OGRYNIA-zaginiona koteczka już w domu

Powinnaś się cieszyć Iwonko, że Rysio nie nauczył się jeszcze skakać na klamkę i samodzielnie otwierać drzwi. Jeżeli te jego gwałtowne akcje skierowane są na znalezienie cudzego jedzenia, to przed wypuszczeniem go stawiaj w jakimś nowym dla niego miejscu trochę czegoś - wtedy go to wyhamuje i wprowadzi w "dysonans poznawczy" :wink:

a jakby co, możesz wymienić klamkę na gałkę

Hana pisze:
Iwonami pisze:Rozsadza faceta energia, nie pomagają zabawy i inne rozrywki.

Czy próbowałaś laserek (ewentualnie latarkę kocią)?

Laserek nawet nie jeden, często bawimy się dwoma, do tego wędki, piłki, jest duża ścianka wspinaczkowa. Trafił mi się wariat :mrgreen:

mziel52 pisze:Powinnaś się cieszyć Iwonko, że Rysio nie nauczył się jeszcze skakać na klamkę i samodzielnie otwierać drzwi. Jeżeli te jego gwałtowne akcje skierowane są na znalezienie cudzego jedzenia, to przed wypuszczeniem go stawiaj w jakimś nowym dla niego miejscu trochę czegoś - wtedy go to wyhamuje i wprowadzi w "dysonans poznawczy"

Rysio na klamki już skacze, tylko ja mieszkam w budynku starym, klamki są mosiężne i ciężko się otwierają, nawet moja mama ma trudności, bo nie ma siły. Rysiek też im nie daje rady.
Robiłam mu wczoraj ścieżki z suchej karmy otrzymanej w prezencie z Zooplusa. Zje wszystko a potem i tak leci do dziewczyn. Nawet skacze na szafę, tam stawiam zawsze coś dla Ogryni żeby jej nie zeżarł. To sobie wskakuje na telewizor, a potem na szafę, albo włazi po drabinie, ustawionej pionowo, tak w powietrzu, ale też daje radę. :twisted:

On nieludzko rozrabia, jest niesamowicie wesoły i przy tym ogromnie sympatyczny. A gdy się na niego złoszczę, to mi tak popatrzy w oczy, że nogi mi się robią waciane i nie umiem się na niego gniewać. On mnie oczywiście wyczuł i coraz częściej tak patrzy, do tego stale mruży do mnie oczy, wciąż wykorzystuje moją do niego słabość.

A jaka jest Tosia ? Opowiedz o niej troszeczkę .....

Tosieńka jest bardzo grzeczna i spokojna. Bawi się najczęściej piłeczką z gąbki. Biega też za laserem. Wędką bawi się wyłącznie na leżąco. Jest trochę grubiutka, uwielbia suchą karmę i umie się przypomnieć, że pora nasypać już do miseczki. Uwielbia się miziać, ale tylko na podłodze, przychodzi i ociera się o nogi, gdy się schylę aby ją pogłaskać, to natychmiast rzuca się na plecy i zaczyna być nieciekawie, bo kręgosłup mnie boli i muszę wtedy uklęknąć na podłodze. Lubi leżeć na kanapie, ale gdy tylko siadam obok niej natychmiast ucieka. Kocha swojego brata, ale on jest dla niej czasem niedobry. Dokucza jej, muszę go wtedy przywoływać do porządku. choć czasem widzę jak i ona go zaczepia, czasem palnie go łapą w głowę, albo w co innego.
Czasem mocują się razem na kanapie, albo gonią się wzajemnie po mieszkaniu, bo mam długi przedpokój, pokoje są po obu stronach budynku, więc tak biegają z pokoju do pokoju z niesamowitą prędkością. Ostatnio Rysio ją zaniedbuje bo bardziej interesują go dziewczyny niż własna siostra.
W sumie to sytuacja jest dość ciekawa. Gdy karmiłam maluchy jeszcze gdy były bezdomne, to Rysiek był straszliwym tchórzem. Musiałam odchodzić od napełnionych miseczek bardzo daleko, żeby podszedł do jedzenia. Tosia natomiast była inna. Brałam ją nawet na ręce. Głaskałam.
Teraz Rysiek stale siedzi mi na kolanach, a Tosia jest bojaźliwa, ostrożna i nie mogłabym jej wziąć na ręce, o kolanach nawet nie ma mowy. Dzieciaki są u mnie już rok, są mądrzy, reagują na swoje imiona, wiele rozumieją. Muszę jeszcze cierpliwie czekać na przytulanie moich kocinek, ale na szczęście jestem osobą cierpliwą, więc poczekam.

A próbowałaś kulę smakulę?

Piórka na patyku zachęcą Tosię to przebywania na kanapie obok Ciebie. Kiedy tam siadasz, to po prostu machaj patykiem i baw się z Tosią, żeby skakała za piórkiem czy wstążką po Tobie. Moja Żabcia jest ogólnie bardziej płochliwa, na podłodze się nie da dotykać, tylko właśnie na kanapie, gdzie ośmielałam ją zabawą. I nie zrywa się, gdy umieszczam się w pobliżu, i tylko wtedy przychodzi na głaski i czesanie.
Tosia na dworze pozwalała na więcej, bo najwyraźniej jest łakoma. Tu nie musi się starać :mrgreen:

alab108 pisze:A próbowałaś kulę smakulę?

Tak mam dwie sztuki, napełnię chrupkami, Tosia je wydostanie i zje, potem uważa, że to nie było ważne i przychodzi po chrupki w miseczce :mrgreen:

mziel52 pisze:Piórka na patyku zachęcą Tosię to przebywania na kanapie obok Ciebie. Kiedy tam siadasz, to po prostu machaj patykiem i baw się z Tosią, żeby skakała za piórkiem czy wstążką po Tobie. Moja Żabcia jest ogólnie bardziej płochliwa, na podłodze się nie da dotykać, tylko właśnie na kanapie, gdzie ośmielałam ją zabawą. I nie zrywa się, gdy umieszczam się w pobliżu, i tylko wtedy przychodzi na głaski i czesanie.
Tosia na dworze pozwalała na więcej, bo najwyraźniej jest łakoma. Tu nie musi się starać

Jest jeden problem, jak tylko czymś machnę, to natychmiast jest Rysiek. Musiałabym go wyeliminować z domu, albo zamykać w klatce. Tego łobuza jest wszędzie pełno, to jest tyran, despota, cham :wink:

, szuja i kto wie co tam jeszcze

A mam nawet w domu piękne błękitne boa na wędce, kupione specjalnie dla Tosi.

U mnie tak wszędzie Szkrabek jest. Ale jakoś udawało mi się machać tak, żeby każde łapało ze swojej strony.

Iwonami pisze:
mziel52 pisze:Powinnaś się cieszyć Iwonko, że Rysio nie nauczył się jeszcze skakać na klamkę i samodzielnie otwierać drzwi. Jeżeli te jego gwałtowne akcje skierowane są na znalezienie cudzego jedzenia, to przed wypuszczeniem go stawiaj w jakimś nowym dla niego miejscu trochę czegoś - wtedy go to wyhamuje i wprowadzi w "dysonans poznawczy"

Rysio na klamki już skacze, tylko ja mieszkam w budynku starym, klamki są mosiężne i ciężko się otwierają, nawet moja mama ma trudności, bo nie ma siły. Rysiek też im nie daje rady.
Robiłam mu wczoraj ścieżki z suchej karmy otrzymanej w prezencie z Zooplusa. Zje wszystko a potem i tak leci do dziewczyn. Nawet skacze na szafę, tam stawiam zawsze coś dla Ogryni żeby jej nie zeżarł. To sobie wskakuje na telewizor, a potem na szafę, albo włazi po drabinie, ustawionej pionowo, tak w powietrzu, ale też daje radę.
On nieludzko rozrabia, jest niesamowicie wesoły i przy tym ogromnie sympatyczny. A gdy się na niego złoszczę, to mi tak popatrzy w oczy, że nogi mi się robią waciane i nie umiem się na niego gniewać. On mnie oczywiście wyczuł i coraz częściej tak patrzy, do tego stale mruży do mnie oczy, wciąż wykorzystuje moją do niego słabość.

Hle, hle