Nigdy więcej kota! A jeśli już, to na pewno nie rudy...

I tak trzymać :ok:

Sigrid pisze:
zuza pisze:Masz nowe zadanie. Nie obrażaj kota.

Przywołana do porządku będę za kotem ganiać po podwórku w majtach
Ale po gorącej kuchence chodzić nie pozwolę

No w sumie trudno Cie nie zrozumieć

Macie czasem wrażenie, że wasz kotek się WYRAŻA? :twisted:

Marlon jest bardzo gadatliwy, przy czym często brzmi odrobinę kontrowersyjnie

Wracamy z plaży i zaczyna się koncert życzeń: jeden chce soczek, drugi piwo, a Marlon awanturuje się pod lodówką. Nakładam mu porcję, sarkając przy tym: Marlon, wszyscy coś chcecie, a gdzie MOJE potrzeby? A Marlon na to: "W ... --- "
Spróbowałabym to zignorować, gdyby Młody nie zaczął się turlać ze śmiechu, co dało mi nieco do myślenia.
A dziś?
Wróciliśmy z wycieczek głodni i z myślą, że jemy w konobie. Konoba wszakże okazała się być zamknięta za cztery spusty i ciemna. Dziwne - zastanowiłam się - że zbankrutowali po 3 tygodniach, w końcu jedzenie miało ceny przystępne, a smak zacny (choć wolę kuchnię morską niż istryjską), klimat elegancki. Potupaliśmy do pizzerii, gdzie dowiedzieliśmy się, że całe jedzenie wyszło. Może w konobie. No ale zamknięta. Aaaa! - palnęła się w czoło Petra, kelnerka. - Nikogo w miasteczku dziś nie ma. Dziś w zatoce koncert na łodziach!
Dramat. Więcej jadłopodajni tu nie ma, a sklep już się zamknął.
Zadowoliliśmy się winem, Młodego odesłaliśmy do domu, ale uzgodniwszy wersje doszliśmy do wniosku, że nasz syn to najwyżej czekoladę znajdzie, mimo że lodówka ledwo zipie. TŻ wrócił do domu, dał Młodemu upieczone kurze nóżki z Plodine, papryczkę i chlebuś.
Po powrocie okazało się, że synuś zjadł chleb i paprykę, ale udka zostawił, bo "zimne były"
- Kurczę, jest jakiś problem, żeby - skoro już musisz gorące - wrzucić na patelnię i gałką przekręcić na trójkę? - pytam z oburzeniem, bo w wieku Młodego niejedno dziecko w Tajlandii jest mistrzem kuchni.
Na co kot - przysięgam, tego nie dało się nie zrozumieć - PIER-DO-ŁA!!!
Młodemu szczęka zwisła:
-No wiesz???? Mama, słyszałaś tego kota?
Słyszałam. Wierzcie lub nie. Ten skurczybyk NAPRAWDĘ to powiedział :ryk:

Uwielbiam Marlona i Twoją Rodzinę :ryk:

Znam kota, który wieziony do weta wyraźnie płacze: boli, boli!

Wojtek pisze:Znam kota, który wieziony do weta wyraźnie płacze: boli, boli!

Czytałam kiedyś dywagacje jakiegoś uczonego, który wyliczał ile słów wyraźnie rozpoznają koty. Nie pamiętam dokładnie liczby, ale sporo tego było.
Była mojego przyjaciela przywiozła parę lat temu z Kijowa kotkę po zmarłych ciotkach. Kotka trafiła do jej przyjaciółki i mimo królewskich, ba - cesarskich - warunków, jakoś nie miała do niej przekonania, wolała Byłą

I co się okazało? Była gadała do niej we własnym języku, czyli po rosyjsku, a nowa właścicielka po polsku

Koteczka jej nie rozumiała :lol:

Brawo Marlon za pierdołę! :mrgreen:

Sigrid pisze:(...) Była gadała do niej we własnym języku, czyli po rosyjsku, a nowa właścicielka po polsku Koteczka jej nie rozumiała

Najprostszy przykład: spróbuj za granicą zawołać do tamtejszego kota kici-kici, a potem tak jak robią to w tamtym kraju.

Nulka wyraźnie mówiła do mnie "mama-mama"

Wojtek pisze:
Sigrid pisze:(...) Była gadała do niej we własnym języku, czyli po rosyjsku, a nowa właścicielka po polsku Koteczka jej nie rozumiała

Najprostszy przykład: spróbuj za granicą zawołać do tamtejszego kota kici-kici, a potem tak jak robią to w tamtym kraju.

