Ma(j)kowe opowieści

[Avian]

...bohatersko pouciekały za fotele...

Dziwne. W styczniu nie uciekały. Może były we śnie zimowym.

Może dlatego, ze nie jesteś chłopcem w wieku 5 lat

[Villentretenmerth]

A szkoda. Ale wtedy nie mógłbym adoptować kotów! Czyli nie jest źle.

[kwinta]

Zaglądam od rana

[Lakina]

Ja w pracy więc znów szybko
Maki w nocy jak zwykle zawędrował z parapetu do pościelnika. Zostawiłam mu rano napełnione michy. Kwinta, też się zastanawiam czy on stamtąd wychodzi jak jestem w pracy. Nie wydaje mi się jednak, bo michy zawsze pełne a kuweta "nieskażona". Chyba zostawię jutro włączoną kamerkę z podglądem na pościelnik...
Myślałam też czy nie zrobić tak jak mówi Iwonami, po prostu zostawić go w spokoju i przeczekać, przecież musi w końcu wyjść. Może wtedy się przełamie... Ale on tak bardzo lgnie do człowieka, widać, że wtedy jest całkowicie odprężony, je z apetytem i nadstawia się na głaski Żal bardzo tak go zostawiać Nie wiem tylko właśnie czy takie wyciąganie z kryjówki mu pomaga w przyzwyczajeniu się czy raczej odwrotnie. Maki zupełnie nie ma problemu z człowiekiem ale domowe życie to już całkiem inna kwestia. Szafy nie wyglądają jak drzewa, dywan to nie trawa, lodówka nie brzmi jak śpiew ptaków... Może on faktycznie nie był domowy? Na pewno potrzebuje jeszcze czasu żeby to wszystko sobie poukładać.

Z Grocha do dziś się śmiejemy, muszkieter w kołnierzyku zwiał pod fotel i tyle go widzieli Ale to prawda, pięciolatek potrafi zamieszać w życiu nawet największych kocich bohaterów Na razie trzymam go z daleka od Makusia. Pokój z pościelnikiem połączony z kuchnią z parapetem zamykam na klucz jak jestem w pracy więc Maki ma ciszę i spokój w zwiedzaniu terenu i oswajaniu się. Jeszcze będzie czas, żeby się poznali, jak tylko Makus się przyzwyczai do domowego rytmu życia

[Avian]

Makuś na działkach wydawał się tak samo zagubiony ... tylko za człowiekiem sie rozglądał. Inne koty, ptaszki, to wszystko jakby go w ogóle nie obchodziło.
Może był w jakiejś szopie albo co gorsza klatce trzymany? Pani z działki, gdzie przychodził mówi, że on jak przychodzili przyklejał się do ich nóg i cały czas tak sie za nimi snuł ... główkę pod ręce podstawiał, baranki strzelał. A reszta świata w ogóle dla niego nie istniała. Jak ja go pierwszy raz zobaczyłam, miałam go na kolanach i rękach juz po 2 minutach Zagadkowy kot.

Wg mnie wyciąganie na siłę w jego przypadku jest najlepszym sposobem na udomowienie go. Kontakt z człowiekiem nie jest dla niego stresem, a wręcz przeciwnie, wiec niech sobie kojarzy, że to nowe otoczenie jest związane z samymi przyjemnościami!
W końcu to dopiero tydzień mija, ma prawo czuć się zagubiony.

A jakby mu uniemożliwić wejście do kryjówek?

[izka53]

Makuś na działkach wydawał się tak samo zagubiony ... tylko za człowiekiem sie rozglądał. Inne koty, ptaszki, to wszystko jakby go w ogóle nie obchodziło.
Może był w jakiejś szopie albo co gorsza klatce trzymany? Pani z działki, gdzie przychodził mówi, że on jak przychodzili przyklejał się do ich nóg i cały czas tak sie za nimi snuł ... główkę pod ręce podstawiał, baranki strzelał. A reszta świata w ogóle dla niego nie istniała. Jak ja go pierwszy raz zobaczyłam, miałam go na kolanach i rękach juz po 2 minutach Zagadkowy kot.

Jedyne skojarzenie - kot należał do osoby / osób bezdomnych. Był kochany, głaskany...ale nie zna dóbr cywilizacyjnych, bo jego ludzie ich nie posiadali. Może odeszli tam skąd już się nie wraca i koci świat się zawalił. Może był właśnie przyzwyczajony do chowania się jak opiekun wyruszał na jakieś poszukiwania złomu czy makulatury, a on czekał , udając , że kota nie ma.

Dużo tych może....

