Calinka Mini i Kitka. Łatka [*]Lucas [*]Usia [*]Sabcia [*]

Ogromnie mi przykro Jolu :cry:

Jedyne, z tego co piszesz, co może Cię jakoś pocieszyć to to, że taka śmierć jest szybka, bez długiego cierpienia

Wiedziałam, że Usia jest schorowana, ale jednak nie spodziewałam się takiej wiadomości. Nigdy się tego nie spodziewamy

Usieńko, biegaj za TM [']
A Ty Jolu trzymaj się i przytul pozostałe kotki

Jolu, bardzo Ci współczuję. Przytulam wirtualnie.
Usieńko [*]

Tak bardzo smutno Jolu, Usia i Lacia obie umarły na serce.... :cry:

okrutna choroba, z całego serca współczuję i ściskam mocno :cry:

zapalę wieczorem dodatkowe światełko dla Usieńki....

jolabuk5 pisze:Niestety, muszę napisać tę smutną wiadomość - Usia nie żyje. Umarła przed południem, znalazłam ją leżącą na podłodze, wyglądało, jakby wracała z kuwetki do swojego ulubionego kącika na oknie.
Leżała bardzo spokojnie, trochę kupki się pojawiło... Myślę, że serduszko nie wytrzymało tylu chorób. Umarła cichutko, bylam przeciez w domu, a nic nie słyszałam...
Smutno bardzo, to była najbardziej kochana koteczka, miała do mnie takie zaufanie, od lat grzecznie poddawała się wszystkim zabiegom, związanym z leczeniem cukrzycy, a teraz jeszcze tarczycy, nadciśnienia, serduszka...
Żegnaj, Maleńka, już nic nie boli.....

Bardzo, bardzo mi przykro (*).
Lucas 2014

Jolu, nie mogłam uwierzyć w to co czytam...Tak bardzo mi przykro.Nie ma słów, które mogłyby pocieszyć,jedynie właśnie to że Usia jest już wolna od wszystkich chorób...Usieńko kochana, nie ma Cię już tutaj ale jesteś w miejscu gdzie wszystkie koty są szczęśliwe.Jolu, bardzo mocno przytulam .

Bardzo Wam dziekuję. Sprawdzilam, że Usia była u mnie od września 2014, czyli prawie 10 lat, a przedtem 3 lata dokarmialam ją jako wolnozyjącą kotkę na pobliskim podwórku. Byla juz wtedy dorosłą, wysterylizowana kotka i na pewno kiedys była domowa, ale to musial byc zly dom, bo Usia bała się nawet podniesionego głosu. Od 2017 roku chorowala na cukrzycę, a w ubieglym roku doszla do tego tarczyca, nadciśnienie i chore serduszko, co razem dawało problemy z oddychaniem. Ale po lekach oddech się ustabilizował, choc zawsze byl trochę wysilony, ale nie szybki. Od paru dni z oddechem bylo gorzej (jakby bardziej wysilony, ale nie taki szybki), czekałam niecierpliwie, zeby zrobiło się cieplej, zeby Usia mogła wychodzić na balkon. Zapisalam ją do weta, niestety, moja wetka jest na urlopie, a ponieważ sprawa nie wydawała się dramatyczna, zapisałam Usie do niej zaraz po powrocie, czyli na 6 maja. No ale okazało się, że to było za późno

.

Usiu [*] biegaj szczęśliwa za Tęczowym Mostem gdzie już nic nie boli i czekaj na na razem z innymi zwierzakami.

Jolu przytulam mocno, tak mi przykro :placz:

Moje pieski tak odchodziły, same podjęły decyzję za mnie

I tak na pewno jest lepiej. Taka decyzja zawsze jest bardzo, bardzo trudna.

Wiesz Jolu, Zawieszka umarła mi na rękach, najprawdopodobniej to było serduszko.
Mimo badań, nic nie wychodziło.
W każdym razie umarła w środku nocy, później wet powiedział mi, że nawet gdyby udało się ją dowieźć żywą do lecznicy, prawdopodobnie nic nie dałoby się zrobić

Jedyna doraźna pomoc to podanie dużej ilości heparyny, bardzo możliwe, że bez efektu

A co do podejmowania decyzji - to tak, zgadzam się z Mirką.

Tak sobie myślę, że nawet gdyby nasza wetka nie była na urlopie i udałoby się zapisać do niej Usię, to wetka mogłaby jej juz nie pomòc, a stres, zwiazany z podróżą na pewno nie był wskazany.

Ja też myślę że tak właśnie miało się stać.Usia odeszła w domu, bezpieczna, a ta decyzja to zawsze jest strasznie ciężka do podjęcia. Tutaj zdecydował los, przeznaczenie.Usia miała przez 10 lat cudowny kochający domek, nie musiała się już niczego bać.

I gdyby mogła się z Tobą teraz porozumieć na pewno powiedziałaby Ci " nie smuć się, tutaj jest cudownie".

Smutno
Nie wiadomo co powiedzieć.

Silverblue pisze:Ja też myślę że tak właśnie miało się stać.Usia odeszła w domu, bezpieczna, a ta decyzja to zawsze jest strasznie ciężka do podjęcia. Tutaj zdecydował los, przeznaczenie.Usia miała przez 10 lat cudowny kochający domek, nie musiała się już niczego bać. I gdyby mogła się z Tobą teraz porozumieć na pewno powiedziałaby Ci " nie smuć się, tutaj jest cudownie".

Mam taką nadzieję...

Jarku, dziękuję. Wszystkim dziękuję, że jesteście i rozumiecie.

Usiu [*]
Bardzo nam smutno, wszystkim.

Usiu (*)
Jola przytulam
Tez się tego nie spodziewałam
Ale chyba dla nich tak smierć jest lepsza

Calinka Mini i Kitka. Łatka []Lucas []Usia []Sabcia []

Kto przegląda forum