Kardamon i przyjaciele, Tymczasy...

[Agneska]

Hanelko, przeciez to nie pierwsze nasze bezlapkowe kocie - wiemy, ze swietnie sobie radza i potrafia niezle skakac po meblach, jak tylko wydobrzeja po operacji.
Fotki pokaz.

[zuzzik]

[hanelka]

Kochana Ciociu Beasiu! Dziękuję za słowa wsparcia! Ona mi, co prawda, wciąż gada, że to ja jestem najlepszym pomagaczem... Tylko dlaczego nic nie robi? Dlaczego nie rozpędzi tej czarnej gówniarzerii? Dlaczego w ogóle pozwala wchodzić im do MOJEJ kuchni? Nie wierzę jej! Ale nie poddam się! Skoro jesteś po mojej stronie, będę się starał z całych sił! Będę jeszcze najlepszym pomaczem na świecie! Zobaczysz! Będziesz ze mnie naprawdę dumna! - Kardamoś wysłuchawszy, co ciocia Beasia o nim napisała, prychnął zadziornie w grzywkę, oczy mu się zaszkliły i odszedł majestatycznym, marchewkowym krokiem w kierunku kuchni, obmyślając po drodze, jakby tu zostać jeszcze najlepszym pomagaczem...

Tosieńka jest młodziutką kotką, ma około roku.
Agnieszko, po Brunku i Kini wiara w cuda bardzo we mnie wzrosła. A mała jest przecudna. Z urody i z charakteru. Brak nóżki niczego jej nie ujmuje. Ten, kto ją pokocha, pokocha ją naprawdę.
Fotki będą trochę później. Tośka naprawdę dużo przeszła. Odpoczywa teraz w klateczce... Ale wkrótce nastrzelamy pięknych. Obiecuję.

[Beasia]

Po opisie talentu pomagacza w wydaniu Kardamosia i obserwacji mojego Imbirka stwierdzam, że rude mają wyjątkowy pociąg do czynnego uczestniczenia we wszelkich pracach kuchennych, łącznie z podkradaniem łapulką właśnie krojonych rzeczy Dla odmiany Trufla zjawia się w kuchni tylko gdy nakładam jej michę, a Imbir mógłby kuchni nie opuszczać

Z niecierpliwością czekam na zdjęcia Tosieńki

[hanelka]

Antosia:



Wypuściłam Olka z klatki, bo darł ryjka niemiłosiernie. Przysiągł mi, że nie jest już dzika-dzicz i na dowód osobiście i samodzielnie wskoczył mi na ręce. Wypuściłam i... tyle go widzieli. No dobra, smarkaczu... Nie dam się byle szczylowi. ale jaka cisza w domu
Przeniosłam Antosię do jego klatki, bo tam jaśniej i dostęp lepszy. To się i foteczki strzeliły ślicznotce

[zuzzik]

Tosieńka...jesteś śliczna!!!

[Beasia]

Śliczna koteńka

[hanelka]

Antośki ciąg dalszy...




Ten kosz to wszystko moje!
Bodzio, Kastorek, Tinka...

[zuzzik]

moje śliczności...

[tajdzi]

Tosia wygląda przepięknie Bawiła się zabaweczkami?

[hanelka]

Bawiła się zabaweczkami?

Nie, zupełnie jej na razie nie interesują. Wtulała się tylko w zieloną mysz, bo natarłam ją (mysz ) kocimiętką.

[ASK@]

Piękna kociczka.

[hanelka]

Wyjęłam dziś Antosię z klatki na trochę. Przeszłam się z nią po mieszkaniu, pokazałam wszystko, usiadłam, posadziłam na kolanach. Wtuliła się we mnie, naobejmowała łapeczkami, nastrzelała baranków, nacmokała buziaków, napatrzyła głęboko w oczy tymi swoimi wielkimi oczyskami. Potem zwinęła się w kłębuszek i zdrzemnęła.
Po przebudzeniu zeskoczyła mi z kolan. Nie powstrzymałam jej. Byłam ciekawa, co zrobi. Pokicała prosto do swojej klateczki... To na razie jej bezpieczny azyl. I niech tak zostanie. Póki nie stwierdzi, że już wszędzie jest bezpieczna.
Bardzo już ładnie radzi sobie bez nóżki.

Tinka to kobitka dosyć pragmatyczna. W zasadzie człowiek jest jej do niczego niepotrzebny. W niczym jej też nie przeszkadza. Ożywia się na dźwięk michy, pobudzają ją wszelkie czynności kuchenne. Na widok człowiekowego pełnego talerza robi się wręcz wyuzdana i namolna. Pieść mnie wtedy i całuj. Tylko jeść nie przeszkadzaj...
Kaj - elfik, zefirek. Sama słodycz i pieszczota. Nieustająca mruczanka. Cieplutki nakolankowy kłębuszek, broszka, delikatny szaliczek. Najchętniej nie schodziłby z człowieka. Siedzi na ramieniu, niczym papuga bosmana i całuje w policzek, mruczy dziwy przedziwne prosto do ucha. A jeśli jeszcze człowiek coś robi. W kuchni coś ten człowiek robi. Jakieś jedzenie na przykład...
Olek wrócił za kraty, po długim polowaniu z zasadzki. Już mu łatwo nie uwierzę. Siedzi i wyje jak potępieniec, przysięgając na wszystkie świętości, że człowiek to jest właśnie to, czego pragnie najbardziej... Ale człowiek nie jest pociągający nawet wtedy, kiedy podstawia michę pod nos. Kiedy próbuje podstawić michę pod nos znikającemu punktowi...

[ewan]

Witaj hanelka, przyszłam się przywitać nadrobię lekturę trochę poźniej a taraz zachwycam się na szybko zawartością kosza

[hanelka]

Witaj!
W koszu na pierwszym planie ślepy trójłapek Bodzio - chwat nad chwaty, łaciaty Kastorek - moja ukochana pierdółka i Tinka - jedno z czarnych diablątek do adopcji

Otworzyłam Antosi klatkę wczoraj. Wyskoczyła, zrobiła krótki rekonesans po mieszkaniu i wróciła z powrotem. dziś powtórzyłam. Wyskoczyła i już została. Jest troszkę przestraszona, ale zaintrygowana. Zwiedza mieszkanie. Wskakuje bez problemu tam, gdzie chce. Obwąchała nogi Sosera i przeszła spokojnie do dalszych czynności. Od czasu do czasu z różnych części mieszkania dobywa się buczenie i syki, ale bez awantur i łapoczynów. Niektórym emocje skropliły się nieco. Ogólnie jest spokój. Antosia oswaja teren