Moje koty XVI. Ignaś, jest pomysł, ale sposoby tylko doraźne

Twoja mama kojarzy mi się z moją babcią, z tym rozpieszczaniem kulinarnym. A ja, głupia, byłam niejadkiem

Moja mama twierdzi, że dla swoich dzieci babcia też dań nie zmieniała, ale dla wnuczek... i naszego kota... Kot był koszmarnym niejadkiem. Nakolankowy też nie był. Jak babcia zamieszkała u nas na okres wakacji, to po powrocie z wczasów zastaliśmy utuczonego kota u babci na kolanach :ryk:

W dwa tygodnie!

To dalej trzymam kciuki za Burania i Mamę (nie psuj jej zabawy, tym bardziej, że Buranio szczęśliwy

), i wracam do garów, bo goście zaraz zjadą

Babcia

chociaż moje babcie były twardsze, oczywiście w stosunku do mnie. Ale też ja byłam uparta jak koń albo osioł, albo w ogóle dla mnie nie ma kategorii bo jestem nią sama w sobie. Byłam.

Co do mamy. No nie, teraz przyszedł taki czas w życiu na dopieszczanie i rozpieszczanie mamy

muszę oddać co dostałam, a raczej - chcę oddać.

Doczytałam na wnerwionych, żeś zmęczona. Współczuję. Jeśli Cię to pocieszy to ja będę miała gości jutro i we wtorek. Późny obiad i obiad. Tak, też bardzo lubię gości, też klnę jak szewc w trakcie przygotowań. Ale już prawie ułożyłam menu, zaplanowałam, dam radę.

casica pisze:
Amica pisze:Lampa to i tak długo żyła jak na kocie możliwości. Dobrze, że Dżygitowi nic sie nie stało

(...)
Ale cóż, nie żaluję, że nic się nie stało Dżygitowi. Choć trudno się oprzeć wrażeniu, iż Dżygita sklejałoby się łatwiej.

Tak tez podejrzewałam, Zua Kobieto. Jak to Dżygit przeczyta to strzeli focha jak z Łodzi na Madagaskar.
:ok:

za Burania.

Nigdy w zyciu nie bylam niejadkiem :oops:

Ale chociaz w dziecinstwie moglam jesc bezkarnie jak woloduch, nawet pulchna wtedy nie bylam, nie mowiac o byciu gruba :lol:

Regata, babcia z utuczonym kotem na kolanach ma Miszcza! :ryk:

(a jakie to odkrywcze w stosunku do charakteru i motywow kotow

).

Za Burania nieustannie mocne :ok:

Jak mojej Babci zostawiłam kota na dwa tygodnie, to wrócił taki spasiony, że sąsiedzi się pytali, kiedy będzie miała małe (kocur to młody był) :twisted:

A jeśli chodzi o dogadywanie się ze zwierzakami, to mistrzostwem absolutnym Babci był rzut oka przez ramię na kota - kiedy ewidentnie coś chciał, a nikt nie wiedział co - i mimochodem wygłoszone stwierdzenie:"Dzieci, no przecież on chce pić, trzeba mu kran odkręcić."

No fakt, takie proste

Amica pisze:Tak tez podejrzewałam, Zua Kobieto. Jak to Dżygit przeczyta to strzeli focha jak z Łodzi na Madagaskar.
za Burania.

Nie przeczyta, jako kobieta przewidująca oraz zua pędzę koty od komputera, wystarczy, że rozmowy podsłuchują :twisted:

Birfanka pisze:Nigdy w zyciu nie bylam niejadkiem
Ale chociaz w dziecinstwie moglam jesc bezkarnie jak woloduch, nawet pulchna wtedy nie bylam, nie mowiac o byciu gruba

Regata, babcia z utuczonym kotem na kolanach ma Miszcza!
(a jakie to odkrywcze w stosunku do charakteru i motywow kotow ).

Za Burania nieustannie mocne

Ja byłam, dramatycznym, widać tak przez kilkanaście lat przygotowywałam się do bycia żarłokiem :lol:

felin pisze:Jak mojej Babci zostawiłam kota na dwa tygodnie, to wrócił taki spasiony, że sąsiedzi się pytali, kiedy będzie miała małe (kocur to młody był)
A jeśli chodzi o dogadywanie się ze zwierzakami, to mistrzostwem absolutnym Babci był rzut oka przez ramię na kota - kiedy ewidentnie coś chciał, a nikt nie wiedział co - i mimochodem wygłoszone stwierdzenie:"Dzieci, no przecież on chce pić, trzeba mu kran odkręcić."
No fakt, takie proste

Zostawianie zwierzat babciom (ale i dziadkom) to w ogóle ogromne ryzyko. Bo póxniej zamiast psa czy kota można zastać stoliczek na 4 chudych nóżkach :twisted:

A o Buraniu to wieści będę miała wieczorem, jak mama wróci z brydża. Mówiłam już, że o audiencję u niej trudniej chyba niż o audiencję u prezydenta

casica pisze:
felin pisze:Jak mojej Babci zostawiłam kota na dwa tygodnie, to wrócił taki spasiony, że sąsiedzi się pytali, kiedy będzie miała małe (kocur to młody był)
A jeśli chodzi o dogadywanie się ze zwierzakami, to mistrzostwem absolutnym Babci był rzut oka przez ramię na kota - kiedy ewidentnie coś chciał, a nikt nie wiedział co - i mimochodem wygłoszone stwierdzenie:"Dzieci, no przecież on chce pić, trzeba mu kran odkręcić."
No fakt, takie proste

Zostawianie zwierzat babciom (ale i dziadkom) to w ogóle ogromne ryzyko. Bo póxniej zamiast psa czy kota można zastać stoliczek na 4 chudych nóżkach

No chudych nóżek to nie miał, bo generalnie duży był i łapy miał spore.
Ale cały zrobił się bardzo "puszysty" :twisted:

felin pisze:
casica pisze:
felin pisze:Jak mojej Babci zostawiłam kota na dwa tygodnie, to wrócił taki spasiony, że sąsiedzi się pytali, kiedy będzie miała małe (kocur to młody był)
A jeśli chodzi o dogadywanie się ze zwierzakami, to mistrzostwem absolutnym Babci był rzut oka przez ramię na kota - kiedy ewidentnie coś chciał, a nikt nie wiedział co - i mimochodem wygłoszone stwierdzenie:"Dzieci, no przecież on chce pić, trzeba mu kran odkręcić."
No fakt, takie proste

Zostawianie zwierzat babciom (ale i dziadkom) to w ogóle ogromne ryzyko. Bo póxniej zamiast psa czy kota można zastać stoliczek na 4 chudych nóżkach

No chudych nóżek to nie miał, bo generalnie duży był i łapy miał spore.
Ale cały zrobił się bardzo "puszysty"

Mój pies był proporcjonalny, do czasu oczywiście :twisted:

I jak go zobaczyłam po miesiącu to właśnie z tym mi się skojarzył - ze stolikiem, plecy bowiem miał duże i równe :lol:

casica pisze:
felin pisze:
casica pisze:
felin pisze:Jak mojej Babci zostawiłam kota na dwa tygodnie, to wrócił taki spasiony, że sąsiedzi się pytali, kiedy będzie miała małe (kocur to młody był)
A jeśli chodzi o dogadywanie się ze zwierzakami, to mistrzostwem absolutnym Babci był rzut oka przez ramię na kota - kiedy ewidentnie coś chciał, a nikt nie wiedział co - i mimochodem wygłoszone stwierdzenie:"Dzieci, no przecież on chce pić, trzeba mu kran odkręcić."
No fakt, takie proste

Zostawianie zwierzat babciom (ale i dziadkom) to w ogóle ogromne ryzyko. Bo póxniej zamiast psa czy kota można zastać stoliczek na 4 chudych nóżkach

No chudych nóżek to nie miał, bo generalnie duży był i łapy miał spore.
Ale cały zrobił się bardzo "puszysty"

Mój pies był proporcjonalny, do czasu oczywiście
I jak go zobaczyłam po miesiącu to właśnie z tym mi się skojarzył - ze stolikiem, plecy bowiem miał duże i równe

Bo psy to jakoś inaczej się pasą w ogóle

felin pisze:Bo psy to jakoś inaczej się pasą w ogóle

Fakt, Fafułę mojej mamy ludzie co najwyżej przezywali mainkunem

A to był zwykły aczkolwiek ogromny i dorodny buras piwniczny.
Mam twierdziła uporczywie, że on wcale nie jest gruby tylko ma krótkie łapki i optycznie taki sie tylko wydaje. Aaaaa no i jadł oczywiscie jak ptaszek. Ja obstawiałam marabuta, mama wróbelka