Calinka Mini i Kitka. Łatka [*]Lucas [*]Usia [*]Sabcia [*]

Centkiewiczowie byli dla mnie cudowni. Wyjątkiem była lektura obowiązkowa Odarpi syn Egigwy

Nad Niemnem pochłonęłam, opuszczając opisy przyrody, Przedwiośnie Żeromskiego też bardzo mi się bardzo podobało. Nocy i dni nie kazali nam czytać, tylko zaprowadzili nas na film. Tak samo z Potopem. I tym sposobem nie przeczytałam ani Trylogii, ani epopei Dąbrowskiej. Nie lubię czytać książki po filmie, skoro już wszystko wiadomo. Zdecydowanie wolę odwrotnie - porównać oryginał z adaptacją.
Lalka też była fajna, choć najmniej interesowały mnie pamiętniki Rzeckiego. Wtedy. Teraz być może inaczej bym na nie spojrzała. Ale nie mam motywacji. Faraona też obejrzałam, zanim zdążyłam przeczytać. Może wezmę się za Emancypantki, jeśli znajdę w bibliotece.

Trylogię kochałam, teraz już raczej nie wracam, ale cenię. I nadal dobrze znam. Faraon - tak, ale wolałam Lalkę. Nad Niemnem jakoś nie pamiętam, chyba nie było w lekturze, Noce i dnie czytało się nieźle, nawet sięgnęłam po kojejny tom (obowiązkowe były 2 pierwsze), Chłopów jakoś nie lubiłam, ale oczywiście przeczytałam. Nie pamiętam książki z lektury, której bym nie przeczytała, nawet jesli nie byłam nią zachwycona. :wink:

jolabuk5 pisze:Trylogię kochałam, teraz już raczej nie wracam, ale cenię. I nadal dobrze znam. Faraon - tak, ale wolałam Lalkę. Nad Niemnem jakoś nie pamiętam, chyba nie było w lekturze, Noce i dnie czytało się nieźle, nawet sięgnęłam po kojejny tom (obowiązkowe były 2 pierwsze), Chłopów jakoś nie lubiłam, ale oczywiście przeczytałam. Nie pamiętam książki z lektury, której bym nie przeczytała, nawet jesli nie byłam nią zachwycona.

Mnie się udało z "Nad Niemnem" oraz "Nocami i dniami". Orzeszkowa to był dla mnie jakiś koszmar :strach:

Te wszystkie "kolacja była zrobioną", "Marta była zmęczoną", a jeszcze Jan i Cecylia, no nie, po stokroć nie.

Swoją drogą - to prawda, że przepiękne opisy przyrody idealnie przekładają się na obraz filmowy, natomiast przy czytaniu bywają męczące. I rzeczywiście - filmy i seriale powstałe na podstawie Nad Niemnem, Nocy i dni, są cudowne. Kiedy się pojawiają - podobnie jak Rodzina Połanieckich czy serialowa Lalka, Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy - zawsze ogladam (jesli mogę). Po prostu są znakomicie zrobione. W ogóle mieliśmy świetne seriale historyczne.

Gosiagosia pisze:

Jaki cudny! :1luvu:

Gosiu, Tobie też życzę miłego piątku i udanego weekendu! I oby zima jeszcze poczekała...

jolabuk5 pisze:Swoją drogą - to prawda, że przepiękne opisy przyrody idealnie przekładają się na obraz filmowy, natomiast przy czytaniu bywają męczące. I rzeczywiście - filmy i seriale powstałe na podstawie Nad Niemnem, Nocy i dni, są cudowne. Kiedy się pojawiają - podobnie jak Rodzina Połanieckich czy serialowa Lalka, Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy - zawsze ogladam (jesli mogę). Po prostu są znakomicie zrobione. W ogóle mieliśmy świetne seriale historyczne.

I proszę bardzo jak się pięknie różnimy

Nigdy przenigdy nie ujęła mnie uroda tych opisów przyrody, przytłaczała mnie śmiertelna nuda. Ale może wynikało to z urazu do Orzeszkowej po "Marcie". Nabawiwszy się straszliwego nałogu czytania, brałam wszystko co stało w domu na półkach, jak leci. I niestety pierwszym (i ostatnim) co wzięłam do ręki autorstwa Orzeszkowej, była "Marta" właśnie.Serialu "Nad Niemnem" też nie pokonałam.
"Rodzina Połanieckich" zaś to dla mnie zgroza, ze sztandarowym przykładem niezdrowych skłonności Sienkiewicza czyli portrecikiem Lilki :strach:

Złośliwcy mówią, że to jedyna prawdziwa psychologicznie kobieta w jego twórczości. Coś w tym jest.
Co do reszty wymienionych seriali, pełna zgoda, też uważam je za świetne.
Przypomniałam sobie też kolejne lektury, których nie przeczytałam w ogóle, albo bardzo po łebkach. To wszystko Żeromskiego, absolutnie nie dla mnie pisał. To wieczny spór z mamą, która go uwielbia

Co do Lidki, to się zgadzam

Ale serial lubię. Podobnie jak Nad Niemnem.
Natomiast Korony Królów, którą śledzę na vod.pl, nigdy nie oglądam powtórnie. :wink:

Uwielbiam Balzaka, moja scisla top lista:-) Niesamowity zmysl obserwacji, wiedza, bystrosc, trafnosc ponadczasowych spostrzezen. Zeromskiego tez bardzo lubie, dawno nie czytalam to pora znow cos sobie przypomniec. Lalka tez bardzo mi sie podobala i w ogole jakos wiekszosc wspomnianych wyzej tytulow na tak oprocz Sienkiewicza.

Balzaca też lubiłam. Żeromski... jakoś był dla mnie zbyt tragiczny, ale lubiłam Syzyfowe prace...
Jak to dobrze, że jest tylu autorów, tyle książek i każdy może znaleźć coś dla siebie :ok:

Szkoda, że młodzi coraz mniej czytają...

Jolu, jeśli pozwolisz, to zamelduję się w Twoim wątku jako podczytywacz. Trochę też pod wpływem ostatniej rozmowy tu o lekturach szkolnych, bo to bardzo ciekawy temat. Mogę się w tym kontekście przedstawić jako ktoś, kto nie przeczytał ani jednej strony Trylogii. Nigdy nie interesował mnie specjalnie ten okres dziejów Polski. Choć nie powiem, w dzieciństwie (5-6 lat) chętnie ogłądałam serial o przygodach Małego Rycerza. (Teraz nie do pomyślenia byłoby pokazywanie scen wbijania na pal przed godz. 23, prawda?

Natomiast "Krzyżaków" czytałam z wypiekami na twarzy i była to chyba pierwsza z "dorosłych" książek, jakie przeczytałam. Od dziecięctwa miałam fioła na punkcie facetów zakutych w zbroje.

Ale "Quo vadis" też bardzo mi się podobało, choć tam chodzili raczej w prześcieradłach.
Żeromskiego nie znosiłam, z jednym wyjątkiem – "Wiernej rzeki". Czytałam ją chyba w podstawówce, ale wrażenie pozostało do dziś. Ostatnio często zdarza mi się bywać w rejonach autentycznej Wiernej Rzeki, więc może znów sięgnę po tę książkę, żeby sobie przypomnieć.
Bardzo dobrze czytało mi się "Lalkę" (wątek miłosny jakoś najmniej mnie tam interesował) i świetnie czytało mi się też "Chłopów", choć przygotowana byłam na niestrawną cegłę.
"Nad Niemnem" porzuciłam na zawsze po jakichś 20 stronach. Żadna książka tak mnie nie odrzuciła jak ta. Dąbrowskiej ani Nałkowskiej też nie byłam w stanie czytać w czasach szkolnych. Nabrałam wtedy podejrzenia, że kobiety z natury nie są zdolne do pisania ciekawych książek.
Ale pamiętam, że gdy dorwałam się do "Krzyżowców" Zofii Kossak (a było to jakoś na początku liceum), to biegłam ze szkoły do domu, żeby jak najszybciej zatopić się w lekturze aż do wieczora.
Gdybym mogła mieć jakiś głos w sprawie kanonu lektur, to dorzuciłabym m.in. "Komorników" Orkana, bo to mocna rzecz. I koniecznie, choćby we fragmentach, "622 upadki Bunga" – tak gdzieś w klasie maturalnej. Myślę, że młodym ludziom nadal by się ta książka podobała, o ile dowiedzieliby się o jej istnieniu.

O, Anetko, jak miło Cię powitać w wątku :1luvu:

! I to z takim ciekawym wpisem :ok:

Tak, jednak książka to rzecz bardzo indywidualna! Ja Trylogię kochałam, za to Krzyżacy raczej mnie nudzili :oops:

Ale dziś już do Trylogii nie wracam, właśnie w uwagi na okrucieństwo pewnych scen (odcinka Pana Michała z wbijaniem na pal starannie unikam, ale jeszcze bardziej odcinka z topieniem się konia...). W ogóle unikam okrucieństwa - wiem, że istnieje, ale czy muszę je ogladać? W dzieciństwie bardzo lubiłam, kiedy tato czytał mi W pustyni i w puszczy, ale dopiero od momentu, gdy Staś i Nel się uwolnili.

Teraz właściwie nie czytam beletrystyki, a w ogóle więcej słucham niż czytam :oops:

Za to książki kupuję, nie mogę się powstrzymać :wink:

Gosiu, dziękuję, nam nadzieje, że miałas miłą sobotę! :ok:

jolabuk5 pisze:Balzaca też lubiłam. Żeromski... jakoś był dla mnie zbyt tragiczny, ale lubiłam Syzyfowe prace...
Jak to dobrze, że jest tylu autorów, tyle książek i każdy może znaleźć coś dla siebie Szkoda, że młodzi coraz mniej czytają...

Syzyfowe prace błeeeeee, natomiast Popioły po prostu pochłonęłam

Calinka Mini i Kitka. Łatka []Lucas []Usia []Sabcia []

Kto przegląda forum