[Iwonami]

Moja Tosia była na siłę brana na ręce, żeby ją oswoić i nie wyszło to jej na dobre. Zawsze trzyma się na dystans, przychodzi do mnie jedynie wtedy gdy usiądę na kanapie. Rysio jest zdecydowanie bardziej zsocjalizowany, a był pozostawiony sam sobie. Zawsze mu mówię, że ratuje honor kotów. Tyle, że te koty gdy trafiły do mnie były młode. Natomiast dwójka starych, też pozostawionych w spokoju, socjalizuje się w niewyobrażalnym tempie. Choć dopiero po dwóch latach.
Osobiście (na podstawie moich doświadczeń, również z nieżyjącą Piglunią) dałabym kotu czas. Przynajmniej kilka dni, a nawet i z miesiąc, żeby zaobserwować jak się zachowa. Niczego nie robiłabym na siłę, żeby się nie wycofał albo nie przyzwyczaił, że inicjatywa jest po stronie człowieka.
Ale to jest oczywiście wyłącznie moje osobiste zdanie.

[miltonia]

Omatkojedyna jakie cudo

Za szybkie opuszczenie parapetu i pościelnika kciuki trzymam

[Lakina]

A u nas bez zmian. Po powrocie z pracy Maki siedział w pościelniku. Nie wyciągałam go na stamtąd bo mąż zasnął więc i tak nie dam rady się tam dostać. Kuweta i michy w stanie nienaruszonym... Wydaje mi się, że Makuś jest bardzo przyzwyczajony do nie ujawniania się przez długi czas. Avian, pisałaś, że nie przychodził na michę jak była paskudna pogoda więc pewnie zaszyty w jakiejś kryjówce siedział sobie tak 2 dni, może i czasem dłużej. To by tłumaczyło dlaczego 8 czy 10 godzin bez wychodzenia z pościelnika to dla niego żaden wyczyn.
Ogólnie to Makuś nie sprawia już wrażenia jakoś bardzo zestresowanego. Jak się mu podstawi michę to zje, jak się go wyciągnie z pościelnika to mruczy i chce głasków. On po prostu sam nie wykazuje za bardzo inicjatywy. Cokolwiek się z nim zrobi Maki to zaakceptuje i nie będzie się skarżył. Kot bezproblemowy
Ale on się nauczy domowego życia

[Avian]

Maru bardzo sie zmienił na plus jak zrobiłam mu ząbki - część miał wyrwanych, z reszty poszedł kamień. Nagle okazało się, ze to kot zabawowy i bardzo ruchliwy. Musiał go pychol boleć. Makuś też ma paszczę w kiepskim stanie, warto go za jakiś czas jak okrzepnie pokazać wetowi - może też się ożywi po zrobieniu ząbków? Wiele juz mu ich nie zostało
Mam jednak nadzieję, ze ten stoicyzm Maku wynika z wrodzonych cech, a nie z powodu jakiejś dolegliwości ...

A na jakieś zabawki reaguje? Pisałaś, ze bawił sie sznurkiem od rolet? Może by sie pobawił jakimś sznurkiem na patyku? Na piórka nie reagował jak mu pokazywałam, na piłeczkę z gąbki spojrzał (co było jak dla niego dość dużym osiągnięciem )
Moze jakaś zabawka z kocimiętką by go ożywiła choć na chwilę? Kulka z papieru?

Masz rację, może on sie faktycznie przyzwyczaił do przesypiania tych wielu godzin oczekiwania na michę. Teraz musi sie przestawić i nauczyć, ze micha jest częściej, a człowiek jest na wyciągniecie łapy

[Iwonami]

Jestem na tysiąc procent pewna, że Makuś będzie domowym, przytulastym kotem. Trzymam kciuki aby zajęło mu to jak najmniej czasu.

[Avian]

Ja też jestem pewna, ze bedzie łóżkowo-kolanowym domowym kotem !
Ech, ze też nie mógł u mnie zostać
To jeden z takich kotów, które się spotyka raz w życiu ... taki wyjątkowy.

[Lakina]

Ząbki zrobię mu koniecznie, faktycznie może go pycholek boleć. Bawić na razie się nie chce, ale na sznurki patrzy z zainteresowaniem Spróbuję z tą kocimiętką. Jestem pewna, że Makuś się rozrusza za parę dni

[kwinta]

Za Makusia

[Lakina]

Wczoraj Maki opuścił pościelnik Trochę mu w tym pomogłam ale zamiast zwiać na parapet tak po prostu zaczął sobie chodzić po mieszaniu
I powiem jedno: wszystkie moje wychodzące koty, które miałam były nakolankowo-łóżkowymi miziakami ale to co robi Maku widzę po raz pierwszy w życiu Takiego przytulnego kota to jeszcze nie miałam On się hamował na tym parapecie bo pewnie bał się że spadnie i tak trochę asekuracyjnie tego brzucha nadstawiał ale na podłodze dał prawdziwy pokaz swoich możliwości Siedziałam tak z nim na tej podłodze dobre pół godziny i miziałam, miziałam, miziałam Przy okazji, oglądając świat z kociej perspektywy dokonałam szokującego odkrycia: od czasu remontu nie ma u nas krzeseł ani foteli Maki może po prostu nie ma gdzie sobie siedzieć więc wybrał pościelnik i parapet

Avian, masz rację, taki kot się trafia raz w życiu
Pochodził potem sobie jeszcze trochę, posiedział na parapecie a w nocy zawędrował do pościelnika. Ciekawe czy dziś wyjdzie