Krewni i znajomi Filusia i Pana Klaka

Uffff....

Sporo emocji, ale już niedługo kiciusie bedą miały swoich ludzi. Trzymam kciuki za dotarcie do celu.
Ewa, gratuluję, dobrze "wychowałaś" chłopaków :wink:

My też po emocjach, stary psiak i kociak od wczoraj w swoich domach w W-wie.

Piękne fotki :1luvu:

Dziewczyny nie macie czasem surowicy lub dawcy surowicy,mam malucha w schronisku od piątku może gdybym mu podała surowicę miałby szansę.

horacy 7 pisze:Piękne fotki
Dziewczyny nie macie czasem surowicy lub dawcy surowicy,mam malucha w schronisku od piątku może gdybym mu podała surowicę miałby szansę.

Basia, ja nie mogę służyć swoimi kotami, bo tak jak Ci mówiłam, wszystkie są po tajemniczym wirusie. Nie mają już żadnych objawów, ale myślę, że teraz muszę dać im spokój.
Zapytam w schronisku. Dam znać na pw.
Skąd przekonanie, że mały ma pp?

meksykanka pisze:Filuś we własnej osobie...

To szare pod filusiem to ja a właściwie mój długaśny szary sweter a ja usiłuję sie odchylić i zrobić zdjęcie.

A to Pan Klakier

Zosiu, oni wypięknieli u Ciebie

Pierwszy raz tak ich widzę

Może powinnaś pomyśleć o kocim sanatorium u siebie

Jagoda* pisze:Uffff....

Sporo emocji, ale już niedługo kiciusie bedą miały swoich ludzi. Trzymam kciuki za dotarcie do celu.
Ewa, gratuluję, dobrze "wychowałaś" chłopaków

My też po emocjach, stary psiak i kociak od wczoraj w swoich domach w W-wie.

Jagoda, niczego nie chcę sugerować, ale powinnyśmy się wzmocnić od wewnątrz

Ja cała dygocę i czekam na wieści z podróży

meksykanka pisze:Ojej, dopiero dotarliśmy z powrotem - kocaiki dostarczone...
Ja tylko szybko napiszę na usprawiedliwienie Panów Kotów - one przejechały połowę zaplanowanej trasy, ale w stresujących warunkach, postój, przeładowywanie do innych transporterków, oczekiwanie (przecież nie od razu odjechaliśmy, koty musiały czekać w transporterkach) to także nie sprzyja komfortowi... na pewno były bardzo zmęczone...

Filuś, niestety też płakał przez całą drogę, nie zasnął. Tylko nie udało mu się uwolnić z transporterka...

Oczywiście, widzicie co jest intencją Zosi: wybielić Klakiera :lol:

Rozumiem Zosię - ja też go kocham :!:

meksykanka pisze:
Ten ktoś, kto najpierw nauczył je kochać a potem porzucił to...
Proszę tu domyśleć najgorsze przekleństwo...

Jak tylko przykucnęłam przy nich Filuś natychmiast wdrapał mi się na kolana wcisnął nos w sweter i zasnął... Siedziałam przez długi czas z kotami na łóżku w ich pokoiku... i cieszę się, że Beatka dała im szansę... To są domowe koty... żadne z moich rezydentów nie jest tak przytulaste jak Filuś.... On chce do człowieka... nawet bardziej niż Klakier. Jest chudziutki, wypłoszowaty, ogonke ma tylko w połowie, ale na pewno się domyje i podtuczy...
Klakier podobnie jak w czasie podrózy kila razy prychnął mimo iż za chwilę towarzysyzło temu ocieranie o nogi... tak że nie jestem pewna czy sycyz po jest zazdrosny o Filusia czy tak rozładowuje swoje zdenerowanie i napięcie...
Zgasiłam im światło, musiałam je teraz zostawić....
Niestety Renifer jest bardzo zmęczony i śpi to nie mam zdjęcia przedstawiajacego człowieka oblepionego przez kocury ale może za dnia coś zrobię to wyślę.

Jakoś muszę opanować moje też zestresowane stado.
Odemldowuję się.

klasyczny syndrom kociarstwa

Bagienka pisze:Jestem dobrej myśli, jeżeli chodzi o podróż. Musi być dobrze. Mam nadzieję, że aklimatyzacja się uda. Z niecierpliwością czekamy na kiciastych, przygotowani jesteśmy od strony misek, spanek, kuwetek, żwirków i hamaków , reszta wyjdzie w praniu. Olga, nasza córa, nie wie, że dzisiaj zjadą, bo nie wysiedziała by w szkole
U mnie adrenalinka też podskoczyła, mam gulę w gardle
Nic to, biorę się do pracy

Uwierzycie, że to wszystko przez i dla niechcianych i niewidzialnych starych kotów...

Dziewczyny - wiecie co zmienia koty - pierwsze pięć minut w domu nieważne jaki jest...
Schronisko to nie miejsce dla kotów... dlatego wielkie ukłony dla Beatki, że dała im szansę.

Filunio oczywiście się nie wybielił, a je tak łapczywie, że pyszczaka brudzi...
ale wybielenie i podtuczenie chudziny to już zadanie Beatki.

Jak widać na zdjęciu Klakier ma obcięte czy też wydarte wąsy :roll:

ale dodaje mu to uroku, ogonek chudziutki za to oczy przepiękne ciemnopiwne i kolor sierści bardzo interesujący.

Musi być dobrze.

To rzeczywiście syndrom kociarstwa... ja też chyba muszę poszukać jakichś kropli..
na wzmocnienie :ryk:

Będzie dobrze, co ma nie być... oczywiście nic chłopakom nie mówię do samego końca....

Żebym nei zapomniałą spryskać transporterkó feliwayem...
Dlatego piszę żeby nie zapomnieć.

meksykanka pisze:ja też chyba muszę poszukać jakichś kropli..
na wzmocnienie

Co jak co - ale dobre krople na wzmocnienie naprawdę się Wam należą :lol:

Kotki właśnie wyjechały... trzymajcie kciuki...
Do samego końca nic im nie mówiłam...

Szybko załadowane do transporterków... pojechały...
Wszystkiego najlepszego kochani.

Niestety, ja też mam serce w gardle

felis pisze:
Jagoda* pisze:Uffff....

Sporo emocji, ale już niedługo kiciusie bedą miały swoich ludzi. Trzymam kciuki za dotarcie do celu.
Ewa, gratuluję, dobrze "wychowałaś" chłopaków ,

My też po emocjach, stary psiak i kociak od wczoraj w swoich domach w W-wie.

Jagoda, niczego nie chcę sugerować, ale powinnyśmy się wzmocnić od wewnątrz
Ja cała dygocę i czekam na wieści z podróży

...ja też, ale ze "wzmocnieniem" poczekam na zakończenie całej "operacji";), mogłabym przegapić