Behemot X Ostrożny optymizm

[pozytywka]

u nasz w galicji, to się długo pisało piórem ze stalówką w obsadce i maczanym w kałamarzu
bo u nasz wszystko jak za Franza Josefa miało być

kiedyś cholerny młodszy braciszek podniósł mi blat biureczka (wlazł pod spód, a to był taki blacik podnoszony i zamykany na kluczyk - kto z małolatów pamięta segment "kowalskiego", ten wie) i wywrócił kałamarz na cholerny zeszyt ćwiczeń
nienawidziłam go od tej pory ze zdwojoną energią

pierwszy chińczyk to chyba w drugim półroczu II klasy - wcześniej nie pozwalano, że niby charakter pisma się zepsuje
ja tam nie wiem, pisałam i pisałam tą maczaną stalówką a i tak charakter mam okropny
pisma i ten osobisty
chińczyk był boski, chociaż ta gumka, która się naciskało, żeby napompować atrament do zbiorniczka czasem się skręcała w takiej jakby prowadnicy metalowej i wtedy pióro i tak było na nic (miał tak ktoś?)
pierwsze chińczyki były świetne, ale potem chińskie stalówki były już made in china i to była rozpacz - ciarki mi po plecach chodzą, jak sobie przypomnę to skrobanie po papierze
pierwsze pióro na naboje miałam chyba w szóstej klasie, a może siódmej
to była ulga, bo kto pamiętał, żeby co rano "naciągnąć" chińczyka?

eh, to se ne vrati
ale może i lepiej

[babajaga]

Z chińczyków to miałam chiński piórnik i chińska gumkę do mazania.
To był szczyt elegancji taki piórnik z :krurewnom" na wieczku z ceraty podklejonej gąbka.
I na magnesik.
A w piórniku miałam własnoręcznie ukulanego plastusia w przegródce na gumkę, bo wierzyłam, że on żyje w nocy.

[izka53]

Z chińczyków to miałam chiński piórnik i chińska gumkę do mazania.
To był szczyt elegancji taki piórnik z :krurewnom" na wieczku z ceraty podklejonej gąbka.
I na magnesik.
A w piórniku miałam własnoręcznie ukulanego plastusia w przegródce na gumkę, bo wierzyłam, że on żyje w nocy.

takowe to moje dziecka miały

Ale tak mi się kojarzy, ze w piatej klasie, jak zaczęła się nauka rosyjskiego, to też jakiś czas była kaligrafia - tym razem bukw.
Z czasów piórowych wzięła się chyba moja sympatia do długopisów żelowych, jakaś taka namiastka

[AYO]

Zgadza się. Też kocham żelowce. Mam ich całą kolekcję, na szczęście przysługują mi z rozdzielnika.
I faktycznie - kaligrafowałam bukwy

Piórnik miałam drewniany, solidny, dopiero pd koniec podstawówki taki wypas wielozadaniowy z DDR.

A zamiast plastusia miałam malutkie kosmate cóś i do dziś jestem pewna, że ten stworek prowadził nocne życie

[Villentretenmerth]

Były też w modzie drewniane piórniki z giętką pokrywką wykonaną z przemyślnie połączonych cienkich listewek. Zasuwała się jak żaluzja na wystawie starego sklepu...
Ale "łapy", którymi hojnie dzieliły nauczycielki - smakowały tak samo, niezależnie od typu piórnika.

[AYO]

Moja Babcia, która była już od 1918 roku nauczycielką matematyki, kiedyś w celu uciszenia klasy wzięła do ręki taki piórnik i walnęła nim w ławkę. Oczywiście zdefasonował się. I teraz uwaga piórnik dzieciakowi oczywiście wymieniła, ale za to mój Ojciec, który już do tej szkoły uczęszczał, chodził do końca roku z tym połamańcem, bo ten wymieniony był jego.

[AYO]

Pozytywko - ja tak kochałam swojego chińczyka, że przynajmniej raz na tydzień płukałam ten naciągacz, który był w takiej metalowej obudowie, a napełnianie go było rytuałem, którego za nic w świecie bym nie poniechała.

Zresztą miłość do artykułów piśmiennych została mi do dziś i zachodzę do papeterii przynajmniej raz na 10 dni, żeby sobie chociaż popaczać.
Ciągle też mam nadzieje, że w końcu ktoś wpadnie na pomysł, żeby mi kupić w prezencie prawdziwe, zakręcane, wieczne pióro ze stalówką

[izka53]

"łapy", którymi hojnie dzieliły nauczycielki - smakowały tak samo, niezależnie od typu piórnika.

Były " łapy", drewnianą linijką na otwartą dłoń, oficjalnie , na środku klasy wymierzane.

[tomciopaluch]

Pamiętam jak chodziłem do drugiej klasy, chyba.
Ksiądz bił dzieci linijką to ja przestałem chodzić na religię.
Pewnej niedzieli ksiądz spotkał mnie i mamę przed kościołem i mówi mamie co jest grane.
Mama do mnie z zapytaniem, a ja - tak nie chodzę bo ksiądz bije dzieci linijką.
Jednemu i drugiemu się głupio zrobiło a ja miałem spokój,

[psiama]

A ja pamiętam jak dobrze się pisało takim piórem, bo żem odziedziczyła była stalówkowe po dziadku

[AYO]

Och, mniam

[isabell36]

"łapy", którymi hojnie dzieliły nauczycielki - smakowały tak samo, niezależnie od typu piórnika.

Były " łapy", drewnianą linijką na otwartą dłoń, oficjalnie , na środku klasy wymierzane.

ja też jestem z tego pokolenia "łapowego" ....
no właśnie i żyjemy, i nie mamy skrzywień psychicznych z tego powodu, i jakoś nikt nie pozywał nauczyciela za to ...
nie mówię, że jestem zwolenniczką przemocy ale nikomu jeszcze nie zaszkodziło parę klapów czy łapek oczywiście zasłużonych

AYO, nic do mnie nie dotarło .... puściłaś ????

[jozefina1970]

Zresztą miłość do artykułów piśmiennych została mi do dziś i zachodzę do papeterii

Ja rzadziej zachodzę bo u mnie na wsi nie ma ale uwielbiam. Praca w takim sklepie to moje marzenie, tylko, żeby był czynny od 7 do 15

[psiama]

U nas jeden nauczyciel uciszał rzutem ściery, gąbki, kluczy, czy co tam miał pod ręką.
I cisza była, i poważanie, nikt się nie skarżył, wręcz mieliśmy z tego ubaw, bo nauczyciel nie trafiał (sadzę, że to było zamierzone).

Natomiast teraz słyszę rozmowy dzieciaków z podstawówki, gdzie chodzi moja młoda, że jak mi (on - nauczyciel) podskoczy "podam go do sądu".

[jozefina1970]

A, psiamo - i tu się z tobą nie zgodzę. Już za moich czasów nauczycielka, jak poszarpała za (c)habety pod szyją największego rozrabiakę, drugorocznego i urwała mu guzik to usłyszała groźbę, że rzeczony poda ją na milicję. Tylko że groźba jakoś nie odniosła skutku...