To przez niego tu wylądowałam ale nie żałuję, choć tęsknię za bliskimi. Jakos tak mimo wszystko spokojniej się żyje.

Ale my tu gadu gadu o głupotach, a tymczasem są ważniejsze tematy, np. kot:

[Moli25]

Nie martw się, ja tez nie umiem oszczędzać chociaż teraz mam cel i zagryzłam zęby
Trzymam kciuki za prace marzeń, lepiej się wstaje do pracy jak robi się to co się lubi, dostaje się za to stałe wynagrodzenie i słyszy dobre słowo "dziekuje dobra robota"

Stella nie widać Cie tygrysku jaki masz piękny tunel, widać ze lubisz się w nim bawić

Miłego dnia !

[KatS]

Stella lubi się bawić w tunelu, poza tunelem i w ogóle WSZĘDZIE. To najbardziej żądny zabawy kot, z jakim miałam do czynienia. Przynajmniej i ja mm trochę gimnastyki
A po zabawie trzeba odpocząć:

[KatS]

Nie ma dnia, żebym się nie zastanawiała nad towarzyszem dla Stelli. Niby ona nie do kotów, w schronisku się ich bała, ale tyle rzeczy się w niej zmieniło od tego czasu! Miała np. nie dawać się brać na ręce - i tak, było, sama widziałam - a teraz mogę ją nosić i choć za tym nie przepada, to bez problemu mi na to pozwala. Bez stresu schroniska otworzyła się bardzo, bawi się, jest odważna, choć faktycznie czasem cos dziwnego potrafi ją bardzo przestraszyć (jak te nieszczęsne kapcie z myszkami). I dlatego rozmyslam, czy i w kwestii drugiego kota nie byłaby teraz bardziej odważna... jest też u siebie, widać, że zaakceptowała nasze mieszkanie jako swój dom.
Boję się jednak, że drugi kot ją zdominuje i moja dziewczynka znowu się wycofa i zamknie w sobie. Sama nie wiem co o tym myslec. Miałam dawno temu nieudane dokocenie - nieplanowane, po prostu znaleźlismy taką biedę, że jeszcze może z dzień by pożył bez interwencji. I już u nas został, niestety nie polubili się z kotką rezydentką. Zwłaszcza ona była agresywna, bojowa i nigdy go nie zaakceptowała. Aż w końcu kocurek przypomniał sobie, że jest silniejszy i w odwecie niemal ją zagryzł (na szczęscie skończyło się "tylko" na kilku szwach na szyi). Potem już do końca wzajemnie się ignorowali i to było najlepsze, co udało się osiągnąć. No i jest kwestia zgody własciciela mieszkania, i tego, jak łatwo znaleźć nowy dom z dwoma kotami w razie przeprowadzki, albo zapewnić im opiekę kiedy wyjeżdżamy. Z drugiej strony za dużo to my nie jeździmy... i gdyby w ostatecznosci w grę wchodził koci hotel (prowadzi taki nasza klinika weterynaryjna), to pewnie we dwójkę stres byłby łatwiejszy do zniesienia.

W każdym razie, wczoraj kolejny raz przeglądałam ogłoszenia schroniska i wolontariuszy ratujących koty. I oto ku mojemu zdumieniu mój TŻ do mnie dołączył, po czym smętnie wyznał, że własciwie... gdybym dostała nową pracę albo on zmienił swoją na lepszą... to może, ewentualnie... porozmawiałby z facetem od mieszkania.
No zaskoczył mnie. To raczej nie jest jakas bliska perspektywa i może wręcz nigdy się nie stanie... ale chciałabym. A już gdybym jakąs stałą pracę dostała, to na pewno bym nie chciała zostawiać jej samej w domu, bo na razie to spędzamy dni razem. Chociaż ona póki co dobrze znosi nasze wyjscia... no ale jednak nigdy to nie było 10 godzin samotnosci.
Problem w tym, że mój luby nadal sobie marzy o spokojnym, starszym (niekoniecznie seniorze, ale bardziej hmm, dojrzałym niż Stellunia) kocurku. Ja nie wiem ale to chyba ma sredni sens... chciałabym dla Stelli kogos energicznego, kto by się z nią pobawił, a do tego boję się, że starszy kot może ją zdominować za łatwo. Z drugiej strony energiczny kot własnie może ją zdominować. Ona ma tendencję do wycofywania się kiedy nie jest pewna siebie, chowa się pod kocem i w najciemniejszy kąt i tam siedzi godzinami. Potrafi odmowić jedzenia i picia. Nie mam pojęcia jaki kot byłby dla niej najmniej ryzykowny... żeby jej niechcąco nie unieszczęsliwić.

Tak czy siak, to na razie takie gdybanie. Ale jest gdzies temat w głowie i nie daje mi spokoju.

[Gosiagosia]

Dokocenie czasami przebiega trudno ale tez dobrze sie konczy, tylko potrzeba czasu. U mnie byly ciezkie chwile. Thomasek mieszkal z psem, moja suczka Mika i jak adoptowalam Hugonka to bardzo to przezyl, rozchorowal sie ze stresu. Wiele czasu uplynelo do akceptacji ale milosci kociej miedzy nimi nie bylo. Po paru latach doszla do naszej gromadki Pusienka, ona garnela sie do nich a koty ja ignorowaly. Mika i Thomasek odeszli za TM i adoptowalismy Migotke i tu juz byly cyrki (opisalam to w poprzednim watku) nosilam ja nawet do kuwetki bo tak sie ich bala. Dlatego daj Stelli jeszcze czas i moze juz bedzie pewniejsza i bardziej odwazna.
Tu na forum dziewczyny maja po pare kotow i napewno beda Ci sluzyly dobra rada jak sie zdecydujecie na nowego kocurka.

[KatS]

Dzięki Gosiu, tak czy inaczej jest dużo czasu na przemyslenia... nie chcę jej uszczęsliwiać na siłę, a w efekcie pogorszyć jej życia. Teraz jest chyba szczęsliwa, mnóstwo czasu spędzamy razem, własciwie większosć dnia. Muszę to wszystko dobrze przeanalizować i może faktycznie za jakis czas, niech się dziewczyna poczuje jeszcze pewniej.
A twoja trójka teraz jak ze sobą żyje?

A to nasza najnowsza ulubiona zabawa:
https://www.youtube.com/watch?v=0jBwufL ... e=youtu.be

Strasznie mi ten kot trafił w serce, wzrusza mnie i rozczula. Moja dziewczynka

[kalair]

Nie ma dnia, żebym się nie zastanawiała nad towarzyszem dla Stelli. ......
Tak czy siak, to na razie takie gdybanie. Ale jest gdzies temat w głowie i nie daje mi spokoju.

I tak trzymać!
Że się wtrące. Co dwa koty to nie jeden, większość z nas tutaj ma ich po kilka, a dwa to z pewnością minimum. I dla dobra kota, i Twojego.
Ja miałam te same obawy w związku z moją najstarszą Iriską. Ona słabo tolerowała obce koty, Postanowiłam, że wzmę maluszka. I Oto Iriska stała się Jego przybraną mamą! Naprawdę to była niespodzianka, ale miła . Kolejny kot też wzięty jako maluch, chociaż już matkowania nie było W każdym razie różnie może być. Ale nawet, jeśli nie będzie miłości między koteczkami, to i tak żadna nie będzie sama, i będzie miała towarzystwo podczas Twojej nieobecności. Trzymam więc kciuki!
I witamy się oczywiście!

[Moli25]

Nie ma dnia, żebym się nie zastanawiała nad towarzyszem dla Stelli. ......
Tak czy siak, to na razie takie gdybanie. Ale jest gdzies temat w głowie i nie daje mi spokoju.

I tak trzymać!
Że się wtrące. Co dwa koty to nie jeden, większość z nas tutaj ma ich po kilka, a dwa to z pewnością minimum. I dla dobra kota, i Twojego.
Ja miałam te same obawy w związku z moją najstarszą Iriską. Ona słabo tolerowała obce koty, Postanowiłam, że wzmę maluszka. I Oto Iriska stała się Jego przybraną mamą! Naprawdę to była niespodzianka, ale miła . Kolejny kot też wzięty jako maluch, chociaż już matkowania nie było W każdym razie różnie może być. Ale nawet, jeśli nie będzie miłości między koteczkami, to i tak żadna nie będzie sama, i będzie miała towarzystwo podczas Twojej nieobecności. Trzymam więc kciuki!
I witamy się oczywiście!

Bo Ty myślisz Bożenka ze Iriska bedzie matka Polka dla wszystkich kociąt które przeprowadzisz, chciałabyś
Ważne ze sie Panny tolerują i akceptują

Ojej jakie ja miałam obawy przed wzięciem drugiego. A teraz miód na me serce jak widzę te dwie MENDY małe
Teraz to bym wzięła trzeciego, czwartego, piątego, ale nie mam warunków
Koty uzależniają, mocno!

A Stella pod kocykiem ależ ona jest szczęśliwa i spokojna

[kalair]

Nie ma dnia, żebym się nie zastanawiała nad towarzyszem dla Stelli. ......
Tak czy siak, to na razie takie gdybanie. Ale jest gdzies temat w głowie i nie daje mi spokoju.

I tak trzymać!
Że się wtrące. Co dwa koty to nie jeden, większość z nas tutaj ma ich po kilka, a dwa to z pewnością minimum. I dla dobra kota, i Twojego.
Ja miałam te same obawy w związku z moją najstarszą Iriską. Ona słabo tolerowała obce koty, Postanowiłam, że wzmę maluszka. I Oto Iriska stała się Jego przybraną mamą! Naprawdę to była niespodzianka, ale miła . Kolejny kot też wzięty jako maluch, chociaż już matkowania nie było W każdym razie różnie może być. Ale nawet, jeśli nie będzie miłości między koteczkami, to i tak żadna nie będzie sama, i będzie miała towarzystwo podczas Twojej nieobecności. Trzymam więc kciuki!
I witamy się oczywiście!

Bo Ty myślisz Bożenka ze Iriska bedzie matka Polka dla wszystkich kociąt które przeprowadzisz, chciałabyś
Ważne ze sie Panny tolerują i akceptują

Ojej jakie ja miałam obawy przed wzięciem drugiego. A teraz miód na me serce jak widzę te dwie MENDY małe
Teraz to bym wzięła trzeciego, czwartego, piątego, ale nie mam warunków
Koty uzależniają, mocno!

A Stella pod kocykiem ależ ona jest szczęśliwa i spokojna

Niom, słodka panienka!
Martula, ja wcale nie myślałam, że Iriska będzie wszystkim matkować! No ale wiesz.. nadzieja zawsze jakaś była.
No i właśnie Ty też jesteś dobrym przykładem, obawy były, i to pamiętam bardzo duże. A teraz chyba już nie chciałabyś wrócić do poprzedniego stanu.

[KatS]

Witaj Kalair, zapraszam, rozgosć się u nas
Beskid Sląski - a gdzie dokładnie jesli można wiedzieć? bo ja pochodzę z Katowic, te góry zdeptałam wzdłuż i wszerz i bardzo lubię

Ja tam od początku bym wzięła dwa najchętniej, no ale jak nie można to nie można. I teraz w zasadzie też nie można ale kusi to bardzo
Dlatego że nie można, szukałam kota, który woli być sam - i wszystko byłoby dobrze, ale po prostu mam wątpliwosci, czy faktycznie Stelli lepiej samej. Zwyczajnie nie wiem, tak bardzo się zmieniła od schroniska, że może i w tej kwestii na własnym terenie reagowałaby inaczej? No i tak kocha się bawić, a z człowiekiem to nie to samo co z kotem. Nie wiem...
Też się swego czasu zastanawiałam nad młodym kotkiem, żeby go sobie mogła wychować i zaopiekować się nim, może to ją nastawi pozytywnie i bez strachu. Zwłaszcza jak nasza klinika weterynaryjna pokazała na swojej stronie na fb zdjęcia małej Very do oddania... zakochałam się z lekka
Jakby się dało zrobić jakąs próbę jak Stella reaguje teraz na koty, nawet myslałam nad tymczasowaniem po to, żeby to przetestować. Ale tak czy siak poczekam, niech jej ta lękliwosć mija... bo postępy widzę codziennie, z dnia na dzień to jest bardziej mój kot Więc niech w pełni poczuje, że to jej dom, że tu jest u siebie i nikt jej nigdzie nie odda - no i że tu jest najważniejsza - i wtedy może pomyslę o tymczasie (a jakby się przyjął to w sumie mógłby zostać na dłużej...np. na zawsze ).

No nic, zobaczymy co dalej, pomysł jest i nie chce się odczepić. Dzięki za rady i wskazówki

A tu jeszcze raz Stella spod kocyka, to jest miejsce, na którym się kładzie jak "tatus" jest w domu i siedzi na wersalce - wtedy on ją okrywa, no bo kotecek by mógł zmarznąć

[Gosiagosia]

Witaj Kalair, zapraszam, rozgosć się u nas
Beskid Sląski - a gdzie dokładnie jesli można wiedzieć? bo ja pochodzę z Katowic, te góry zdeptałam wzdłuż i wszerz i bardzo lubię

