Dawno nie było opery w Kąciku, więc dziś zaproponuję Wam streszczenie jednej z najpopularniejszych - Cyganerii Pucciniego. Jeśli dotąd nie było jej w Kąciku, to dlatego, że nie mogłam się zdecydować, którą wersję Wam przedstawić. Wersja z Placido Domingo - niewątpliwie najlepszym Rodolfem i znakomitą Kiri Te Kanawą jako Mimi, z 1977 r., ma niestety nie najlepszą kopię i napisy po francusku. Nowa, filmowa wersja z 2008 r. z Rolando Villazonem i Anną Netrebko jest świetna technicznie i ma angielskie napisy, ale przyznam szczerze, że Netrebko aktorsko i wizerunkowo (w I akcie) nie przekonuje mnie jako Mimi (wokalnie jest ok), no i Villazon nie wzrusza mnie tak, jak Domingo... Rozważałam sprawę niczym Tewje Mleczarz ("ale z drugiej strony..."
Akcja toczy się w XIX wieku wśród paryskiej cyganerii. Poeta Rodolfo, malarz Marcello, muzyk Schaunard i filozof Colline mieszkają wspólnie w mansardzie i klepią biedę. Kiedy jednemu z nich udaje się coś zarobić, idą do restauracji, aby najeść się do syta i spędzić wesoło wieczór. Tylko Rodolfo zostaje chwilę, aby skończyć artykuł. Nagle do jego drzwi puka sąsiadka, uboga szwaczka, której zgasła świeca, a zapałek nie ma... Dziewczyna jest słaba i prawie mdleje, Rodolfo stara się jej pomóc, zapala świecę, ale wtedy okazuje się, że panience wysunął się z kieszeni klucz. Szukają go razem z Rodolfem, który odnajduje zgubę, jednak chcąc zatrzymać dziewczynę na chwilę, chowa go do kieszeni. Młodzi zaczynają rozmawiać, opowiadają o swoim życiu - i oczywiście zakochują się w sobie.
Słuchamy nagrania Deutsche Grammophon, pod dyrekcją Bertranda de Billy, jako Mimi - Anna Netrebko, w roli Rodolfa - Rolando Villazon. Trzeba kliknąć w link i przejść na yt.
https://www.youtube.com/watch?v=iIWiCkzN1Co&t=140s
A teraz wersja z Opery Paryskiej z 1977 r., śpiewają Placido Domingo i Kiri Te Kanawa, orkiestrą dyryguje Nello Santi.
cz. pierwsza - zawiera arię Che gelida manina - największy przebój tej opery i jedną z najbardziej znanych arii tenorowych. Napisy po francusku.
część druga - z arią Mimi Mi chiamano Mimì i znanym duetem O soave fanciulla.
Akt drugi opery. Rodolfo i Mimi dołączają do przyjaciół w Cafe Momus. Wcześniej, na konto zarobionych przez muzyka Schaunarda pieniędzy Rodolfo kupuje Mimi kapelusik, a filozof Colline zaopatruje się w ciepły płaszcz. W kawiarni pojawia się śpiewaczka Musetta, dawna ukochana Marcella, wraz z radcą Alcindorem. Musetta stara się zwrócić uwagę Marcella, co szybko jej się udaje. Dziewczyna odsyła Alcindora, każąc mu kupić sobie nowe buciki, bo te, które nosi, uciskają jej stopy. Kiedy radca odchodzi, Marcollo i Musetta rzucają się sobie w ramiona. Grono przyjaciół opuszcza kawiarnię, beztrosko zostawiając rachunek do zapłacenia... Alcindorowi. Walc Musetty Quando men vo zaśpiewa Adriana Martino. Nagranie pochodzi z filmowej wersji Cyganerii w reżyserii Franco Zeffirellego, z 1965 r., orkiestrą Teatru La Scala dyryguje Herbert von Karajan.

















