Na przekór...(II)

[Anna_33]

Odkad odszedl moj Rokita, minely juz prawie 4 lata..a ja ciagle go widze, staje mi przed oczami zupelnie znienacka..
Mysle, ze to sie nie zmieni. Niektore nasze zwierzeta po prostu z nami zostaja, w nas na zawsze.

[Siean]

Bechet, ja wciąż mam przed oczyma moją Małą... Tego się nie zapomina, niestety...
Ale będzie ci lżej, gdy zjawi się tymczas, mam nadzieję...

[bechet]

Wciąż czekamy na Tymczasa.
Pani karmicielka nie bardzo chce go oddać, ale też nie bardzo ma pomysł co z nim zrobić. Zobaczymy jak to wszystko się skończy.
Ale - "co ma wisieć ...." Jak nie ten to inny. Wszystko powinno sie wyjaśnić do końca tego tygodnia.

Byliśmy wczoraj po południu u Becheta i Kaszmira. Zrobiło sie u nich bardzo pięknie. Wszystko już takie zielone. A na małych mogiłkach wyrosły niezapominajki.
Ciągle boli.

[goska_bs]

Bechet... przytulam...

[bechet]

Bechet... przytulam...

I ja Ciebie, Gosiu...

[KaśkaGM]

Asiu .....

[Anna_33]

Moje sliczne Zlote Sloneczko....

[Agn]

Koteńku, śliczny...

[ko_da1]

dopiero teraz przeczytałam tą opowieść o wielkiej miłości człowieka do kociego życia, a w sumie kilka takich opowiesci ktorymi podzielili sie rownież inni forumowicze..... łzy zalały klawiature ...........nie wiem co napisać ......bardzo współczuje wszystkim ktorzy musieli pozegnać swoich kocich przyjaciół i nie tylko kocich wspołczuje i podziwiam waszą siłe miłosci ktora pozwala wam na dokonanie niejednokrotnie bardzo trudnych decyzji , sama pozegnałąm 8 czerwca zeszłego roku moją 14 letnią schorowaną sunie , wiem jak to jest i łącze sie z Wami w bólu

[bechet]

Dzisiaj od rana zupełnie zwariowany dzień. Załatwiamy podróż Tymczasa. Ciągle gdzieś dzwonię, umawiam, odwołuję, konsultuję...Na kilka chwil przestałam myśleć o Kaszmirze. Myślałam, że właśnie o to chodzi. Żeby zapomnieć. Ale kiedy dzień trochę się uspokoił i myśl o nim wróciła poczułam potworne poczucie winy.

Od Jego śmierci nawet w Loli zaszła ogromna zmiana. Zrobiła się strasznie przytulastym kotem, chodzi za nami krok w krok (co chwilę któreś z nas na nią wpada lub przydeptuje, bo nie sposób wymanewrować). Ciągle gada, barankuje i zagląda w oczy. Wczoraj nawet sama wlazła mi na kolana i przeleżała dłuższą chwilę
A ja nadal, gdy z kimś rozmawiam, mówię "moje koty", " z moimi kotami" i "u moich kotów". Nie mogę zapamietać. Jakby nic się nie zmieniło. A przecież zmieniło się wszystko i nic nie jest takie samo jak było...

[kasia essen]

przykro mi bardzo...walczyliscie i to jest najwazniejsze..

[Anna_33]

Wiesz Asiu, jak rok po odejsciu Rokity zawitala do nas Abi, to mialam wobec Niego koszmarne poczucie winy...Ze znowu czarna kuleczka, ze znowu kocham nowego psa..
Teraz coraz czesciej mam poczucie winy wobec Abi- ze za czesto mysle i porownuje ja do Rokity.
To bledne kolo.
Sa ludzie, ktorzy chyba zyc bez poczucia winy nie potrafia.Chyba sie do nich zaliczamy, a to wcale nie jest dobra cecha...Zatruwamy tym siebie i czesto najblizszych (
Dobrze, ze mam jedno dziecko, bo poczucie winy, ze moze dla jednego jestem lepsza niz dla drugiego chybaby mnie zabilo.
Nie masz powodu zeby miec poczucie winy. Zadnego. Kochalas Kaszmira i bedziesz dalej go kochac. A nowy kocurek? Coz, jego tez pewnie pokochasz. I w niczym to nie umniejszy Twojej milosci i wspomnien o Kaszmirze.Wrecz przeciwnie, Kaszmir mialby Ci za zle, ze nie potrafisz obdarzyc uczcuciem nastepnego swtorzenia...

[Fredziolina]

Dzisiaj od rana zupełnie zwariowany dzień. Załatwiamy podróż Tymczasa. Ciągle gdzieś dzwonię, umawiam, odwołuję, konsultuję...Na kilka chwil przestałam myśleć o Kaszmirze. Myślałam, że właśnie o to chodzi. Żeby zapomnieć. Ale kiedy dzień trochę się uspokoił i myśl o nim wróciła poczułam potworne poczucie winy.

Od Jego śmierci nawet w Loli zaszła ogromna zmiana. Zrobiła się strasznie przytulastym kotem, chodzi za nami krok w krok (co chwilę któreś z nas na nią wpada lub przydeptuje, bo nie sposób wymanewrować). Ciągle gada, barankuje i zagląda w oczy. Wczoraj nawet sama wlazła mi na kolana i przeleżała dłuższą chwilę
A ja nadal, gdy z kimś rozmawiam, mówię "moje koty", " z moimi kotami" i "u moich kotów". Nie mogę zapamietać. Jakby nic się nie zmieniło. A przecież zmieniło się wszystko i nic nie jest takie samo jak było...

U nas jest tak samo, rozmowy oscyluja wokół Fila
Wszystkim nam go bardzo brakuje, tak jak Wam Kaszmirka
Asiu, przytulam Cię.

[Siean]

A ja nadal, gdy z kimś rozmawiam, mówię "moje koty", " z moimi kotami" i "u moich kotów". Nie mogę zapamietać. Jakby nic się nie zmieniło. A przecież zmieniło się wszystko i nic nie jest takie samo jak było...

Choc od śmierci Małej minęło pięć lat, mi wciąż zdarza się powiedzieć "psy" zamiast "pies". "Psy poszły na spacer", "trzeba nakarmić psy"...
Nie miej poczucia winy, Bechet... choć wiem, że łatwo tak mówić:(
Przytulam...

[bechet]

Wiecie co, to nawet nie chodzi o poczucie winy spowodowane tym, że przyjedzie do nas inny kot. Na razie nastawiamy się na tymczas, zobaczymy co bedzie. Na pewno będzie wymagający, choćby ze wzgledu na to, ze trzeba kota bedzie trochę oswoić i ucywilizowac. No i to futro (a teraz raczej jego brak).
To moje poczucie winy wywołało raczej to, że w ogóle na jakiś czas moje myśli zaprzątneło coś innego i na kilka chwil zapomniałam o tym, że Kaszmir umarł.
Ja wiem, że to minie. Tak jak minęło po śmierci Murzyna, Diny, Becheta...i tak jak po Nich pozostaną jedynie ciepłe, miłe wspomnienia i uczucie miłości, którą otrzymaliśmy od Nich wszystkich. Ono ciągle jest z nami.