Chester & Roman - pożegnanie Czesia

[Maraszek]

Aniutka

Ale jak można się gniewać, że tak kochają o każdej porze dnia i nocy?

No właśnie...
Romuch został subtelnie zsunięty z potylicy na podusię i tak dotrwaliśmy do pory wstawania

Dziś po pracy mieliśmy pojechać na działkę.
Więc – oczywiste założenie – wpadamy do domu, ras ras oporządzamy się, koty i wypad.
Wkraczamy dziarsko.
Romek się wita, Czecho pierdołka
Krzątamy się.
Romek się plącze wokół, Czecho jak wyżej.
Karmimy.
Romuch szczęśliwy, Czecho
Wychodzimy.
Romuch smutnawy, Czesio
No nie ogarnęła Czesiula tego tajfunu, co przez chaupę przeleciał
Jeszcze po drodze się śmiałam w kułak (no wiem, wiedźma jestem )

[Anja]

Czesiunia sie jak zwykle uroczo zawiesil w trakcie myslenia

[Maraszek]

Kupiłam sobie kapcie...
Kilka miesięcy temu...
I nie mogę wyrzucić pudełka...
Albowiem
http://img21.imageshack.us/i/dsc01074f.jpg/
Tudzież ostatnio:
http://img36.imageshack.us/i/dsc01087x.jpg/

[Maryla]

sama nie wiem ktory bardziej uroczy

u mnie lepiej sie sprawdzaja pudla po telewizorach

[Maraszek]

Pudło po telewizorze bym zrozumiała, ale to?!
Widocznie Romuch lubi być ściśle upakowany i szczelnie wypełniać swoim jestestwem zajmowaną przestrzeń Ale jakim cudem mieści się w nim Czesiul (któren ma z 60 cm długości i 40 „w kłębie”) !? No, co prawda nóżka mu się nie zmieściła

[Aniutella]

Hihihihi no genialni są

[Maraszek]

Wróciłam z urlopu.
Pierwsze wrażenie po otwarciu drzwi – „rany, jakie ja mam duuuże koty”
Po krótkiej chwili bezładnego plątania się, Romuch przewrócił się tam, gdzie stał i ze szczęścia zaczął udeptywać podłogę.
Ech, stęskniłam się za nimi okrutnie, i chyba vice versa.
Okazało się też, że mam w domu rastafarianina – Czecho sobie dredy wyhodował. W te pędy zapisałam chłopaka do specjalisty.




Trochę niekocio...
Niedawno opowiadałam przyjaciółce, że blisko domu spotkałam jeża. Cała w emocjach opisuję sytuację, że zamarłam i w ogóle...
Przyjaciółka skwitowała – no tak... idzie maraszek, zamarła i „o jesooo!! jeż!!”
Idzie jeż, zamarł i „o jeżu!!! maraszek!”
Strasznie mi się spodobało

[Maraszek]

Doprawdy, życie z Czesiem bywa.... strrraszne
Serio serio!
O Strasznym Kocyku już wspominałam.
A była jeszcze Straszna Nagle Zdejmowana Kurtka, Straszny Parasol, bardzo wiele Strasznych Reklamówek, Straszna Ja i wiele innych.

Ale u zarania, najsampierw była Straszna Szmata.

Rzecz działa się na starym mieszkaniu, a Czesio był młodziutkim miaukunkiem.
I pewnego dnia na parapecie objawiła się Ona
Zaległa cicho i bezgłośnie
Sprawiała doskonałe wrażenie
Ale Czesio WIEDZIAŁ!
Te okrutne zębiska gdziesik ukryte...
A ja – analfabetka jedna – postanowiłam kotu frajdę zrobić i umieścić go na Niej!
Czenia jęknęła bezgłośnie i zrobiwszy zabójczy wiatrak z wszystkich czterech łapek (nie wierzę, że było ich tylko cztery ) umknęła.
„Cóż za ulga, ucieczka przed zgubą.”
A ja, guuupia, znowu swoje - no przecież taki fajny kocyk („to o pomstę do nieba woła!”)
O ja wyrodna - nie rozumiałam Sztasznej Szmaty za grosz
Aż w końcu – przełom!
Pacnięcie łapką!
Dodajmy – pacnięcie łapką i minka „a co mi zrobisz, jak mnie złapiesz?” i odskok; i przyczaj; i znów pac; i wybałuch; i odskok itede
Drugiego dnia odskok był mniejszy niż pół metra
Trzeciego dnia Straszna Szmata została ostatecznie spacyfikowana
A to już totalnie sielankowe zdjątko

Ech.... mój bohater

[Maraszek]

Ja się tylko z lekka wyżalę.
Symultaniczne udeptywanie mojego żołądka przez cztery zdesperowane przednie łapy - to zdecydowanie zbyt dużo nawet jak na mnie Dwa cienkie łapska depczą z częstotliwością trudną do opisania, dwa łapska rozłożyste depczą statecznie, ale z siłą wodospadu
Muszę strząsnąć futra, bo mi żołądek przenicują

[Maraszek]

Leniwy piątkowy wieczór....
Każdy zaleguje, jak mu wygodnie.
Ja na kanapie.
Biały klopsik na mnie.
Czarny maleńtas – z nosem w kapciach.
Ktoś sapie, ktoś mruczy.
Luz, blues, sielanka.

Nagle rejwach na podłodze.

Czesiul się ogona przestraszył.....
Swojego....

[Maraszek]

Panuje względny spokój.
Ja siedzę – czytam.
Romuch siedzi – depcze (mnie, ten typ tak ma)
Gdzieś w czeluściach mieszkania...
Hop
Łup
Poślizg na zakręcie
Patataj, patataj
I znów buksowanie platfusiów
Nagle przed oczyma przemknęła mi czarna furia, z kitą zarzuconą figlarnie za lewe ucho
I znikła na balkonie
Ja
Romuch
Jedna sekunda ciszy
Po czym – atak na drapak
Teraz - kocie półeczki balkonowe – hop, szur, łup....
Łomot, dup (khem, chyba coś nie wyszło)
Na balkonie minuta obrażonej ciszy...
Po czym czarna furia wypadła, by podbić pokoje

[Maraszek]

Ech, przechorowałam się ostatnio.
I tutaj muszę potwierdzić dobrze znany mit – najlepsze są okłady z kociego futra.
A najlepsze jest to, że okład sam przytuptuje i się aplikuje na optymalnie wymierzone miejsce i przez optymalny czas
Boszzz, jakie moje futra były zachwycone chorobą Obstawkę miałam z każdej strony – mruczing, gruching, gluming, depting, saping, ugnioting...

[Aniutella]

Aż przyjemniej chorować, prawda?

[megan72]

Jak nic w ramach prezentu na Święta zażyczą sobie, abyś przeszła na rentę.
I płaciła w naturze (będzie załączona lista produktów) za wykonane zabiegi lecznicze i rehabilitacyjne.

[Maryla]

nooo, jeszcze zeby zakupy przynosily
za zdrowko