Cosia Czitka Balbi.Obcio odszedł..Paskud i Mama. Bungo.

gratulacje dla Stasia, że ma domek. Ale trochę żal, że tak krótko przy mamie był.
Gutku - nie idź do weta. Od oczek się nie umiera, a od pp i owszem. Staś ma mało przeciwciał wszelakich od mamy, ja bym raczej weta do domu wołała w razie W. I odrobaka w domu też bym podała, i przynajmniej pierwsze szczepienie

Staś zaczynał mieć problemy z oczkami i nie mógł dłużej zostać w apartamentach Mamy, byliśmy bez szans przy ewentualności jakiegokolwiek leczenia. Pojawiał się raz albo dwa razy dziennie i nie zawsze dał capnąć. Sąsiedzi też nie są cały czas na posesji, pracują jak wszyscy. Jadł już sam. Mama owszem, karmiła i bywała, ale coraz częściej przebywała poza kryjówką, bardziej zainteresowana towarzystwem Brata lub Paskudnika. Wybraliśmy mniejsze zło, ale właściwie to nie zło, a dobro u Gutek.
Co do wizyty u weta ja się nie wypowiadam, sporo racji zapewne w tym, co pisze izka53, ale tu decyzje należą już do Gutek.
Jak się ma Stanisław?

Stanisław nie jest już maleńkim kociakiem, ma najmarniej 2 miesiące. Uważam, że była to ostatnia chwila na pełne i bezstresowe udomowienie go i zgranie z psami. A przy początkach KK naprawdę nie było na co czekać. Co do bywania lub nie u weta: wiem co robić. Co roku odchowuję kilku Stasiów i Stasiowych siostrzyczek (najmłodsze miewają po kilka dni) i umiem się nimi zająć. Nie chodzę na odrobaczenie do veta - chyba, że zdrowie maluszka ewidentnie tego wymaga - i nie napisałam nigdzie, że Staś idzie na odrobacznie do veta. Pastę na robaki dla miauleństw mam na składzie stałym w domu. Krople do oczu skonsultowałam z vet telefonicznie. Przerabiam to co sezon kociakowy. W tym wypadku wybrałam Biodacynę - Synkowe oczka już dzisiaj są śliczne, oczywiście pociągnę kropienie kilka dni.
Jestem wdzięczna za rady wszelkie, ale nie martwcie się tutaj. Stasinek trafił do domu, który wie co robić i umie leczyć nawet i PP. Ostatnio dwa lata temu walczyłam z tym dziadostwem - rodzeństwo, które ratowałam możecie obejrzeć na okładce kalendarza Fundacji Kocie Życie 2017. Nie wiem, co Stanisław musiałby wywinąć, żebym straciła głowę. Proszę o kciuki, żeby nie wywinął nic

I oczywiście, żeby nie było wątpliwości - kolejne kocie dziecko na dom tymczasowy przyjmę jak Synuś nabierze odporności po DRUGIM szczepieniu.

Gutku kochana - ja nie po złośliwości, tylko w trosce o Stasia tak pisałam. :oops:

I czoło chylę, Staś naprawdę lepiej trafić nie mogł :201494

Staś, bądź grzecznym kotkiem

ale Ci się fajny domek trafił

I oby sprawnie i szybko poszło łapanie!

Trzymam kciuki za łapanie kotki, czitka chyba pisała, że w poniedziałek będzie

Za łapanie!

A czy fotki Stasia beda tu, czy w innym watku? :mrgreen:

Tu będą - kiedyś :mrgreen:

Dziś wróciwszy z pracy wypuściłam Stanisława z klatki. Kotuś z zadartym ogonkiem pobiegł wprost do mamusi Szilusi i napluł jej w twarz. Szilusia zrobiła "mlum!" i rozmaślonym wzrokiem śledziła Synka brykającego po całym pokoju. W ogóle suka jest cudowna - Staś wlazł przez nieuwagę do jej koszyka i podeptal mamusię - suka ani drgnęła, Stasinek nie zauważył po kim łaził.

A teraz zachowam się jak niemota :wink:

Jak to napluł jej w twarz :ryk:

Stasinek z dobrego domu, z dobrej komórki...
Humor mi się poprawił i strach nieco mi odebrało, bo wieczorem....WIELKIE ŁOWY :roll:

Wracam z pracy koło 19.30 i pojawia się Ulv z klatką. Wędzone makrele, waleriana i inne przysmaki. Siedzimy w krzakach albo na dachu komórki i łowimy co się da ze szczególnym uwzględnieniem Mamy. Dla mnie nespasmina :evil: