Antonina Kotojewska - wąsaty wąsacz

[Moli25]

Cześć czesc
Widzę ze Mozna Cie zaliczyc do grona ostro "kociętych" tych pozytywnie

Antosia naprawde nie mogła lepiej trafic,ma cierpliwy dom to jest dla niej teraz najważniejsze.
Kochacie ją to czuć

Jakbym miała zrobic zdjecie szafy w ktorej sa kocie zabawki to chyba sama bym nie uwierzyła
Ledwo ją domykam, wciskam na sile niektóre zabawki ale cóż... DALEJ KUPUJE!!
Cat dancer jest swietny!! Jakiez było moje zdziwienie jak zobaczyłam drut i kawałek kartonu za około 20 zł ? Mysle jakas ściema. Ale otworzyłam i zastanawiałam sie kiedy bede zmieniać panele taka była bieganina i szał pazurkami po mieszkaniu!

[KatS]

Moje ostatnio mają obsesję na punkcie Cat Dancera, aż do przesady. Trzymam go w szufladzie szafki nocnej, bo to jedyna szuflada, której nie potrafią same otworzyć, a bałabym się, gdyby się dorwały do tej zabawki same. No i teraz jak tylko widzą, że wychodzę z pokoju dziennego - to z wielkim tupaniem biegną obie do sypialni i wskakują na łóżko, czekając na zabawę. A Ciri popiskuje koło TEJ magicznej szuflady! To jest dosłownie za każdym razem, nie przesadzam, nawet jak wcale nie idę do sypialni tylko do łazienki. I oczywiscie czuję się zaraz winna, że narobiłam koteczkom nadziei i musimy się bawić
Niedługo będę musiała kupić nowy egzemplarz, bo te tekturki są już nieźle wyżute

[Emee]

Napisałam posta, przy którym się popłakałam, wzruszyłam i... skasowałam go niechcący

No nic. Spróbuję go odtworzyć.

czasem Stella po przebudzeniu siada w pudełku w ten sposób, że wystawia głowę przez dach. Wygląda to jakby peryskop wynurzał się z wody

Wyobraziłam to sobie

A propos legowisk: wczoraj bawiłyśmy się wędką. I specjalnie tak kładłam przynętę, by Tosia weszła do legowiska. No i było super ekstra do momentu, jak stanęła na rant legowiska. Legowisko zaczęło przechylać się na Toi stronę i... Zwiała
Stwierdziłam, że wyjmę z niego poduszkę i poczeka sobie na lepsze czasy. Może gdy Tosia poczuje się pewniej, polubi je. A jeśli nie, dam je do DT, z którego Tosia pochodzi. Nie zmarnuje się

Widzę ze Mozna Cie zaliczyc do grona ostro "kociętych" tych pozytywnie

Antosia naprawde nie mogła lepiej trafic,ma cierpliwy dom to jest dla niej teraz najważniejsze.
Kochacie ją to czuć

Dziękuję, dziękuję za tak miłe słowa!
Bardzo długo nakłaniałam mojego M na kota. Czyli jakieś 4 lata, czyyyyli od kiedy jesteśmy razem. On nigdy nie miał zwierzaka, a u nas zawsze jakieś futra były. Psy, koty, chomiki, świnki morskie. Tak więc nie było to łatwe. No i to chyba dlatego jestem skłonna więcej z siebie dać. Poza tym może to dziwnie zabrzmi, ale Tosia przypomina mi mnie sprzed kilku lat więc rozumiem ją doskonale.
Mojego ostatniego kota oddałam przyjaciółce (5 lat temu, po ciężkich perturbacjach życiowych, z których o dziwo wyszłam cało ale bez kota). I w sumie miało być tymczasowo, ale Enio zżył się z moją przyjaciółką i jej kotem, poza tym zachorował na kocią odmianę białaczki (fiv?). Zresztą już jak zawoziłam go do tymczasowego domu wiedziałam, że już do mnie nie wróci. Strasznie to przeżywałam, kilka nocy popłakałam sobie w poduszkę. Enio mieszka jakieś 180km ode mnie, raz na miesiąc, na dwa miesiące jeździmy tam na weekend, to go wytarmoszę. Jest kotem nad wszystkie koty. Jest niesamowity. Wita mnie w progu, kiedy przyjeżdżam, i cały weekend śpi na mojej torebce, na butach albo na torbie. Uwielbia, kiedy masuję mu skórę na karku, podgryza mi wtedy łokieć Jest rudym norwegiem, jest wielki, ciężki, ślamazarny (co dziwne u norwegów), podobno ma rodowód. Dostałam go od zaprzyjaźnionej weterynarz. A ona zabrała go państwu, którzy nie mogli mieć dzieci, więc kupili rasowca. No ale pani zaszła w ciążę i... I Enio trafił do mnie.

Tu karmię go myszą (zimą ma mniejszą kryzę wokół szyi. Późną wiosną wygląda jak prawdziwy lew - a to jest fotka ze stycznia chyba)


I Enio - marzyciel (jak był zdrowy, wychodził na dwór w szelkach):





No a tu Antosia na poduszce z legowiska - poduszka jest akceptowalna


Tosia na kanapie - nie było nas wieczorem, syn zrobił foto. Dowód, jak się rozbestwiła

Ślicznota moja


Aaaa, i zapomniałabym!
Ta nowa wędka, z zooplus, o której pisałam, to właśnie Cat dancer - kompletnie olana

A Stella ślicznie się bawi Może Tosi też kiedyś się spodoba

[KatS]

No to Tosia jest indywidualistką, że Cat Dancera olała U mnie szał trwa, ale dzisiaj to ja się z nimi nie pobawię, nie ma mowy. W krzyżu mnie łupie i w ogóle zamierzam ODPOCZYWAĆ

Bardzo długo nakłaniałam mojego M na kota. Czyli jakieś 4 lata, czyyyyli od kiedy jesteśmy razem. On nigdy nie miał zwierzaka, a u nas zawsze jakieś futra były.

To podobny staż jak ja z moim TŻ Tylko on gdzies już zaraz na początku zaczął napomyskać o kocie - bo zawsze chciał a nigdy jakos się nie udało, w dzieciństwie ojciec hodował kanarki, więc kota nie mogli mieć, potem się była żona nie zgadzała. A tu trafił na taką, co od zawsze żyje wsród zwierząt i nie musiał mnie w ogóle na kota namawiać Na początku tylko nie byłam pewna czy chcę psa, czy kota, czy może jeszcze lepiej - i jedno, i drugie Ale stanęło na kocie, a potem żeby Stella miała towarzystwo - na dwóch kotach. Póki co

Enio jaki piękny Nie widziałm nigdy rudego norweskiego, niesamowity W dodatku on bardziej taki rudy blondyn niż typowy rudzielec, albo na zdjęciach tak wygląda
Przykro mi, że musieliscie się rozstać, ale dobrze, że wszystko się pozytywnie skończyło dla Was obojga i możesz go odwiedzać. I ważne, że możesz być spokojna, że jest mu bezpiecznie i dobrze - najgorszy jest strach o swojego kochanego zwierzaka, czy nie dzieje mu się krzywda. A jak w naszym życiu źle się dzieje, to szczególnie ważne, że wiemy, że przynajmniej zwierzakowi zapewnilismy bezpieczeństwo.
Ja też miałam kilka lat temu taki czas w życiu - trwał kilka lat i było bardzo ciężko, myslę, że wygrzebałam się z tego tylko dzięki swojemu TŻowi, nie wiem czy bym w ogóle dała radę inaczej. Byłam bardzo chora, a to pociągnęło za sobą po kolei utratę wszystkiego innego - pracy, poprzedniego związku, długi, które spłacam dotąd i na końcu depresję, z której długo się leczyłam. Nie mogłam wtedy sobie pozwolić na zwierzę - może dlatego tak bardzo się zżyłam z psami rodziców (i kotem, który umarł we wrzesniu zeszłęgo roku na moich rękach), bo one dawały mi pocieszenie i jedną z niewielu radosci, kiedy odwiedzałam dom rodzinny. Tym bardziej rozumiem, że musiało Ci być bardzo ciężko rozstać się z Enio (nie wiem za bardzo jak odmienić jego imię ). Oby już nigdy takich rozstań

A ona zabrała go państwu, którzy nie mogli mieć dzieci, więc kupili rasowca. No ale pani zaszła w ciążę i... I Enio trafił do mnie.

No cisnie mi się kilka słów na usta, ale się pohamuję, bo co jak dzieci to czytają

No a tu Antosia na poduszce z legowiska - poduszka jest akceptowalna

Dokładnie tak jak u mnie - poduszka z legowiska leży w szafie i tam jest bardzo kochana i używana, a reszta posłania (z nową zastępczą podusią) trafiła do kotów w DT
Tosia jest bardzo ładna, ma taką grację i wdzięk. A jak jeszcze bardziej u Was odżyje i rozkwitnie, to już w ogóle się zrobi królową

Domagam się zdjęć w każdej ilosci

[Emee]

Nie widziałm nigdy rudego norweskiego, niesamowity W dodatku on bardziej taki rudy blondyn niż typowy rudzielec, albo na zdjęciach tak wygląda

Tak, jest bardziej taki biszkoptowy, niż rudy Ma piegowaty nosek, i jednego piega na dolnej wardze. I jest bardzo całuśny Mój Niuniu kochany

Widzę, że podobne doświadczenia mamy Ja wprawdzie nie chorowałam, ale cała reszta plus kilka innych zdarzeń również miała miejsce. I również wiele zawdzięczam TŻ.

Tym bardziej rozumiem, że musiało Ci być bardzo ciężko rozstać się z Enio (nie wiem za bardzo jak odmienić jego imię ).

Z Eniem, z Eniuchną, z Niuniem, z Kotuniem (imię chyba od Ennio Morricone, twórcy m.in. muzyki do filmów Q. Tarantino - imię nadane mu w hodowli).

Emee pisze:
A ona zabrała go państwu, którzy nie mogli mieć dzieci, więc kupili rasowca. No ale pani zaszła w ciążę i... I Enio trafił do mnie.

No cisnie mi się kilka słów na usta, ale się pohamuję, bo co jak dzieci to czytają

Wiesz... Ja tam też nie komentowałam i nie będę komentowała. Enio trafił dobrze, i to jest najważniejsze Nad innymi rzeczami nie będę się rozwodzić.

Tosia jest bardzo ładna, ma taką grację i wdzięk. A jak jeszcze bardziej u Was odżyje i rozkwitnie, to już w ogóle się zrobi królową

Dziękuję w imieniu Tosi


Mam wrażenie, że z każdym dniem jest minimalny przełom.
Wczoraj nie dość, że minęłyśmy się w drzwiach do łazienki na odległość dosłownie pół metra (i nie spanikowała, nie obniżyła podwozia!), to jeszcze spała pod swoim drapakiem prawie cały wieczór! (do tej pory spała tylko pod stolikiem). Mój M powiedział, że "jak super, przynajmniej możemy sobie na nią popatrzeć!" (he? to ten, co nie chciał kota, ta...?)
No i do tego wszystkiego zrobiłam sobie pierwsze z nią selfie! Fakt, że siedziała przy mnie na kanapie max pół minuty, i w odległości ok metra, ale fotkę zdążyłam cyknąć


Jest dobrze

[KatS]

Takie biszkoptowe widywałam raczej dotąd tylko psy, bardzo fajny kolorek. A piegi na nosie są urocze - u kota nie widziałam, ale rodziców Tosia ma lekko piegowaty nos

Widzę, że podobne doświadczenia mamy Ja wprawdzie nie chorowałam, ale cała reszta plus kilka innych zdarzeń również miała miejsce. I również wiele zawdzięczam TŻ.

I oby już było tylko dobrze

Z Eniem, z Eniuchną, z Niuniem, z Kotuniem (imię chyba od Ennio Morricone, twórcy m.in. muzyki do filmów Q. Tarantino - imię nadane mu w hodowli).

