Radości i rozterki II. Punieczko(') str24. LUNA str37

Noooo...bo tak by było najfajniej - być razem do końca życia...
Dlatego te najbardziej przez nas ukochane a jednocześnie kochające nas najbardziej - wracają.

Zuniu, jesteś tam...?

Teraz jestem i muszę napisać, że bardzo pomogły mi wasze wspomnienia i Wasze wpisy, dzięki.

Zanim zabiorę się za skanowanie zdjęć Puni z przed 13 lat, i zanim opiszę dziwne rzeczy jakie miały miejsce przed tym smutnym dniem. to muszę się przyznać, że chociaż myślałam, ze Luna pojawiła się nie w porę to jednak cieszę się, że jest. Wprowadziła w nasz kocio-ludzki świat wiele radości. No i jest bardzo kochanym i grzecznym kotkiem (poza złodziejstwem okropnym), nawet rujkę miała spokojną i była w tym czasie kochana.

Tak, więc zanim zrobię powyższe rzeczy to dla mojego i Waszego pocieszenia wstawię zdjęcia, które przyczyniły się do uśmiechu na naszych twarzach, wiem pewnie u Was takie widoki są normalne ale u nas takie zjawisko się nigdy nie zdarzyło.

Oto Ginuś i Luna:

Obrazek

Zaraz będzie dalej, bo coś mi się zacięło.

Na razie tyle.

O mamuniu, jaka piękna miłość :1luvu:

.

Zazdroszczę, bo moje przytulały się do siebie całe wieki temu.
Tylko w pierwszym okresie jak u nas zamieszkały, więc chyba tylko tak wzajemnie się pocieszały.

**Adopcje: 12 >>**

łzy napłynęły mi do oczu.
Piękne foty,piękna miłość!
Zuniu nieustannie przytulam :1luvu:

.

Chciałam to zrobić jakiś czas temu,napisac do Ciebie między swiętami,ale natrafiłam na ten watek i zabrakło mi odwagi.Pora była nie ta.
Mie wiem czy pamiętasz.Jakiś czas temu ,dokładnie minął rok zechciałas zrobić wizytę przedadopcyjną dla mojego znajdki swiątecznego rudo-białego Ramzika. Dzieki Tobie ma wspaniały dom w Rudzie Ślaskiej i mail po świąteczny jest tego przykładem. Myślę,ze znalezienie wspaniałego domu dla podrzutka było przyczyną innej histororii. Za rok,w kolejną Wigilię (tego roczną)trafił do mnie Market.Rudo-biały kot porzucony przez włascicieli pod sklepem.
Nie wierzę w przypadki

Powiem krótko - NIE-SA-MO-WI-TE...
A już ostatnie zdjęcie - absolutnie powalające :1luvu:

Amika6, mam nadzieję, że im się nie znudzi, bo ten widok to balsam na moją duszę.

ASK@, oczywiście, że pamiętam i nawet myślę o tym kociku czasami, fajnie, że wszystko dobrze się skończyło ale mojej zasługi w tym niewiele :wink:

Pixie, no dla mnie to na prawdę jest niesamowite bo jak już pisałam zawsze miałam trzy osobne koty i myślałam, że już widocznie na takie trafiamy a tu taka niespodzianka, bardzo sie cieszę, że Lunka została i muszę też "podziękować" naszej znajomej do której myślałam, że Luna trafi, że ona chciała tylko kota rasowego.

Ginuś jest w niebo wzięty takim prezentem w postaci Luny, a Tośka, no niestety ona bardzo przeżyła odejście Puni

wycofana, smutna, ciągle sprawdza łazienkę i siedzi tam i patrzy w miejsce gdzie spała Punia. Chociaż wczoraj Luneczka ja trochę rozruszała, ale tylko trochę bo Tośka nawet już próbuje włączyć się do zabawy ale ona niestety nie potrafi, bawi się dosłownie jak czołg, wygląda to tak jak by chciała przeciwnika zamordować, i wtedy zarówno Gin jak i Lunka nie chcą się z nią bawić. Tośka wtedy od razu znajduję sobie jakąś zabawkę jak by chciała powiedzieć, no co? ja się tak bawię. A potem odchodzi i idzie spać albo z boku obserwuje wyczyny Gina i Luny.

Kurcze musimy umówić się na zabieg z Luną, boję się, że wrócą wspomnienia po operacji Punieczki, no ale musimy to zrobić.
Mam nadzieję, że po sterylce nadal będzie się chciała tak bawić z Ginem. A i jeszcze jedno, Gin jeszcze nigdy nie był tak wymyty.

Lunka jest bardzo podobna do Puni zwłaszcza na zdjęciach ale tak na prawdę to jest inna :wink:

chociaż w sumie nie wiem jak by zachowywała się Punia gdyby 16 lat temu miała towarzystwo innego kota

ona całą swoją kocią miłość przelała na mnie.

Jutro napiszę o tym co chciałam wcześniej napisać, fajnie, że jesteście, cieszę się.

Mój Dyzio zachwuje się jak Twoja Tośka. Za grosz wyczucia i delikatności, taki słoń w składzie porcelany.
Był okres, kiedy ważył 2x tyle co Jusia, wtedy właśnie ona zaczęła unikać wspólnych i tak jest do dzisiaj.
Teraz czasem tylko poganiają sobie po domu za swoimi ogonami.

No, u mnie zdjęcie w moim podpisie mówi samo za siebie-patrz czarna Tosia.

Cześć Zuniu, napisz co u Ciebie i u kociaków?

Halo, Zuniu :?:

Dzisiaj mija miesiąc od odejścia Puni. Nareszcie miałam odwagę jej zdjęcie powiesić na ścianie. Tęsknię cały czas tyle, ze już trochę spokojniej, chociaż zdarzają się chwile załamania

Jutro coś skrobnę, bo nareszcie mam nową myszkę, stara się zepsuła i nic nie mogłam pisać. Zdjęcia sprzed 15lat też nie mogłam zeskanować z przyczyn technicznych, mam nadzieję, ze w tym tygodniu sprzęty martwe nie odmówią posłuszeństwa.
Tośka bardzo smutna ciągle, napiszę więcej jutro. Dzisiaj tylko tak z doskoku tu jestem.

W takim razie cierpliwie czekamy

Cieszę się, że się odezwałaś

Poczekamy

Radości i rozterki II. Punieczko(') str24. LUNA str37

Kto przegląda forum