Sparaliżowana Sprinterka znalazła swoje szczęście-ODESZŁA:(

Spriniusia :1luvu:

moja ulubiona bohaterka :1luvu:

Wzruszyłam się :1luvu:

przekopiowane z innego watku, ale moze komus sie przyda

ewa_mrau pisze:cytuję za kociamyszą, któta to zacytował z innego miejsca:

Witam,

jest aktualnie do oddania roztwór Roferonu A w ilości prawie 3 litrów. Ampułka 3mln jednostek, rozcienczona w 3 litrach soli fizjologicznej. Temat jest ważny tylko 2 tygodnie bo preparat nie jest mrożony. Jest przechowywany w lodówce. Poważne osoby, fundacje etc pisać dzwonić 500-062-373, najlepiej odbiór całości. Osoba odbierająca musi szybko podjąć działania mające na celu dalsze rozcienczenie i zamrożenie leku. Szkoda byłoby zmarnować tak dużą ilość roztworu, można by pomóc wielu kociakom.

... i mry!

https://www.facebook.com/events/113116988872562/ udostepniajcie, prosze, moze tym sposobem uda sie znalezc temu kiciusiowi dom... :1luvu:

Pampersowy pieszczoszek... :1luvu:

Spriniu, kartki swiatecznej nie wysle-bo nie potrafie zrobic takiej jak bym chciala. Zyczen ladnych tez nie umiem pisac. Ale moge-i robie to z ogromna przyjemnoscia-przeslac Ci swiateczne, najslodsze, najgoretrze busiaki i glaski wraz z zyczeniami zdrowia :piwa:

Dla Ciebie i Twojej Ludzkiej Sluzby

Sprintusia i my oczywiście również dziękujemy za pamięć i życzenia

Również życzymy wszystkim pozytywnej energii w tym Nowym Roku

A oto nasza Sprintusia w oczekiwaniu na swoją wyczekaną ludzką siostrzyczkę

Już nie może się doczekać

Tu czas oczekiwania umila jej nasz kochany Śliniaczek

Przytulają się nieustannie

Pozdrawiamy serdecznie.

Sprintusia jak zawsze piękna i dostojna :1luvu:

Śliniaczek jak pięknie się przytula

sama slodycz ♥♥♥♥♥♥

........... Nawet nie wiem, jak mam zacząć............
Sama nie mogę w to jeszcze uwierzyć...................
Sprintusia odeszła w czwartek około 16.30.............
:placz:

Właśnie wychodziłam do lekarza, Sprintusia spała w salonie w swoim posłanku na pufce. Nagle kątem oka zobaczyłam, że zeskoczyła, pomyślałam, że zgłodniała i pójdzie sobie zjeść. Widzę jednak, że nie może wstać, więc poprosiłam męża, żeby jej pomógł. Zdarzało jej się to, więc nie pomyślałam, że coś się dzieje. Nagle mój TŻ w panice zaczyna ją oklepywać, wystraszyłam się, krzyczę, żeby jej nie bił, patrzę, a ona tak jakby się dusiła. Dopiero po czasie dotarło do nas, że przecież nie miała się czym zadławić. Wzięłam ją na ręce i czuję, że życie z niej uchodzi, nie wiem, co robić, TŻ biegnie ze Sprinią do weta..... Łapię córcię na ręce, owijam kocem i biegnę za mężem do weta. Tam reanimacja, serduszko jeszcze biło, ale mózg już nie reagował. Sprinia odeszła tak szybko..... Nie mogę się z tym pogodzić. Kilka godzin wcześniej przygotowałam jej świeże posłanko, wyczyściłam miseczki, wygłaskałam ją za wszystkie czasy, pogadałam sobie z nią. Powiedziałam Sprini, że takie z niej piórko, że mocno wychudła, że jest taka leciutka, że ja bardzo kocham.... :placz:

Teraz sobie myślę, że to tak jakbym gdzieś podświadomie czuła, że odejdzie.
Umarła mi praktycznie na rękach i do końca życia nie zapomnę wyrazu jej pyszczka...

Sprinterko (*)

Ines bardzo mocno Cię przytulam :cry:

Bardzo mi przykro

[*]

O Boże, jestem w szoku :cry:

Tak mi przykro

Sprintusiu [*]

Misia [*] u mnie 28.04.2017-14.06.2018

Sprintusiu :cry:

Ines_Chorzow pisze:........... Nawet nie wiem, jak mam zacząć............
Sama nie mogę w to jeszcze uwierzyć...................
Sprintusia odeszła w czwartek około 16.30.............

Właśnie wychodziłam do lekarza, Sprintusia spała w salonie w swoim posłanku na pufce. Nagle kątem oka zobaczyłam, że zeskoczyła, pomyślałam, że zgłodniała i pójdzie sobie zjeść. Widzę jednak, że nie może wstać, więc poprosiłam męża, żeby jej pomógł. Zdarzało jej się to, więc nie pomyślałam, że coś się dzieje. Nagle mój TŻ w panice zaczyna ją oklepywać, wystraszyłam się, krzyczę, żeby jej nie bił, patrzę, a ona tak jakby się dusiła. Dopiero po czasie dotarło do nas, że przecież nie miała się czym zadławić. Wzięłam ją na ręce i czuję, że życie z niej uchodzi, nie wiem, co robić, TŻ biegnie ze Sprinią do weta..... Łapię córcię na ręce, owijam kocem i biegnę za mężem do weta. Tam reanimacja, serduszko jeszcze biło, ale mózg już nie reagował. Sprinia odeszła tak szybko..... Nie mogę się z tym pogodzić. Kilka godzin wcześniej przygotowałam jej świeże posłanko, wyczyściłam miseczki, wygłaskałam ją za wszystkie czasy, pogadałam sobie z nią. Powiedziałam Sprini, że takie z niej piórko, że mocno wychudła, że jest taka leciutka, że ja bardzo kocham....
Teraz sobie myślę, że to tak jakbym gdzieś podświadomie czuła, że odejdzie.
Umarła mi praktycznie na rękach i do końca życia nie zapomnę wyrazu jej pyszczka...

Bardzo mi przykro... :cry:

[*]
Wiem, co przeżywasz...
Trzymaj się...

Sparaliżowana Sprinterka znalazła swoje szczęście-ODESZŁA:(

Kto przegląda forum