bidy moje kochane, H2 i E2 ;-)

Bianka 4 pisze:Oj, chyba się rozmarzyłam.....

ja też , a jak się zaczytałam :roll:

Miło tak oderwać się od nieszczęść i problemów

Bardzo ładnie Dziewczyny o tym piszecie, tylko pozazdrościć ale tak pozytywnie

Dziękuję

Uważam, że trafiłam na niezwykłego faceta. I to, że jest 7 lat młodszy nie ma tu nic do rzeczy. Nie mamy i nie będziemy mieli dzieci (z różnych przyczyn). Ale jak widzę, jak mój HSB troszczy się o mnie, moją mamę, kicie, jestem szczęśliwa.
Dodatkowo robię w swoim życiu to, co chciałam, planowałam, co daje mi satysfakcję i wiem, że na koniec nie będę miała poczucia zmarnowanego życia.
Co do związku, to ja zawsze podła byłam. Nie chciałam czekać- tzn jak facet w odpowiednim momencie się nie zorientował, że ma szansę, jak przegapił ten moment, to potem nie było zmiłuj się. Było, minęło, żegnaj. Dopiero przy HSB przystopowałam i nawet troszku poczekałam :oops:

I wiem, że warto było.

Śniadanko było pyszne :!:

Chlebek na maślance. Pyszny miód. Pyszna kawa. Szkoda, że w tygodniu nie ma dość czasu, by się tym w pełni delektować

Pokazałam kiciom śnieg na balkonie. Na początku zrobił się zator w przejściu. Chyba kicie zaskoczył mrozek. Helga nie potrafiła zrozumieć, czemu inni stoją. Skoczyła ponad ich głowami. I równie szybko wyskoczyła :lol:

Śnieg pod łapkami to był szok. Powoli wszyscy wyszli. Było potrząsanie łapkami, smakowanie śniegu. Śmiałam się bardzo. Długo tego dobrego nie było, bo za dużo u nas choruszków. A i ja musiałam zmykać do pracy.
Czy ktoś już wyprowadzał koty na śnieg? Reakcja podobne do kota Simona (Simon's cat)?

Georg pierwszy raz zobaczył śnieg na wsi, kilka dobrych lat temu. Śnieg spadł w nocy, rano otworzylismy drzwi, kot radośnie wybiegł, zrobił trzy kroki i stanął jak wryty. Powoli opuścił głowę, przyjrzał się swoim stopom ginącym w tym czymś białym, wyskoczył jak oparzony w górę i biegiem do domu. :mrgreen:

Klemcik lubił snieg, ale on miał stopy jak rakiety śnieżne i się nie zapadał

Teraz Georg już wie co to jest i dziś tylko wyjrzał przez drzwi, zawrócił, spojrzał na nas z wyrzutem (jak rozumiem, to my jesteśmy winni, że to białe tam leży), wskoczył na swoją wieżę, odwrócił się tyłkiem do świata i zasnął. Podejrzewam, że będzie miał focha przez tydzień albo dłużej. No chyba, że śnieg stopnieje...

Georg-inia pisze:Georg pierwszy raz zobaczył śnieg na wsi, kilka dobrych lat temu. Śnieg spadł w nocy, rano otworzylismy drzwi, kot radośnie wybiegł, zrobił trzy kroki i stanął jak wryty. Powoli opuścił głowę, przyjrzał się swoim stopom ginącym w tym czymś białym, wyskoczył jak oparzony w górę i biegiem do domu. Klemcik lubił snieg, ale on miał stopy jak rakiety śnieżne i się nie zapadał

Teraz Georg już wie co to jest i dziś tylko wyjrzał przez drzwi, zawrócił, spojrzał na nas z wyrzutem (jak rozumiem, to my jesteśmy winni, że to białe tam leży), wskoczył na swoją wieżę, odwrócił się tyłkiem do świata i zasnął. Podejrzewam, że będzie miał focha przez tydzień albo dłużej. No chyba, że śnieg stopnieje...

Inga, czy ty chcesz, żeby mnie szefowa na kozetkę wzięła? Jak ja będę tak co chwila śmiać się w głos, na pozór bez powodu, to wyrzucą mnie na wczasy na Alekasandrowską :mrgreen:

U nas śniegu jeszcze nie ma. Trochę tylko przypruszyło trawniki.

moje koty śniegu nie znają nic a nic. Nie mam balkonu. A to co się w zeszłym roku gromadziło na parapecie za oknem, wcale ich nie interesowało.

Magda, to jak wy latem bez balkonu?
U nas też nie za dużo tego śniegu, ale Juniorom wiele do szczęścia nie trzeba

Właśnie zuważyłam, że przyjechałam do pracy z rozpiętym rozporkiem. Niestety, to nie był mój debiut :oops:

jak bez balkonu latem? no normalnie.....po prostu na niego nie wychodzimy skoro go nie ma :lol:

okna mamy osiatkowane, więc szeroko są otwierane i tyle.
Wolałabym mieć balkon, ale jak nie ma, no to trudno

sunshine pisze:Właśnie zuważyłam, że przyjechałam do pracy z rozpiętym rozporkiem. Niestety, to nie był mój debiut

Moja koleżanka była lepsza, przyjechała w samej pół-halce :twisted:

Moja mama mieszka na Zdrowiu i też nie mają balkonu. Ale oni przechodzą przez ulicę i wchodzą do wieeelkiego parku.
A nasz balkon maleńki, osiatkowany to teraz nawet sie wychylić nie można :roll:

Amika6 pisze:
sunshine pisze:Właśnie zuważyłam, że przyjechałam do pracy z rozpiętym rozporkiem. Niestety, to nie był mój debiut

Moja koleżanka była lepsza, przyjechała w samej pół-halce

Żartujesz? :ryk:

Wracała do domu? Największy wstyd z takim rozporkiem latem. Bo teraz mam nadzieję, ze kurtką zasłoniłam.

bidy moje kochane, H2 i E2 ;-)

Kto przegląda forum