Kotków 8+1. Maleńki Marcyś[*] . Kończymy tę edycję wątku.

[Nelly]

Aniu, wspólczuję Maniusia[*]

[Trucia-mama]

Aniu jesteś:
Czytałam kilka miesięcy temu o Magi. Nigdy nie przypuszczałam, że będę miała okazję ją zobaczyć w realu...
Trzymam kciuki za najlepszy pod słońcem domek dla Jerzyka.

[MaryLux]

I ja się z kciukami dla Jerzyka melduję

[rambo_ruda]

Aniu, dopiero doczytałam. Maniusia miała mieć operację i wszystko miało być dobrze tak mi przykro.

[Anka]

Minął już pełen tydzień bez Maniusi
Życie płynie, dzieją się nowe sprawy, ale Maniusi tak bardzo brak
Wciąż mam w pamięci ostatni dzień. Tak strasznie mnie boli to wspomnienie. Rano Maniula tak bardzo chciała jeść, nie dostała, bo przecież przed zabiegiem nie wolno. Stała w kuchni taka obrażona. Potem nie chciała wejść do transporterka. Później mi darowała, w tramwaju miziała się przez krateczkę o moją rękę i pomrukiwała. Zostawiłam ją w lecznicy, nawet nie pożegnałam się z nią . Tak byłam pewna, że przecież za cztery godziny ją odbiorę. Zostawiłam ją tam samą, bo przecież musiałam iść do pracy, zaraz po pracy byłam umówiona z koleżanką, że pojedzie ze mną po nią. I... odebrałam Maniusię, ale tylko po to, żeby znalazła swoje miejsce pod leśnym drzewem.
Brakuje mi jej rytualnego niemal towarzystwa przy wieczornej herbacie, brakuje jej powarkiwania gdy leżała w nocy na kołdrze, a ja ośmieliłam się przewrócić na drugi bok i ją obudzić, brakuje mi jej króciutkiego, kikutkowatego ogonka, brakuje mi wszystkiego co z nią związane
Wiem, nie mogłam podjąć innej decyzji, nie mogłam skazać na 2-3 tygodnie cierpienia nieuchronnie zakończonego klęską, ale to tak boli...
Owszem, ostatnie dni coraz mniej się myła, coraz z większym trudem jadła, ale myślałam, że to tylko od ząbka, że jak się usunie to będzie dobrze. Nie chorowała "obłożnie" jak np. Babunia, chodziła, jadła, to wszystko było tak nagle...

Przepraszam, że piszę takie smutne rzeczy, ale musiałam jakoś to napisać.
Maniusiu, Babciu Marianno Sopocianko, będziesz zawsze, zawsze w moim sercu.

[Dorota]

Maniusiu, w sercach pozostalas.

[']

[MaryLux]

Maniusiu, wiem, że siedzisz teraz na obłoczku nad swoim Domkiem, patrzysz z góry na to, co się tam dzieje...

[progect]

Maniu, pamiętamy o Tobie, słoneczko

[ewung]

Maniusiu pamiętamy [']

[mar9]

Minął już pełen tydzień bez Maniusi
Życie płynie, dzieją się nowe sprawy, ale Maniusi tak bardzo brak
Wciąż mam w pamięci ostatni dzień. Tak strasznie mnie boli to wspomnienie. Rano Maniula tak bardzo chciała jeść, nie dostała, bo przecież przed zabiegiem nie wolno. Stała w kuchni taka obrażona. Potem nie chciała wejść do transporterka. Później mi darowała, w tramwaju miziała się przez krateczkę o moją rękę i pomrukiwała. Zostawiłam ją w lecznicy, nawet nie pożegnałam się z nią . Tak byłam pewna, że przecież za cztery godziny ją odbiorę. Zostawiłam ją tam samą, bo przecież musiałam iść do pracy, zaraz po pracy byłam umówiona z koleżanką, że pojedzie ze mną po nią. I... odebrałam Maniusię, ale tylko po to, żeby znalazła swoje miejsce pod leśnym drzewem.
Brakuje mi jej rytualnego niemal towarzystwa przy wieczornej herbacie, brakuje jej powarkiwania gdy leżała w nocy na kołdrze, a ja ośmieliłam się przewrócić na drugi bok i ją obudzić, brakuje mi jej króciutkiego, kikutkowatego ogonka, brakuje mi wszystkiego co z nią związane
Wiem, nie mogłam podjąć innej decyzji, nie mogłam skazać na 2-3 tygodnie cierpienia nieuchronnie zakończonego klęską, ale to tak boli...
Owszem, ostatnie dni coraz mniej się myła, coraz z większym trudem jadła, ale myślałam, że to tylko od ząbka, że jak się usunie to będzie dobrze. Nie chorowała "obłożnie" jak np. Babunia, chodziła, jadła, to wszystko było tak nagle...

Przepraszam, że piszę takie smutne rzeczy, ale musiałam jakoś to napisać.
Maniusiu, Babciu Marianno Sopocianko, będziesz zawsze, zawsze w moim sercu.

Aniu, takie odejścia ZAWSZE bolą, dlatego, że odszedł ktoś kochany, ktoś, z kim wiążą się nasze wspomnienia, czasami dobre, czasami złe, ale chyba nie chcielibyśmy NIE MIEĆ tych wspomnień.
Aniu, Babunia, Maniusia i inne koty są Ci wdzięczne za ciepło, które im dałaś na jakiś czas, czasami miesiąc, czasami rok, czasami dłużej.
Najważniejsze jest to, że te futerka były KOCHANE i dostały od Ciebie tyle ciepła, troski i przede wszystkim miłości, ile może dać człowiek, który ma w sobie serce bijące.
Te wspomnienia z czasem będą mniej boleć, ale na zawsze zostanie słodycz tych dni, gdy ONI i ONE były z nami i dzieliły z nami swoją radość, miłość a czasami swój smutek i ból...

[Monostra]

Aniu, mar9 dobrze oddała to co chciałam napisać, ale jakoś nie potrafiłam . A boli tak samo, czy kot odejdzie nagle, czy po długiej chorobie. Kiedyś myślałam, że na to można się przygotować. Nie można...

[Anka]

Dziękuję Wam za pamięć o Maniusi, za dobre i mądre słowa.
To ważne, że tutaj można w takich chwilach znaleźć zrozumienie. Bo tak to większość ludzi powie - eee tam, to tylko kot

[MarciaMuuu]

A dzis minęło 5 tygodni od śmierci Rudego ['].
I dziś są zwierzece zaduszki (W "Kocie" przeczytałam).

[Anka]

A dzis minęło 5 tygodni od śmierci Rudego ['].
I dziś są zwierzece zaduszki (W "Kocie" przeczytałam).

Rudy razem z Maniusią, z Babunią i z tylu innymi jest tam, gdzie nie ma już bólu, cierpienia, gdzie koty czekają na swoich opiekunów i gdzie się kiedyś z nimi spotkamy.
Dla Rudego [*]

[MarciaMuuu]

Skopiowałam z wątku Belli[']