Się nie da. Już sprawdzałam

Dawno temu Młody puszczał mi filmiki z gadającą papugą. Ptaszyna miała cudowne wejście, kiedy demonicznym głosem skrzeczała: "I'm the Starrr!" To mogłoby być intro do filmików z Marlonem, o ile by takowe powstawały/
Gdy w zeszłym roku zaprezentowaliśmy go w najmniejszym mieście świata - Hum - Marlon nie popisał się zbytnio. Najpierw rwał się na zewnątrz, a przywołany "do porządku" podporządkował się. Znaczy wpełzł pod stół i zrobił kupę :oops:

"Sam tego chciałeś, Grzegorzu Dyndało" jak mówi francuski dramaturg. Pobiegłam na zaplecze po ścierę, posprzątałam po kocie, w bonusie otrzymaliśmy miejsce przy stoliku, bo Niemcy, którzy dokonali uprzednio rezerwacji, oświadczyli, że na kota mają alergię i wolą przy mniej reprezentacyjnym stoliku

TŻ wstydził się ostentacyjnie, Młody i ja chichotaliśmy dyskretnie. Marlon, wyzwolony z pęt fizjologii miał na wszystko "wyjebongo" - jak reklamuje swoją wódkę Palikot. Wieczorem kota nie odważyliśmy się zabrać i... zostaliśmy skarceni. "Gdzie kotek?" "W domu, bo wstyd robi". Hum ma na stałe 20 mieszkańców. Demokratycznie wskazali, że kota zamiarują w konobie widzieć. Czy wstyd robi, czy nie. Przynieśliśmy. Kot rozbłysł w blasku fleszy.
Gdy następnego dnia w restauracji nie było miejsca, przysiedliśmy się do pary młodych Holendrów. "Chyba mamy sąsiednie pokoje" - powiedziałam. "No... Nie znamy się, ale znamy waszego kota. Był u nas w pokoju" - powiedzieli Holendrzy. To był wspaniały wieczór. Pełen inteligentnych rozmów o współczesnym świecie.
"To wy macie tego wielkiego kota?" - pytali nas w miejscowych sklepikach. w Humie świat jest mały, ale cóż, w niewielkiej (choć większej) Fażanie też najpierw pojawiły się pielgrzymki oglądających kota koleżanek gospodyni, potem kawalkada dzieci "możemy pogłaskać kotka?".
W tym roku nie zamierzaliśmy Marlona eksploatować. Ale ponieważ Młody wszedł w wiek nastoletni i niestety zaczyna to być widać, obraził się spektakularnie, że z restauracji nie ma spaghetti bolognese, a cofać naszego zamówienia nie wypadało, doszłam do wniosku, że mam go gdzieś i nie odzywaliśmy się przez dwie godziny. Dojechaliśmy do domu, potupaliśmy do miejscowych, aż tu nagle... "czeeeeeść". Młody niesie Marlona. W szelkach, ale bez smyczy. O żesz - wkurzyłam się. Wleczenie kota do knajpy przez 200 m nie mieści się w moich kryteriach. Marlon zachował spokój. I znowu błyskał we fleszach. Przy okazji dowiedziałam się, że jeden z bywalców miał kota norweskiego, który był "jak mop". Powiedziałam, że ja też miałam kotkę norweską, ale była ruchliwa i nerwowa. Było w sumie miło, kot przywykł do naszych ekscesów, może nawet właśnie one powodują, że jest spokojniejszy: co by się nie działo, wraca we własne pielesze, czy samochód, czy kartonowe pudło, na koniec czeka miska z pysznościami.

Nerwów trochę ma, ale czy na pewno? Gabaryt robi swoje. O poranku wyszedł na spacerek. Ogląda krajobraz, słucha cykad. Aż tu nagle kot lokals się napatoczył. Lokals spojrzał na Marlona i wygiął grzbiet. Marlon się zaciekawił, Wychynął zza krzaka. Lokals z wrzaskiem rzucił się przed siebie. Marlon nastawił uszu i już chciał się za lokalsem rzucić w pościg, ale wiecie... smycz.
Czas wracać. Kotu się w głowie przewraca :ryk:

Marlon - Gwiazda. Jakiś film wypadałoby nakręcić, albo powieść napisać

Rozeszłaby się w milionach egzemplarzy i jeszcze byście zarobili na cudownym Marlonie. :wink:

jolabuk5 pisze:Marlon - Gwiazda. Jakiś film wypadałoby nakręcić, albo powieść napisać Rozeszłaby się w milionach egzemplarzy i jeszcze byście zarobili na cudownym Marlonie.

Jola, i to już drugi taki kot mi się trafił :lol:

Nie mam chyba głowy do interesów.

Tymczasem nasza cudowna przygoda powoli zmierza ku zakończeniu. W pewnym sensie to dobrze, bo Marlonowi się w rudej głowie przewraca, chyba myśli że jest u siebie.
Najpierw lokalnych kotów nie zauważał (Francuz z zadartym nosem), a ostatnio... No tak, poznał siłę dobrej prezencji :ok:

Przyszedł lokals, a Marlon z leka się wychylił. Lokals (pełnoprawny mieszkaniec) uciekł z wrzaskiem. Marlonek zamierzał puścić się za nim galopkiem :roll:

Ledwo utrzymałam. Najeźdźca...

Tak, wyraźnie poczuł się "u siebie"

Oj, ciężko będzie po powrocie.

Marlon może zacząć okazywać niezadowolenie :wink:

egwusia pisze:Oj, ciężko będzie po powrocie.

Marlon może zacząć okazywać niezadowolenie

Taaaaa, pamietam to z ery poprzednich kotów

Micka z Alikiem miały depresję, a Kitek lał wszystkich równo, ile wlezie :strach:

Marlon jeszcze przez parę dni posiedzi w Krakowie, ale po powrocie to będzie miał dopiero powód do focha! Bo.... No, kto zgadnie, co się wtedy stanie? :lol:

Nigdy więcej kota! A jeśli już, to na pewno nie rudy...

Kto przegląda forum