Witamy-willkommen-welcome u Emila i Lilly-samo zycie :o)

A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój ...

:ok:

Bardzo dobrze sobie radzisz, oby tak dalej

Dorotko, tak trzymaj! :1luvu:

Czas idzie dalej i wczorajszego dnia nie zmienie. Jakos zawsze musialam sobie w zyciu radzic, bo na mnie mowil wszyscy, ze jestem bojowa i nikt mi z tego powodu nie pomagal. A ze chcialabym sie u kogos na ramiu wyplakac, to inna sprawa.
Powiedzialam akurat kwadratowej, chociaz sie nad tym zastanawialam. Ale w ten sposob ona tez bedzie uwazac i moze jednak mi pomoze jakos.
Ciesze sie na sobote, wyspie sie porzadnie, o ile futerka mi dadza spokuj.

No widzisz, będzie dobrze! :ok:

Dobrze, że nie jesteś dziś sama

Dzielna jesteś, poradzisz sobie! :ok:

Poprosić o pomoc to bardzo duża odwaga - ludzie się niepotrzebnie wstydzą i myślą że to ich wina a to nieprawda. Bardzo dobrze zrobiłaś! A ta wczorajsza "fontanna" też pomogła - wypłakałaś się i widzę że od razu lepiej :ok:

Pamiętaj zawsze że tu jesteśmy dla Ciebie :1luvu:

Istnieje też prawdopodobieństwo, że ktoś fiutowi zakablował i speniał troszku :twisted:

Odwagi Niema tego zlego co by na dobre nie wyszlo!

Dorotko, odezwij się

Macie racje, bo jak dalej nie moge, to pytam o pomoc. I tak za duzo sama musze "nosic". Po prostu tama sie przerwala i wszystko co dodatkowo nazbieralam w tym jeziorku tez wyplynelo. Spytam sie u nich, czy maja jakiegos dobrego psychologa, bo sama nie dam rady. Moje dotychczasowe terapeuty pomogli, ale tylko do pewnego punktu... Za duzo nosze ze soba. Znacznie za duzo.

Nie wiem, czy ktos mu cos doniusl. Jak by nawet to mnie nie obchodzi. Jak ta policjantka do mnie powiedziala, ze mam sie trzymac tego terminu jutro, jak kotwicy i to mi pomaga i z tego biore sile.