Ja tam od początku bym wzięła dwa najchętniej, no ale jak nie można to nie można. I teraz w zasadzie też nie można ale kusi to bardzo
Dlatego że nie można, szukałam kota, który woli być sam - i wszystko byłoby dobrze, ale po prostu mam wątpliwosci, czy faktycznie Stelli lepiej samej. Zwyczajnie nie wiem, tak bardzo się zmieniła od schroniska, że może i w tej kwestii na własnym terenie reagowałaby inaczej? No i tak kocha się bawić, a z człowiekiem to nie to samo co z kotem. Nie wiem...
Też się swego czasu zastanawiałam nad młodym kotkiem, żeby go sobie mogła wychować i zaopiekować się nim, może to ją nastawi pozytywnie i bez strachu. Zwłaszcza jak nasza klinika weterynaryjna pokazała na swojej stronie na fb zdjęcia małej Very do oddania... zakochałam się z lekka
Jakby się dało zrobić jakąs próbę jak Stella reaguje teraz na koty, nawet myslałam nad tymczasowaniem po to, żeby to przetestować. Ale tak czy siak poczekam, niech jej ta lękliwosć mija... bo postępy widzę codziennie, z dnia na dzień to jest bardziej mój kot Więc niech w pełni poczuje, że to jej dom, że tu jest u siebie i nikt jej nigdzie nie odda - no i że tu jest najważniejsza - i wtedy może pomyslę o tymczasie (a jakby się przyjął to w sumie mógłby zostać na dłużej...np. na zawsze ).
No nic, zobaczymy co dalej, pomysł jest i nie chce się odczepić. Dzięki za rady i wskazówki
A tu jeszcze raz Stella spod kocyka, to jest miejsce, na którym się kładzie jak "tatus" jest w domu i siedzi na wersalce - wtedy on ją okrywa, no bo kotecek by mógł zmarznąć

Ja też tak myślałam a później wzie lam trzeciego
Tak do końca się nie kochają ale zawsze są razem w pokoju a co najważniejsze nie biją się, czasami pogonią ale tak bez agresji.
Filmik cudny i jak zauważyłam Stella ma masę zabawek i piękny drapak.

[KatS]

Tak do końca się nie kochają ale zawsze są razem w pokoju a co najważniejsze nie biją się, czasami pogonią ale tak bez agresji.
Filmik cudny i jak zauważyłam Stella ma masę zabawek i piękny drapak.

A dziękuję drapak to moja duma, bo kot go kocha, więc się cieszę że tak trafiłam (w przeciwieństwie np. do łóżeczka, które omija szerokim łukiem i chyba oddam je do jakiejs kociej fundacji). Udało mi się go wyhaczyć jak był akurat w promocji, rodzina się zrzuciła no i kot ma po czym się wspinać, bo to mieszkanie jest pozbawione wysokich mebli. A zabawki to przede wszystkim pudełka, torby papierowe i inne miejsca do których można wejsć i SZELESCIĆ no i drapać je! plus bezkonkurencyjne papierowe kulki

Moje rodzinne koty jak już pisałam się nie kochały, ale po smierci kotki kocurek został najpierw z jednym psem, a potem z dwoma. Nigdy nie było miłosci, on w ogóle zawsze był tak jakby trochę obok i nie lubił bardzo czułosci, no chyba że sam czasem zachciał, ale tylko od ludzi. Mimo to zawsze starał się być w pokoju, w którym ktos siedział, nawet jesli tym kims był tylko pies. Na dystans, ale jednak blisko. Rok temu rodzice wyjechali na wakacje z psami, więc się do nich wprowadziłam na tydzień, żeby zająć się kotem. Wtedy dopiero odkryłam, jak bardzo on tych psów, których niby nie znosi, potrzebuje. I w ogóle towarzystwa! Chodził za mną krok w krok, wszędzie, spał ze mną, mruczał, błagał o głaski. Czuł się samotny! A jak byłam w pracy a on sam w domu, to spał w szafie, chyba tam mu było mniej nieswojo. Przy psach był stale wkurzony ale jednak weselszy
Ot taka trudna miłosć.

W ogóle od tamtego czasu się bardzo zaprzyjaźnilismy. Po 15 latach, w czasie których głównie mnie unikał! Jak tylko rodziców odwiedzałam, mój "kumpel" zawsze ze mną spał.
No i niestety we wrzesniu tego roku na moich rękach (akurat byłam w Polsce w odwiedziny) odszedł na zawsze:( miał 16 lat.

A oto i cała trójka rodziców - od lewej Felek, Tosia i Nika. Wszystko znajdki. Rzadki widok, jak razem zgodnie szamają serek wiejski

[Gosiagosia]

Faktycznie cudny widok ! Z psem przyjaźnił i spał z nią Hugonek, Thomasek mimo tego że był z Miką od malucha to nie było miłości i wspólnego spania a jak już to na dystans.
Ja uwielbiam takie przyjaźnie i widoki.
Mika i Hugo
Thomas i Hugo
tu też Mika i Hugo
Mika i Thomasek Hugo i Thomasek
A to teraźniejszość Migotka i Pusia razem jedzą