Czesio, Jożik, Miś i Polcia.

[Aniada]

Dziękuję Amysiu. Wam wszystkim także słonka i radości życzymy.

A tu cosik dla rozweselenia wątku. Kawałeczek wiosny na moim parapecie:



Jestem z siebie bardzo dumna, bo po raz pierwszy w życiu wsadziłam amarylisową cebulę do ziemi (tylko cebulę) a ona wykluwa mi pąk. Teraz kolejnym kroczkiem będzie zimowanie tych kwiatów. Jak mi w przyszłym roku zakwitną ponownie, to sobie medal zafunduję.

Edit: zmieniłam foteczkę na nieco lepszą. Kolor dokładniej uchwycony.

[estre]

Piękny...

Pewnie, że przezimują i zakwitną, czemu by nie

[amyszka]

Masz rękę do kwiatków

[Aniada]

Masz rękę do kwiatków

Nieeee, po prostu mam słoneczny parapet. Jutro będzie hippeastrum różowe. Dziś zaczęło rozkwitać, jutro nada się do sfotografowania.
Czy mam rękę okaże się po zimie. Czy będę umiała odpowiednio cebulkę uśpić, przezimować, czy nie zmarznie, nie zgnije. To moje pierwsze próby hodowania "hipków".

[Aniada]

Dziewczyny, mam problem. Moi teściowie są bardzo chętni by wziąć Polcię. Przedstawię rzecz całą w zwykłym podsumowaniu plusów i minusów:

Plusy:

1. Ja będę o nią dbać. (To trudna kotka, drapiąca, gryząca, a teściowie mieli koty dziećmi będąc).
2. Ja będę ją czesać (starszne łapoczyny wówczas odchodzą).
3. Ja będę kupować karmę, żwirki i wyposażenie (sama tego chcę, by mieć pełną kontrolę, a oni radośnie się zgadzają, bo nieznana im instrukcja obsługi kota).
4. Pola nareszcie będzie sama.
5. Odpocznie psychicznie i Pola i Czesio.
6. Poli się u teściów podobało. Czuła się tam jak u siebie.
7. Będę mogła ją odwiedzać do woli.
8. Będę mogła ją odebrać w każdej chwili.
9. Odpocznie mieszkanie, meble drapane przez kotkę.
10. Mają zabezpieczony balkon. Kocia będzie bezpieczna.

Minusy:

1. Ja ją kocham... Nie umiem już bez niej funkcjonować.

Co robić??? Mielibyśmy zawieźć ją w weekend.

Za diabła nie mogłabym być domem tymczasowym. Ta szylkretowa zaraza tnie pazurkami na prawo i lewo, syczy, drapie, do czesania trzeba wzywać egzorcystę. Ale z drugiej strony - tylko ona leży na kolanach. Tylko ona patrzy tak rozumnie, jakby w duszy czytała. Wiedźma moja... Nie dam rady jej oddać. Ona na pewno pomyśli, że ją zawiodłam.

[estre]

Nieciekawa sprawa.
Ale 4 i 5 przemawiają bardzo za oddaniem. Tym bardziej, że będziesz ją odwiedzać.

Wiem, że człowiek się przywiązuje, ale czasem lepiej tak dla kota...
Nie wiem, porozmawiaj może z sawanka1, ona oddała swoją puchatą Saharę rodzicom właśnie dla jej dobra...

[AgaPap]

Jeżeli Co to pomoże w podjeciu decyzji to ja też miałam taką sytuację.

Jak mieszkaliśmy z moją mają to najpierw wzięłam Czikę z dworu, a potem po 8 miesiącach na allegro znalazłam Papaję, z opolskiego schronu. Papaja jest inna niż twoja kota, bo to bardzo wielki tchórz i stresuje się każdą nawet najmniejszą sytuacją. Ale do tego jest miziakiem i traktorkowaczem ponadwybitnym, ale oczywiście na swoich warunkach. Jej charakterek najlepiej pokazuje historia z miseczką. Dostała nową miseczkę taką reklamówkę z Royala - nie wiem czy widziałaś taka dosyć duża, płaska i kwadratowa. Podeszła do niej jak nałożyliśmy jeść i ............... się wystraszyła Zaczęła jeść dopiero jak dostała swoją starą i zniszczoną miskę.
KOcham ją okropnie - okropnie , ale dla jej dobra jak się wyprowadziliśmy na swoje została u mojej mamy razem z Czikitką i Lemurkiem(*), którey miał być mamy kotem, bo chciałam tam wszystko posprzątać poukładać, bo wiedziałam jak ona by zareagowała.
Tam był już jeden kot - Felix, ale jakos zaraz po przeprowadzce zabrałam jednego z persów spod Wrocławia, potem znajomi znalaeźli dwa maluchy, których nie mieli gdzie wziać itp.
W ciągu 4 miesięcy kotostan na nowym mieszkaniu się zwiększył nam trochę. I to nie były spokojne koty jak Papaja, rozrabiały, tłukły się, galopowały po domu jak stado słoni.
Między czasie umarł Lemurek i wtedy podjełam decyzję, że Czikitkę zabieram do siebie, a moja Papusia zostanie z mamą. Wiedziałam, że dla niej najlepiej żeby była jednym kotem w domu, tym bardziej, że w międzyczasie okazało się, że Papaja ma problemy z płucami wynikające z alergii wziewnej. Ona po prostu nie mogła w takim stadzie przebywać, zupełnie by się tam nie odnalazła i pewnie do tego zdrowie by jej nie wytrzymało, bo jak była w schornisku w grupie to cały czas schowana w szafce mieszkała i na sterydach, bo nie jadła.
Tą decyzję podjęłąm ponad rok temu i nie żałuję, szczególnie jak jestem u mamy i widzę, że jej jest tam dobrze. W tej chwili ma koleżankę też z Opola - nerkową Ivę i we dwie jakoś się dogadały. Nawet razem rozrabiają po domu Nie mam już wyrzutów sumienia przez to właśnie, że widzę jak jest jej dobrze, w ciszy i spokoju u mojej mamy. A jak tam jestem to Papaja jest cała moja i miziamy sie i tulimy i traktorkujemy.
MOże spróbuj to zrobić na jakiś czas - na próbę, a zobaczysz jak to wyjdzie i co z tego wyniknie.

[Aniada]

Mądra wiedźma wlazła mi dziś sama na kolana. Dotąd zawsze ją brałam i sadzałam, a dziś wgramoliła się samodzielnie - po raz pierwszy. Objęła mnie łapkami za nogę, wtuliła się, mruczy...
Dzięki Wam, dziewczyny, za pocieszające posty, ale ja chyba jednak nie dam rady. Ona już tyle razy traciła dom. Ktoś ją wyrzucił, dwie inne osoby - oddały. Nie chcę być kolejną osobą, która ją zawiedzie...

[aamms]

Zrób to, co będzie lepsze dla koty..
Znasz ją, wiesz co jej potrzebne do szczęścia i jak się czuje z Tobą a jak z Teściami..

A jeśli nie oddasz, to może dla Teściów poszukać jakiegoś puchatego?

[Aniada]

A jeśli nie oddasz, to może dla Teściów poszukać jakiegoś puchatego?

Będę z nimi o tym rozmawiać. Bo z tej Polusiowej przeprowadzki nic nie będzie chyba.

Dziś jakby ją coś opętało. Chodzi za mną krok w krok. Mruczy, tuli się, włazi na kolana.
Zdjęłam ją, ulokowałam w ulubionym foteliku, poszłam kawę parzyć, patrzę - jest. Podchodzę do stołu - ona za mną, jak psiątko. Na kolana po raz pierwszy wgramoliła się zupełnie sama. To starowinka i dotąd tylko siadała obok krzesła, sygnalizując, że trzeba ją na kolana wsadzić. Dziś wkatulkała się "własnołapnie". W oczy mi po "persiemu" zagląda, mruczy, obejmuje, szok.
Wie? Rozumie, o czym myślę?? Wiedźma zaklęta w kotkę??

[barba50]

Dziś wkatulkała się "własnołapnie". W oczy mi po "persiemu" zagląda, mruczy, obejmuje, szok.
Wie? Rozumie, o czym myślę?? Wiedźma zaklęta w kotkę??

Kochana

Aniu Musisz popatrzeć na sprawę z jej punktu widzenia Tzn. co dla niej będzie dobre, co ją uszczęśliwi.

Oddałam ukochanego rudego tymczasa, dla którego rzuciłam palenie (już 2 lata i 2 mce ) i który powinien mieć u nas miejscówkę do końca swoich dni "w uznaniu zasług". Kochał mnie miłością wielką, z wzajemnością. Ale... miał tak dominujący charakter (dorosły kocur z łomiankowskich działek) że gnębił mi stado równo. Pepka trzeba było wnosić do domu, bo sam bał się wejść, mój dobroduszny, przyjazny wszystkim Gucio kładł się na podłodze na jego widok, Lolka popuszczała pod siebie... Bałam się że nie znajdzie się dom, który nie przestraszy się jego charakteru. Znalazł się. Potrafił nawet zmienić demona w przyjaznego opiekuna innych futer (krople Bacha). Trochę mi żal, ale wiem że mu tam dobrze, kocha i jest kochany. I oto chodzi
Oczywiście nic nie sugeruję, tak mi się tylko skojarzyła nasza historia

[Aniada]

Nie wiem, Dziewczyny, co będzie dla niej dobre. Gdyby tak zechciała mi powiedzieć... Z jednej strony będzie sama, będzie miała święty spokój, dywany, kanapy tylko dla siebie. Wyluzuje się, nie będzie Czesia.
Z drugiej - będzie znów oddana. Ona mnie kocha, ja to wiem. Nie chcę, by znów się poczuła odrzucona, samotna.

[amyszka]

Ja to myślę że koty czytają w naszych myślach Nic nie mogę doradzić ,zrobisz co Ci serducho podpowiada

[Aniada]

zrobisz co Ci serducho podpowiada

Serducho to mi WRZESZCZY, a nie "podpowiada". Oczywiście, żeby dać sobie spokój z przeprowadzkami.

Drugi hipek dla Was. Tylko proszę mi nie pisać, że 90% forumowiczek nie widzi różnicy między tym a wczorajszym.

[Hańka]

Hmmm, może jakaś "próba weekendowa"? Przekonałabyś się, jak obie odbieracie nową sytuację (i "chłopaki", oczywiście).
Zdrówka życzę TŻtowi!