Chester & Roman - pożegnanie Czesia

» Pt sty 28, 2005 9:20

Hihi – najszło mnie w środku nocy o północy :wink:

Większego sensu to nie ma, ale pośmiać się można

Kociambery oczajduszne
Wcale nie chcą być posłuszne
Łapek nie chcą dać w glumanie
Trza urządzać polowanie :wink:

I uszyska całkiem spore
Do ciągnięcia nie są skore :wink:

I co dziwne – jeden ogon
Też nie lubi, gdy jest ciągnion :wink:

Za to drugi, ten puchaty
Bardzo lubi być glumaty

Za to moja kocia nacja
Z wielką niewątpliwą gracją
Ćwiczy na mnie swoje wdzięki
Tu spojrzenie – tak z ukosa
Tu gruchnięcie – tak spod nosa
Lub tulenie się do ręki

Właśnie Czesio przydyrdolił
Się namiętnie rozpyrkolił
W popielniczce się położył dając brzusia
A Romutek w szyjnym zwisie
Wszędzie wszystkim wbija mi się
Rozmruczana, fantastyczna biała klusia

Czesio leży wytrzeszczony
ogon w zęby mam wsadzony
I obrabiam najmięksiejsze łapki świata
Romuś z szyi już mi spłynął
Brzusia w górę wnet wywinął
Lewa łapka dziś szczególnie jest glumata

Kociambery oczajduszne
Bardzo, bardzo są posłuszne
Zawsze wszystko wnet dostaję do glumania
I uszyska i łapeczki
Nawet wszystkie poduszeczki
- tylko mam już taką manię narzekania

I to by było na tyle
:wink:

» Pt sty 28, 2005 9:26

» Pt sty 28, 2005 10:51

Jak na środek nocy to fajne

» Pt sty 28, 2005 12:51

» Pt sty 28, 2005 22:08

Maraszku - SUPER :smiech3:

» Pt sty 28, 2005 22:10

Glum, glum :lol:

» Pt sty 28, 2005 22:21

maraszek pisze:Właśnie Czesio przydyrdolił
Się namiętnie rozpyrkolił
W popielniczce się położył dając brzusia
A Romutek w szyjnym zwisie
Wszędzie wszystkim wbija mi się
Rozmruczana, fantastyczna biała klusia

» Pon lut 07, 2005 16:26

Dzięki Dziewczyny

Coś przestało mi działać powiadamianie i nie wiedziałam, że moje nocne wierszoklecenie się podobało

Do niedawna miałam na lodówce barykadę antykocią (stertę garnków :twisted:

), coby mi sierściuchy nie wskakiwały na szafki i nie zrzucały różnych dziwnych rzeczy (bardziej bałam się, że to któryś z nich może się zrzucić :wink:

). Od pewnego czasu barykady niet, koty grzeczne i nie wskakują na tą część szafek. Za to teraz lodówka stała się najukochańszym romuszym miejscem nasiadówek; siedzi na niej:
- zadem do świata domowego – z zapałem wyglądając na podwórko
- frontem do świata domowego – po prostu w celu siedzenia i gapienia się
- frontem do świata domowego – i czochra się bródką o lodówczany kant. Nie ma pyszniejszego miejsca do drapania bródki :twisted:

- w pozycji horyzontalnej – jest to również ulubione miejsce wygibasów, tarzactwa i proszalnego wystawiania brzuszyska do glumania (oczywiśnie największa kocia miłość jest prezentowana, gdy już ubrana mam wychodzić do pracy :wink:

). Tylko, że dzisiaj tak się kocisko zapamiętało w tych lodówczanych wygibasach, że z wielkim hukiem zbombardował się na glebę. Aż się trochu wystraszyłam, bo zaraz obok taboret stoi i o niego też się obił (nie zdążyłam dolecieć i go złapać). A swoją drogą, pięknie wyglądało to pikowanie kompletnie zaskoczonego futra :wink:

Nie muszę dodawać, że natentychmiast został porwany na ręce i ugłaskany :lol: