Czesiaczkowy team I - do zamknięcia

Marto, dziękuję za Desideratę, w moim wieku wiem, że tak być powinno, to są bardzo mądre słowa, tylko jak je wprowadzić w życie?
U mnie się raczej nie uda, choć bardzo bym chciała....

A kici żal.... [*]

Rudy[*]

Brygidka cudo . :1luvu:

Bardzo podobał mi się cytat który Marto umieściłaś.

Czesio znalazł się w stanie krytycznym. Miałam dziś do wyboru: na siłę i wbrew logice podać mu steryd, albo poddać go eutanazji. Podałam steryd. Zwlekałam z tym, gdyż nie chciałam go podawać, gdy prowadzę kurację cykloferonem, ale jego stan jest taki, że końca kuracji by nie doczekał. To jeszcze nie był ten dzień, żeby zabawić się w Boga. Po sterydzie wstał. Jeść jednak nie chce, ani pić. A więc jest źle. Karmię go strzykawką, od wczoraj podaję kroplówkę, gdyż po podaniu wody dopyszcznie, reaguje wymiotami, po których zawsze myślę, ze to już koniec, gdyż taki jest słaby. Nie wiem gdzie przebiega granica między przedłużaniem życia a na siłę utrzymywaniu życia, które ledwo się tli. Nie powie mi czy cierpi, wiem, że jest bardzo słaby i koszmarnie chudy.
Ale gdy go wyniosłam na dwór, gdy jechaliśmy do weta, to wiedziałam, że to jeszcze ni dziś. Gdy zobaczyłam jak słońce oświetla jego futerko, a wiatr je rozwiewa. Tak szeroko otworzył oczy i rozglądał się wokół. To jeszcze nie dziś

Za Czesia.Trzymaj się koteczku

Czesiu, trzymaj się jakoś dla Dużej :ok:

Marto, Czesiu - trzymajcie się, bądźcie dzielni.

O rany

rozumiem, że takie decyzje są bardzo trudne. Ale myślę Marto, że skoro steryd jakoś pomógł to jest nadzieja, że będzie lepiej. Sama pisałaś, że nie raz stawiał go na nogi. Oby tylko zaczął jeść.
Marto, ile już czasu Czesio nie je samodzielnie? Dlatego biedny taki chudziutki i słaby...

Niestety steryd nie postawił go na nogi. Wstał, przeszedł ze trzy metry i znów wrócił na swoje miejsce. Już od kilku tygodni jest na dokarmianiu strzykawką. Steryd dostał po raz drugi. Tym razem praktycznie bez efektu. Zdaję sobie sprawę, że na siłę trzymam go na tym świecie. Tu już nie ma szansy na poprawę. On by odszedł, ale ja nie jestem na to gotowa.

To bardzo ciężka decyzja. Przytul go, posiedź z nim w ramionach. On Ci da znać, czy już jest gotowy odejść. Bo może jeszcze wcale nie jest. Jeśli faktycznie nie ma nadziei, oboje musicie przygotować się na pożegnanie. Bardzo mi przykro. Nie wiem, co mogłabym powiedzieć. Ja się w takich sytuacjach nie odnajduję. Trzymaj się.

Strasznie to smutne, co piszesz

czy steryd był ostatnią nadzieją dodania sił Czesiowi? czy jest jeszcze jakaś alternatywa?

dużo sił Ci życzę, Marto...

Marto

. Tak mi przykro, że musisz podejmować takie decyzje - najtrudniejsze.

Marto, czytam i nie mam nawet słów żeby cię pocieszyć.
Ileż ty biedaku musisz w sobie znaleźc siły... ech...

Wiem, że twoja decyzja będzie najlepsza, bo ty go znasz i kochasz.

Tak, już tylko liczyliśmy na ten steryd, że trochę podniesie go na nogi. Steryd pomagał przy Guciaczku. Gdy kot przestawał jeść i popadał w taki stan, dostawał zastrzyk i przez trzy tygodnie miał energię do życia. Oczywiście chudnięcie postępowało, ale samodzielnie jadł. Tym razem, w przypadku Czesia nie pomogło.

Siedzę i się zastanawiam, co ci napisać.
Raz w życiu, dwa lata temu, musiałam podjąć decyzję o uśpieniu kota, Bąboliny. To była najtrudniejsza decyzja w moim życiu. I chociaż wiem, że była słuszna, to do dzisiaj mam wyrzuty sumienia.
Koty to mają w oczach. Będziesz wiedziała kiedy. I będzie ci cholernie trudno potem.

Mam nadzieję, że nie będziesz musiała podejmować takiej decyzji.

Przykro mi, Marto

Gdy nasza Conchita chorowala, koci onkolog powiedzial, ze pewnego dnia steryd nie zadziala. I ze to bedzie ten dzien

Mysmy czekali jeszcze pare dni, dzis uwazam, ze o kilka dni za dlugo.
Trzymaj sie mocno.

Czesiaczkowy team I - do zamknięcia

Kto przegląda forum