Własnie napisałam najpierw "z Eniem" ale jakos mi to dziwnie wyglądało, może przez brak drugiego "n" albo kto wie czemu, więc wolałam się nie wychylać z deklinacją

Mam wrażenie, że z każdym dniem jest minimalny przełom.
Wczoraj nie dość, że minęłyśmy się w drzwiach do łazienki na odległość dosłownie pół metra (i nie spanikowała, nie obniżyła podwozia!), to jeszcze spała pod swoim drapakiem prawie cały wieczór! (do tej pory spała tylko pod stolikiem). Mój M powiedział, że "jak super, przynajmniej możemy sobie na nią popatrzeć!" (he? to ten, co nie chciał kota, ta...?)
No i do tego wszystkiego zrobiłam sobie pierwsze z nią selfie! Fakt, że siedziała przy mnie na kanapie max pół minuty, i w odległości ok metra, ale fotkę zdążyłam cyknąć

Ale super! Ten czas, kiedy powoli zdobywa się zaufanie kota, jest niesamowity, codziennie cos nowego. A TŻ jak widzę już urobiony, bardzo prawidłowo Niech no tylko Tosia zacznie mruczeć albo domagać się głasków
I własnie się zorientowałam, że nie mam selfie z kotami. Ani jednym, ani drugim Jestem tak zaabsorbowana cykaniem im fotek, że nie pomyslałam, żeby tam uwiecznić też siebie. Ale jutro powinnam dostać przesyłkę z zamówionym aparatem fotograficznym i wreszcie będę mogła robić ciut lepsze zdjęcia niż te robione moją komórką. To może i na selfie z kociarnią się skuszę

A jak tam posłanie, dalej omijane?

Kciuki za dalsze oswajanie

[kalair]

Witamy również na forum! Ślicznie piszesz o Tosi, a Ona sama jest śliczna. Widać, że ją baardzo kochasz. Tosia nie mogła lepiej trafić. Kciuki za oswajanie koteczki!

[Moli25]

Patrząc na zdjęcia Tosi na kanapie widać ze czuje się już co najmniej jak u "siebie"*


*oczywiście jest u Siebie, ale wiadomo ze jeszcze czasu jej potrzeba

[Emee]

A piegi na nosie są urocze - u kota nie widziałam, ale rodziców Tosia ma lekko piegowaty nos

Niech no tylko Tosia zacznie mruczeć albo domagać się głasków

Oj, chyba będzie kupiony kompletnie.
Zdziwiona jestem, że żywi do niej takie uczucia, serio. Ale faktem jest, że chyba nie spodziewał się, że Tośka będzie taka, jaka jest. Bał się, że będzie sikać po kątach, kłaczyć wszystko jak leci, drapać, skakać. Dlatego m.in. nie chciałam brać młodziaka. Taka dwuletnia kotka była dla nas w sam raz - na tyle młoda, by przeżyć z nią dużo, ale już na tyle dojrzała, żeby nie wariować I choć małe kotki są słodkie jak cukierki, to mam z nimi tak jak z dziećmi. Wszystko pięknie ładnie, ale na chwilę
No a M ma tendencje do ratowania słabych istot potrzebujących pomocy, a Tosia takiej pomocy potrzebowała, to moja intuicja mi podpowiadała "To ona!" I tak przeczuwałam, że będzie dobrze, ale jak patrzę na niego, to wciąż nie mogę się nadziwić

A jak tam posłanie, dalej omijane?

Schowałam na lepsze czasy. Wyjmę, jak przestanie się tak bać.
Panikuje przy odkurzaniu, ucieka po kątach. Panikuje przy ścieleniu łóżka. Kiedy ktoś obcy przyjdzie, nie ma kota. Czekam, aż będzie pewniejsza siebie. Może wtedy się polubią
Poduszka czasem jest używana

Kciuki za oswajanie koteczki!

Kciuki za dalsze oswajanie

Nie-dziękuję, żeby nie zapeszyć

Witamy również na forum!

Cześć, cześć!

oczywiście jest u Siebie, ale wiadomo ze jeszcze czasu jej potrzeba

Oj, jeszcze troszkę. Obstawiam, że do końca lata ją dotknę



Wczoraj M wyszedł na godzinę z domu, syn grał w pokoju obok, była cisza, spokój.
Tosia wskoczyła na kanapę i... Zasnęła! Fotkę mam słabej jakości, bo na szybko i robiona telefonem i programem, który najszybciej uruchamia aparat (i nie wydaje dźwięków), ale to wrzucę wieczorem w domu Spała jakieś półtora metra ode mnie Kolejny szok!
Niestety, kiedy usłyszała kroki na klatce (zbliżający się M) natychmiast zwiała pod stolik. No ale.... Jest fajnie!

Ach, i nakazałam M dać jej troszkę śmietany (w ramach integracji), dał jej kropelkę na podłogę obok misek, odszedł kawałek i Tosia ją zlizała Cieszył się, jak dziecko
Ile to stworzenie daje radochy, to się w głowie nie mieści

[KatS]

Chyba często słyszałam podobne opinie o kotach od osób, któe nie miały okazji ich poznać: że tylko drapią, sikają, że w domu smierdzi itp. A przy tym zero pozytywów. Ale jak się już przekonają...

Mysmy chcieli wziąć starszego, statecznego kota. W żadnym razie nie kociaka - ja też nie jestem wielką entuzjastką kociąt (i dzieci), są fajne ale na chwilę, wolę dorosłe koty. Ciri trafiła do nas mając 3 miesiące i nie mogłam się doczekać, żeby podrosła. Teraz już jest coraz fajniejsza - chociaż mimo mojego sceptycznego podejscia do kociąt super było obserwować, jak uczy się być kotem. Jak podpatruje Stellę i stara się ją we wszystkim nasladować - nauczyła się od niej jesć trawę, korzystać z drapaka, przychodzić na widok szczotki i mruczeć przy czesaniu itd... W ogóle Ciri jest Stellą zafascynowana. Wczoraj spały w dwóch różnych pokojach i w pewnym momencie Ciri obudziła się przestraszona - może zły sen? - i przybiegła najpierw do mnie, ale jak zobaczyła, że obok jest Stella, wbiegła do niej do pudełka, przytuliła się i od razu zaczęła mruczeć. Rozpływam się w takich chwilach i myslę, że warto było wziąć kociaka - nie wiem, jak przebiegłaby integracja z dorosłym kotem, bo to już by były dwa ukształtowane charaktery. Ale generalnie popieram - dorosły kot to jest to
A Tosia już sam wygląd ma rozbrajający, jest krucha i sliczna - jak tu jej nie kochać? A jeszcze jak jest taka strachliwa, widać, że swoje przeszła, to włączają się instynkty opiekuńcze... no i pewnie każdy mały sukces, jak poczęstowanie kota smietanką, daje dawkę endorfin Fajnie, że się rodzina integruje

Przy odkurzaniu u mnie Stella zwiewa na parapet i tam spokojnie przeczekuje, ale Ciri się naprawdę bardzo boi. Wynoszę ją do drugiego pokoju i zamykam, żeby miała spokój. Mój rodzinny kot Felek bał się odkurzacza, ale potrafił mu przywalić łapą i nasyczeć, kiedy odkurzacz stał wyłączony Ot, bohater

No i czekam na zaowiedzianą fotę

[Emee]

Ja tak na szybko

Chyba często słyszałam podobne opinie o kotach od osób, któe nie miały okazji ich poznać: że tylko drapią, sikają, że w domu smierdzi itp. A przy tym zero pozytywów. Ale jak się już przekonają...

Nooo właśnie.

A Tosia już sam wygląd ma rozbrajający, jest krucha i sliczna - jak tu jej nie kochać? A jeszcze jak jest taka strachliwa, widać, że swoje przeszła, to włączają się instynkty opiekuńcze... no i pewnie każdy mały sukces, jak poczęstowanie kota smietanką, daje dawkę endorfin

I o bardzo! A kiedy choćby niechcący mnie dotknie, to skaczę w duchu z radości

Przy odkurzaniu u mnie Stella zwiewa na parapet i tam spokojnie przeczekuje, ale Ciri się naprawdę bardzo boi. Wynoszę ją do drugiego pokoju i zamykam, żeby miała spokój.

No, jakby Tośka dała się wynieść, to chętnie bym jej pomogła zaszyć się gdzieś w bezpieczne miejsce. Strasznie to przeżywa. A my niestety mamy kafelki, białe, na wysoki połysk i co drugi dzień to jest maks. (nienawidzę tej podłogi!!!)

No i czekam na zaowiedzianą fotę

Oto i one:

Dzisiaj udało mi się NIECO lepsze strzelić.




I tu fotka pokazująca, jak blisko mogę rękę położyć (miesiąc temu nie wychodziła z bezpiecznego miejsca W OGÓLE!)


Dzisiaj przyłapałam się na tym, że choć sama nie oglądam tv, włączam go Tosi





P.S. Zrobiłam dziś ciasteczka zdrowe, bezglutenowe z ciecierzycy, masła orzechowego, brązowego cukru i amarantusa - z kawałkami gorzkiej czekolady. Jeeny, nie dość, że się nie zapcham, to zjem zdrowo! Pachnie orzechami w całym domu

[KatS]

Ooo są łaciate podusie!
Jaka ona jest cudowna - i proszę, jak już zmniejszyła dystans

(nienawidzę tej podłogi!!!)

Czuję ten ból - ja nienawidzę swoich wersalek/ sof/ jak zwał tak zwał. To taki irlandzki wystrój mieszkania - musi być (pseudo)skórzany komplet wypoczynkowy. Sliski, zimny, każdy koc czy narzuta się zsuwa, a koty zostawiają zadrapania. I nic z tym nie mogę zrobić, a najchętniej bym spaliła.
Zamówiłam jakies nowe narzuty niedawno i czekam na dostawę - mam nadzieję, że będą lepsze niż poprzednie, na których koty i tak się slizgały i przebijały je pazurami.

Oby Tosieńka przywykła do odkurzacza jak najszybciej

[Moli25]

Cześć Kobietki!
Przywiódł mnie tu zapach ciasteczek
Z rana do herbatki opedzlowalabym 3 takie dlaczego 3? Bo zdrowe

Naprawde doskonale rozumiem każda jedna najmniejsza radość z codziennego życia z Tosia.
Kociarzy to nawet cieszą kupki o dobrej konsystencji
Tosia jak poczuje stabilny grunt to bedzie Wam wdzieczna.
Ma pełne miski i Dużych co próbują roznych dziwactw by sie pojedynczyc tylko z kotem

Takie zdjecia to naprawde duzo krok ku lepszemu

[Emee]

Jaka ona jest cudowna - i proszę, jak już zmniejszyła dystans

Jest słodką kocią, bardzo! Nie wiem, na ile to obiektywna opinia, ale naprawdę zakochałam się od pierwszego zobaczenia jej na fotce w ogłoszeniu.

To taki irlandzki wystrój mieszkania - musi być (pseudo)skórzany komplet wypoczynkowy. Sliski, zimny, każdy koc czy narzuta się zsuwa, a koty zostawiają zadrapania. I nic z tym nie mogę zrobić, a najchętniej bym spaliła.

Nienawidzę skórzanych siedzeń!!! Nawet jak samochód jakiś czas temu wybieraliśmy, od razu zaznaczyłam, że MUSI być welur, a nie skóra! Zimą zimne nieprzeciętnie, a latem, kiedy np mam coś krótkiego, przyklejam się do siedzenia i boliiiiii!

Moja siostra miała w domu skórzaną kanapę i fotele. Koszmar. Jak mówisz - ani koca nie położysz, bo zjeżdża, a jak za długo siedzisz np mając gołe nogi, przyklejasz się i boli. Może to i praktyczne, coś się wyleje, wytrzesz i voila! Ale nie za taką cenę

A na nasze podłogi psioczę od początku. A teraz, to jest koszmar. No ale cóż. Może kiedyś przyjdzie nam zmiana mieszkania - już będę wiedziała, czego tam nie będzie: podłogi na wysoki połysk! (i skórzanych kanap )

Przywiódł mnie tu zapach ciasteczek
Z rana do herbatki opedzlowalabym 3 takie dlaczego 3? Bo zdrowe

A tak, takie można jeść bez wyrzutów sumienia Nawet mocno słodkie nie są


Dzisiaj wyjmowałam coś z szafki w łązience. Pod szafką była Tosia, która uciekła tam i schowała się przed odkurzaczem.
I tak wyrwała spod tej szafki, jak zajrzałam nisko, że uderzyła się w łepek
Głuptas. Ciągle myśli, że chcemy ją złapać i wywieźć.
Na szczęście coraz krócej to przeżywa i szybciej wraca do normalności.
Biedulka.

[MonikaMroz]

Czy Tosieńka na jednej z fotek się myje ?? Uważam że to duży krok do przodu
A ona jest cudna. Sama bym się w niej zakochała ♥