Proszę Państwa, oto Krzyś i Pozostali ['] Moje 20 kocich lat

Dzięki kochane dziewczyny. Jakoś to będzie. Czuję smutek i gniew, ale najważniejsze jest teraz, jak Krzysiunio się czuje. Czuje się dobrze. Je. Śpi.
Za dużo informacji to też niedobrze. Właśnie czytam sobie o chłoniaku, a na jego punkcie jestem przeczulona (Kotę zabił w ciągu 2 tygodni). Każde usg podczas ostatnich kilku miesięcy pooperacyjnych (wczoraj minęły 32 tygodnie od operacji) pokazywało powiększone węzły w okolicy mostka. Nie jakoś mocno, ale są. Widać je było też na listopadowym rtg. Radiolog pytał podczas badań czy Krzyś ma białaczkę. Nie ma, nie ma, oczywiście, że nie ma, przecież test (z zamierzchłych czasów...) był negatywny

Koty z FeLV są aż 62 razy bardziej zagrożone chłoniakami, niż koty negatywne. M.in. rozwijającymi się w obrębie śródpiersia. Zobaczymy.
Dziś rano:

Nie mysl o tym,
Ciesz sie kazdym dobrym dniem
jaki piekny Krzys z uszkami

Katia

Zawsze jak nie urok, to wojsk przemarsz.
Dobrze, że chociaż cieplej w końcu.
Głaski dla Krzysia & co. :201461

Krzysiaczku nieustające :ok:

za Twoje zdrowie,dobre samopoczucie i apetyt,piękny Obłoczku :1luvu:

Katia K. pisze:Dzięki kochane dziewczyny. Jakoś to będzie. Czuję smutek i gniew, ale najważniejsze jest teraz, jak Krzysiunio się czuje. Czuje się dobrze. Je. Śpi.
Za dużo informacji to też niedobrze. Właśnie czytam sobie o chłoniaku, a na jego punkcie jestem przeczulona (Kotę zabił w ciągu 2 tygodni). Każde usg podczas ostatnich kilku miesięcy pooperacyjnych (wczoraj minęły 32 tygodnie od operacji) pokazywało powiększone węzły w okolicy mostka. Nie jakoś mocno, ale są. Widać je było też na listopadowym rtg. Radiolog pytał podczas badań czy Krzyś ma białaczkę. Nie ma, nie ma, oczywiście, że nie ma, przecież test (z zamierzchłych czasów...) był negatywny Koty z FeLV są aż 62 razy bardziej zagrożone chłoniakami, niż koty negatywne. M.in. rozwijającymi się w obrębie śródpiersia. Zobaczymy.
Dziś rano:

Niezmiennie i oczadziale wciąż jestem zakochana w tym misiu :1luvu:

To jeszcze takie zdjęcie, sprzed dwu tygodni. Fajnie widać, jak odrosły mu rzęsy (zresztą na tym z góry strony też, nie zwróciłam na to wcześniej uwagi):

Muszę przestać (a przynajmniej postarać się) myśleć tylko na czarno. Bo to nie dotyczy tylko Krzysia, kocich spraw. Im jestem starsza, tym mniej we mnie optymizmu.

Katia K. pisze:To jeszcze takie zdjęcie, sprzed dwu tygodni. Fajnie widać, jak odrosły mu rzęsy (zresztą na tym z góry strony też, nie zwróciłam na to wcześniej uwagi):

Muszę przestać (a przynajmniej postarać się) nie myśleć tylko na czarno. Bo to nie dotyczy tylko Krzysia, kocich spraw. Im jestem starsza, tym mniej we mnie optymizmu.

trzeba cieszyć sie z każdego dnia przeżytego razem i nie myśleć za bardzo o tym co będzie

ja też żyję jak na bombie zegarowej po tym jak wet mi powiedział ,że mój piesio ma guza na śledzionie :(

Katia, ja też muszę się tego nauczyć.
Chociaż jeszcze nie wiem, jak :20147

Wiem, mir.ka, czytałam, strasznie mi przykro. Erin, pamiętasz ,mówiłyśmy o śledzionie...

Nowym Ciociom w wątku Krzysia wyjaśniam, że Krzyś, od kiedy z nami zamieszkał, czyli od 14 maja 2011 pisze wierszyki, w których komentuje rzeczywistość jemu najbliższą (np. jak mu coś utną, wytną). A ja, jak ten Koszałek-Opałek, zapisuję i wstawiam tutaj.

