Moje koty Sabcia Usia Calinka Mini i Kitka

Witajcie!
Smutno teraz, i tutaj, i na świecie. Ale są i radosne momenty.
Siedmiomiesięczne niemowlę, chłopczyk o imieniu Hamza, uratowany po 140 :!:

godzinach

Lucas 2014, bardzo współczuję i przytulam. Lolo [*]

dubel, przepraszam

Wszyscy myślimy o Lolu (*)

Erin pisze:Witajcie!
Smutno teraz, i tutaj, i na świecie. Ale są i radosne momenty.
Siedmiomiesięczne niemowlę, chłopczyk o imieniu Hamza, uratowany po 140 godzinach

Dobrze, że zdarzają się takie cuda!
Chwała ratownikom! :ok:

jolabuk5 pisze:Lucas, wiem, jak Ci ciężko. Przytulam.

Aniu, co u Was? Jak Łateczka?

Gosiu, dziękuję za karteczkę

Usi skoczył cukier - mierzę co 12 godzin i jest prawie 400, a jeszcze niedawno po 18-24 godz. Bylo 300. Zwiększyłam dawkę insuliny, zobaczymy.
Kotki jedzą i to jest dobre.
Spokojnej niedzieli

Usiu

Dziękuję, Łatka wczoraj zjadła śniadanie i kolację, obiadu nie. Dziś rano nie zjadła nic, kiedy wyciągnęłam do niej rękę z tacką z jedzeniem to uciekła w popłochu w podskokach galopem ode mnie. Zostawiłam jedzenie, może skubnie ona może zjedzą ptaki, musiałam iść do tej wstrętnej pracy, nie mogłam posiedzieć z pół godziny w ogródku z nią. W nocy wypiła sporo śmietanki z wodą, ale rano nic nie tknęła. Jak ja mam serdecznie dość tego mojego życia, chciałabym zasnąć i nie obudzić się, ale mogę tylko pomarzyć, mam go serdecznie dość: jednej bezsensownej pracy której nienawidzę, drugiej bezsensownej pracy której nienawidzę, kota który ucieka od jedzenia, każdego dnia w niepokoju, lęku, niezaradności, samotności . Dziś mija kolejny tydzień od śmierci Zuni, nie jest mi nic lżej

Witajcie!

Aniu, jakby co, Peritol mam.
I zobaczyłam na Insta informację o molejnej uratowanej osobie :1luvu:

Anna2016 pisze:Dziękuję, Łatka wczoraj zjadła śniadanie i kolację, obiadu nie. Dziś rano nie zjadła nic, kiedy wyciągnęłam do niej rękę z tacką z jedzeniem to uciekła w popłochu w podskokach galopem ode mnie. Zostawiłam jedzenie, może skubnie ona może zjedzą ptaki, musiałam iść do tej wstrętnej pracy, nie mogłam posiedzieć z pół godziny w ogródku z nią. W nocy wypiła sporo śmietanki z wodą, ale rano nic nie tknęła. Jak ja mam serdecznie dość tego mojego życia, chciałabym zasnąć i nie obudzić się, ale mogę tylko pomarzyć, mam go serdecznie dość: jednej bezsensownej pracy której nienawidzę, drugiej bezsensownej pracy której nienawidzę, kota który ucieka od jedzenia, każdego dnia w niepokoju, lęku, niezaradności, samotności . Dziś mija kolejny tydzień od śmierci Zuni, nie jest mi nic lżej

Aniu, przykro mi czytać, że tak Ci smutno i źle. Może Łateczkę coś wystraszyło w nocy, czy nad ranem i dlatego uciekała

Pisałaś kiedyś, o perspektywie nowej pracy, w ciągu paru miesięcy. Czy soś się wyjasniło w tej sprawie?

madrugada pisze:
Anna2016 pisze:Dziękuję, Łatka wczoraj zjadła śniadanie i kolację, obiadu nie. Dziś rano nie zjadła nic, kiedy wyciągnęłam do niej rękę z tacką z jedzeniem to uciekła w popłochu w podskokach galopem ode mnie. Zostawiłam jedzenie, może skubnie ona może zjedzą ptaki, musiałam iść do tej wstrętnej pracy, nie mogłam posiedzieć z pół godziny w ogródku z nią. W nocy wypiła sporo śmietanki z wodą, ale rano nic nie tknęła. Jak ja mam serdecznie dość tego mojego życia, chciałabym zasnąć i nie obudzić się, ale mogę tylko pomarzyć, mam go serdecznie dość: jednej bezsensownej pracy której nienawidzę, drugiej bezsensownej pracy której nienawidzę, kota który ucieka od jedzenia, każdego dnia w niepokoju, lęku, niezaradności, samotności . Dziś mija kolejny tydzień od śmierci Zuni, nie jest mi nic lżej

Aniu, przykro mi czytać, że tak Ci smutno i źle. Może Łateczkę coś wystraszyło w nocy, czy nad ranem i dlatego uciekała
Pisałaś kiedyś, o perspektywie nowej pracy, w ciągu paru miesięcy. Czy soś się wyjasniło w tej sprawie?

Nie wiem, mogło wystraszyć ale może też źle się czuć.
Jeśli chodzi o pracę to z wielkich entuzjastycznych obietnic wyszło wielkie nic. Obiecywano kilkanaście godzin zajęć w letnim semestrze, i cisza, a letni semestr zaczyna się za dwa tygodnie. Poza tym ja już nie wiem, czy miałabym ochotę dojeżdżać po dwie godziny w jedną stronę.

Erin pisze:Witajcie!
Aniu, jakby co, Peritol mam.
I zobaczyłam na Insta informację o molejnej uratowanej osobie

Dziękuję, pamiętam, ja ciągle chcę zrozumieć przyczynę tego nawracającego niejedzenia...

Aneczko, może weź jakieś tabletki na poprawę samopoczucia? Jakieś, tak reklamowane, Positivim, albo coś w tym stylu? Albo chociaż coś na spokojny sen? Siostra mogłaby Ci przepisać. Trudno sobie z takim smutkiem poradzić bez pomocy. Mózg to nie tylko chemia, ale TAKŻE chemia. Ja, jak się zdenerwuję, czyli mam duży poziom adrenaliny, zjadam coś słodkiego, żeby adrenalina zajęła się rozkładaniem cukru i "spadła". Na taki stan, jaki jest u Ciebie, słodycze może nie pomogą, ale jakoś inaczej warto zadziałać, żeby trochę przerwać ten krąg smutku i beznadziei.
Pamiętaj, zawsze jestem z Tobą i myślę, co u Ciebie, jak sobie radzicie z Łatką. :201461

Dziękuję Jolu :1luvu:

biorę czasem ziołowe uspokajające. Mam nadzieję że Łacia jednak coś skubnie w ciągu dnia. Do jednej saszetki dosypałam jej Nefroactiv bo wiedzę, że sporo pije. Kupię po pracy makrelę wędzoną i przemycę w okruszku makreli jeszcze może resztę tej kapsułki...W jej wieku przyczyn może być jednocześnie kilka, np słabsze nerki, wolna perystaltyka jelit i zaleganie treści + kłaczków (dosypuję jej Fibre response do miski z chrupkami), słabsza wątroba, może czasem słabsza trzustka, nerwowość i czujność (ze 3-4 dni temu jakiś buras nocował w najdalszej budce), to wszystko razem może działać a nie pojedyncza przyczyna...

Aniu, a robiłaś Łatce badania krwi?

Moje koty Sabcia Usia Calinka Mini i Kitka

Kto przegląda forum