Czesiaczkowy team I - do zamknięcia

Marto i ja w końcu dotarłam ,nadrabiam zaległości.Trzymam kciuki za zdrowie Czesia i reszty.Fotki cudne.Brylant wyluzowany i w towarzystwie ,cudo.Marto jestem pełna podziwu.

Marta, i co słychać? Jak Czesio?

ewar pisze:Marta, i co słychać? Jak Czesio?

Marta jest poza domem kilka dni, odezwie się, jak wróci. Nie martwcie się.

OK.Dzięki

Iwlajn pisze: . . . Tymczaska - cudo, jaka jest jej historia?
I jak dzisiaj Czesio?

Witam Cię, niżej pisze o niej

Alienor pisze:Jak ślicznie i spokojnie wyglądają Twoje koty i pies. On chyba wie, że jest na tymczasie a chciałby to zmienić na DS .

Z tym DS u mnie to raczej nie możliwe, bo mam już 10 psów, ona jest 11 ta.
Sunia pojawiła się na terenie mojej pracy w czerwcu. Nie wiemy w jaki sposób, bo jest to teren ogrodzony i pilnowany. Była przeganiana z miejsca na miejsce, skrajnie wychudzona i zastraszana. Nie będę wnikała w sens i logikę jej przeganiania, bo co to daje na terenie zamkniętym? Pies się nie uwolni, jest w zamknięciu, jedynie Ci co ją ganiali mogli się wyżyć. Ja byłam wtedy na urlopie. Gdy wróciłam, widziałam ją kilkakrotnie przemykającą gdzieś w oddali. Palacze z kotłowni zaczęli ją dokarmiać. Oczywiście ja również. Stopniowa nabierała do mnie zaufania. Chciałam ją oswoić, bo bałam się, że w końcu ktoś jej krzywdę zrobi. Udało mi się na kiełbasę nauczyć ją wchodzić do mojego samochodu. Najpierw odskakiwała. Później wchodziła przednimi łapami, następnie zaczęła wchodzić cała. Tym sposobem udało mi się ją zwabić i wywieźć.
Są telefony, ale na razie nic konkretnego. Jest bardzo miła, super łagodna. Leczymy jej oczko, bo uraziła sobie i muszę jej zakraplać krople. Ale to przejdzie.

horacy 7 pisze:Marto i ja w końcu dotarłam ,nadrabiam zaległości.Trzymam kciuki za zdrowie Czesia i reszty.Fotki cudne.Brylant wyluzowany i w towarzystwie ,cudo.Marto jestem pełna podziwu.

Brylant właśnie leży obok mojego TŻ. I gdy on nie drapie go po głowie, to Brylant po chwili paca go łapą. I dobrze. Duży ma nauczkę. Kota trzeba drapać, nie wolno zapominać

ewar pisze:Marta, i co słychać? Jak Czesio?

Czesio wciąż chudnie. Ale ten widok nie jest mi obcy. Tak się dzieje u białaczkowych. Dziś wróciłam do domu po czterech dniach i . . . Czesio wstał. Przyszedł. Pomogłam mu zrobić pazurki na drapaku trzymając pod paszki, bo jest to już dla niego czynność męcząca. Nakarmiłam strzykawką, bo sam nie je. Posprzątałam podkłady z łóżka. Ze stoickim spokojem przyjmuję tą opiekę nad nim. Sądzę, że wszystko da się zorganizować, trzeba tylko ruszyć głową, tak by opieka nad obłożnie chorym kotem nie stała się koszmarem zarówno dla niego jak i dla opiekuna. Apteczne podkłady w miejscach gdzie sika rozwiązują problem. Do wprawy też doszłam z przecieraniem karmy przed sitko. Jakoś sobie radzimy. Trzeba godnie i spokojnie przyjmować to co życie niesie. Nie odwrócę sytuacji, on nie wyzdrowieje, więc ten czas, który mu pozostał chcę, żeby był dla niego bez stresu i złych emocji

saintpaulia pisze:Marta jest poza domem kilka dni, odezwie się, jak wróci. Nie martwcie się.

Dzięki Ilonka.

Powiem Wam co widziałam dwa dni temu. Zrobiliśmy sobie wędrówkę w Tatry, Chochołowską na Wołowiec. No i już blisko schroniska, dla co niektórych, po dwóch godzinach marszu, patrzę i co widzę; małżeństwo w średnim wieku niosące kota w transporterze . . .

Witaj z powrotem

.

Nie pisałam, że powinaś zatrzymać psicę - jedynie, że cała jej postawa świadczy że jej tu dobrze i że najchętniej nie ruszałaby się od Ciebie - nic dziwnego. Okazałaś jej serce i zrozumienie a wiele osób tego nie zrobiło.
No i co z tymi ludźmi? Tak sobie wędrowali z kotem w transporterku?

Alienor pisze:Witaj z powrotem .

Nie pisałam, że powinaś zatrzymać psicę - jedynie, że cała jej postawa świadczy że jej tu dobrze i że najchętniej nie ruszałaby się od Ciebie - nic dziwnego. Okazałaś jej serce i zrozumienie a wiele osób tego nie zrobiło.
No i co z tymi ludźmi? Tak sobie wędrowali z kotem w transporterku?

Nie, ja wiem, że tylko pytałaś. Z pewnością pobyt u mnie jest potrzebny do jej socjalizacji, bo bardzo nie ufała ludziom. Teraz jest lepiej. Z dzikuski staje się psem ułożonym.

Szli sobie spacerkiem. Pan miał przez ramię przewieszony transporter, taki materiałowy. Rudy kot leżał sobie w środku kołysząc się w takt jego kroków . . .

Pozdrawiam :1luvu:

Miałaś cudowny widok Marto góry i jeszcze ludzie z kotem w transporterze,wszystko można jak się kocha.

Cały Brylant z tym pacanieM łapką i dopominaniem się uwagi ,takim go zawsze będę pamiętać bo mnie też zawsze przypominał tym pacaniem ,że jest obok i czeka na głaski gdy przestawałam głaskać. :mrgreen:

Za Czesia mocno trzymam kciuki niech los da Ci odsapnąć bo wiele ostatnio przeszłaś.

Jestem, trzymam kciuki :ok:

, tyle mogę.

ewar pisze:Jestem, trzymam kciuki , tyle mogę.

Ja też.

Za Czesia

Bardzo Wam dziękuję za wsparcie. Trochę się skumulowało ostatnio. W dodatku mój tymczas Nazir, który jest u saintpauli jest chory, podejrzenie FIPa bezwysiękowego. Jego siostra z tego powodu odeszła. Teraz nie wiem jak z pozostałą dwójką z rodzeństwa, która jeszcze u mnie jest.

Czesio chuderlaczek ma ostatnio problemy z przełykaniem. Karma jest przecierana przez sitko i podawana strzykawkami, a mimo to, ciężko przełyka. Choroba jakby stanęła w miejscu, ani lepiej, ani gorzej. Jedynie to chudnięcie i olbrzymie osłabienie.

horacy 7 pisze:Miałaś cudowny widok Marto góry i jeszcze ludzie z kotem w transporterze,wszystko można jak się kocha. Cały Brylant z tym pacanieM łapką i dopominaniem się uwagi ,takim go zawsze będę pamiętać bo mnie też zawsze przypominał tym pacaniem ,że jest obok i czeka na głaski gdy przestawałam głaskać. Za Czesia mocno trzymam kciuki niech los da Ci odsapnąć bo wiele ostatnio przeszłaś.

Góry uwielbiam, dobrze mi zrobiła ta wyprawa. Zmęczenie fizyczne i walka z samą z sobą, z własnymi słabościami dobrze mi zrobiła teraz psychicznie. Odreagowałam i wyciszyłam się.

Brylancik jest bardzo grzecznym kotkiem. Bardzo przewidywalnym. Miska, łóżko, kuweta. A jak łóżko to tylko w jednym miejscu, na jego ulubionej poduszce. Zawsze wiem, gdzie go zastanę . . .

Brylant to tak jak mój pierwszy, najukochańszy tymczas Edzio i obecny-Bohun :lol:

Edzio czekał, aż wstanę, szedł ze mną do kuchni gadając po drodze ( tak!), zjadał śniadanie, szedł do kuwetki, potem toaleta i na fotel.Spać się kładł wtedy, kiedy i ja się kładłam.Bohun też ma swój rytm dnia i stałe miejsca do spania.Takie grzeczne kotki, że aż to nudne, prawda? Żartuję oczywiście :lol:

Wciąż kciuki za Czesia i pozostałe kotki :ok:

Czesiaczkowy team I - do zamknięcia

Kto przegląda forum