lilianaj pisze:Florcia już jest w swoim domu.
Zapomniałam, jakie kociaki potrafią być małe. Florcia ma 12 tygodni i półtora kilograma żywej wagi. Jest przesłodka. W drodze była grzeczna, więc nie musiałam jechać na miauczącym sygnale. Czasami sobie płaknęła cichutko, ale to przecież normalne w pierwszym dniu bez mamy. W domu jest izolowana w pokoju chłopców, żeby nie było draki z Orbisiem i Gustawkiem. Najpierw pozwiedzała sobie, napiła się wody, potem się schowała i zapadła w sen. Mielonej wołowinki nie chciała, natomiast mięsko z Almo Natur było pyszne i wzbudziło uznanie. Teraz czekam z utęsknieniem na siczku.
Więcej napiszę jutro, bo dzisiaj wymiękam.
Pierwsze koty za płoty
ciekawa jestem reakcji Chłopaków na Florcię. I z utęsknieniem czekam na zdjęcia Malutkiej 
PS. Moje Maluchy dopiero teraz powolutku przekonują się do wolowinki;)
Przez całe życie nikt nie nasyczał na Gustawcia tyle, co Florcia w ciągu jednego dnia. Ale jest coraz lepiej. To mądra kicia i widzi, że krzywda jej się nie dzieje, więc coraz bardziej pozwala się wąchać i sama też po troszku węszy. Aha: Florcia kocha Julka. Udało mu się ją rozmruczeć. A mi nie. Ale wygląda na to, że zaczynam się jej kojarzyć z jedzeniem.
U mnie każdego malucha niańczyły . A kotki tłukły i syczały . Jak do Loni dołączyła Maja , to przez parę dni miałam wrażenie że ze żmijkami mieszkam . Nie wiedziałam , że młodziutkie kotki będą tak się prały . One były w zblizonym wieku . Ok 4 miesięcy . 
