Wielkieś nam uczyniła pustki w życiu forumowym,
Nasza droga Miciulko, tym zniknieniem swoim!
Pełno nas, a jakoby nikogo nie było:
Jedną maluczką burasią tak wiele ubyło.
Tyś za wszytki miauczała, za wszytki mruczała,
Wszytkiś w domu kąciki zawżdy pobiegała.
Nie dopuściłaś nigdy Dużej się frasować
Ani Dużemu myśleniem zbytnim głowy psować,
Do tego, do owego wdzięcznie się przytulając
I onym swym uciesznym mruczeniem zabawiając.
Teraz wszytko umilkło, szczere pustki w domu,
Nie masz zabawki, nie masz rozśmiać się nikomu.
Z każdego kąta żałość człowieka ujmuje,
A serce swej pociechy darmo upatruje.
Silverblue, przytulam.
Smutno, bardzo smutno
