Czasowo pustą warszawską chałupę (Colin na wakacjach) zasilił nasz najnowszy lokator .... właśnie, on jeszcze nie ma imienia. Coś wymyślimy
Krótko o koledze: pojawił się na podwórku jakieś trzy-cztery tygodnie temu. Trzymał się z daleka on innych podwórkowych kotów, które tworzą zgrane stado. Garnął się do ludzi, miał nawet sporą rzeszę dokarmiających. Zawsze jak wieczorami przyjeżdżałem pojawiał się znikąd (najczęściej siedział pod samochodami) i odstawialiśmy wieczorny seans miziania, był już najedzony i tylko ręki do głaskania było potrzeba. Pakował się na kolana, wywalał brzuch. Wywiad wśród karmicielek i sąsiadów ustalił że kocurek został wyrzucony z któregoś z okolicznych bloków. No i jak takiego miziaka trzymać na dworze. Na razie miał szczęście, ale garnąc się do ludzi zawsze ryzyko było że trafi na "niemiłośnika" kotów
Któregoś dnia zszedłem na dół z transporterem, postawiłem otwarty ... po trzech minutach kolega zwiedzał transporter od środka. No to pojechaliśmy do Koterii. Kocurek odjajczony, przeglądnięty, w ogóle bardzo zdrowo wyglądał od początku - sierść, uszy itp, tylko bardzo chudy. Może taka przemiana materii, bo głodu raczej nie cierpiał na podwórku. Od wczoraj kicio ma dach nad głową, pełne miseczki i ręce do głaskania. Czego więcej kotu do szczęscia potrzeba?
Na razie założenie jest takie że kocio tymczasuje u mnie i będziemy szukać mu domku.