Taki zanotowałam dziś:

Ciocie, dawno nie pisałem,
Zima – weny (cóż) nie miałem.
A Mamunia (sekretarka),
Co na zimę zawsze sarka,
Też namawiać mnie nie chciała
Brak natchnienia rozumiała.
Lecz już wiosna, a więc piszę,
W Parku trudno jest o ciszę,
Pełno ptaków, które śpiewem
Zagłuszają myśli. Nie wiem
Czy coś warte będą rymy,
Skończę pisać – zobaczymy.
U mnie nic się nie zmieniło,
Nie przybyło, nie ubyło,
Oka, jak nie było – nie ma
(Ale znany to Wam temat).
Powolutku sobie żyję,
Choć jem dużo, to nie tyję
(Hihi, Ciocie, jak znam życie,
To mi tego zazdrościcie?).
Czasem dziwne to jedzenie,
Bo mi tam niepostrzeżenie
Mamcia leki dosypuje,
Wiem, że trzeba, więc nie pluję,
Bo problemów ma niemało.
Teraz też się okazało,
Że futerko mam nie takie,
Jak by chciała – byle jakie,
Czasem szorstkie i wypada,
Kolor też nie odpowiada.
Mamuś, pomyśl chociaż chwilę,
Przecież znasz mnie już lat tyle
I się wcale nie zmieniłem,
Jestem biały, będę, byłem.
Czemu ręce załamujesz,
I nas wszystkich tym stresujesz?
Siebie, Wujka, Babcię, Ciocie,
Nawet pani wet Dorocie
Skarżysz się na los złośliwy.
Mamuś, jestem tu szczęśliwy,
Z wami, no a nawet Chrapkiem
(Chce się pozbyć mnie ukradkiem,
Lecz wybaczam mu, tak czuję:
Mądry zawsze ustępuje...).
Mamuś, wszystko się ułoży,
Nie ma sensu zmartwień mnożyć.
Popatrz na mnie, to ja, Krzyś,
Wciąż ten sam, już nie od dziś.

[quote="Katia K."]Wiem, mir.ka, czytałam, strasznie mi przykro. Erin, pamiętasz ,mówiłyśmy o śledzionie...

Nowym Ciociom w wątku Krzysia wyjaśniam, że Krzyś, od kiedy z nami zamieszkał, czyli od 14 maja 2011 pisze wierszyki, w których komentuje rzeczywistość jemu najbliższą (np. jak mu coś utną, wytną). A ja, jak ten Koszałek-Opałek, zapisuję i wstawiam tutaj.

Taki zanotowałam dziś:

Ciocie, dawno nie pisałem,
Zima – weny (cóż) nie miałem.
A Mamunia (sekretarka),
Co na zimę zawsze sarka,
Też namawiać mnie nie chciała
Brak natchnienia rozumiała.
Lecz już wiosna, a więc piszę,
W Parku trudno jest o ciszę,
Pełno ptaków, które śpiewem
Zagłuszają myśli. Nie wiem
Czy coś warte będą rymy,
Skończę pisać – zobaczymy.
U mnie nic się nie zmieniło,
Nie przybyło, nie ubyło,
Oka, jak nie było – nie ma
(Ale znany to Wam temat).
Powolutku sobie żyję,
Choć jem dużo, to nie tyję
(Hihi, Ciocie, jak znam życie,
To mi tego zazdrościcie?).
Czasem dziwne to jedzenie,
Bo mi tam niepostrzeżenie
Mamcia leki dosypuje,
Wiem, że trzeba, więc nie pluję,
Bo problemów ma niemało.
Teraz też się okazało,
Że futerko mam nie takie,
Jak by chciała – byle jakie,
Czasem szorstkie i wypada,
Kolor też nie odpowiada.
Mamuś, pomyśl chociaż chwilę,
Przecież znasz mnie już lat tyle
I się wcale nie zmieniłem,
Jestem biały, będę, byłem.
Czemu ręce załamujesz,
I nas wszystkich tym stresujesz?
Siebie, Wujka, Babcię, Ciocie,
Nawet pani wet Dorocie
Skarżysz się na los złośliwy.
Mamuś, jestem tu szczęśliwy,
Z wami, no a nawet Chrapkiem
(Chce się pozbyć mnie ukradkiem,
Lecz wybaczam mu, tak czuję:
Mądry zawsze ustępuje...).
Mamuś, wszystko się ułoży,
Nie ma sensu zmartwień mnożyć.
Popatrz na mnie, to ja, Krzyś,
Wciąż ten sam, już nie od dziś.

piękny :1luvu:

Cudowny wiersz! :1luvu:

Cudny wierszyk :love:

Ja zazdroszczę tego nietycia, ale moja Pysiulka nie bardzo, bo chuda jak szczapa.
A zapalenie śledziony miała w ubiegłym roku Plamusia.
Zdrówka, Skarbie! :ok: