Ojj znowu pracujsz Silvrblu! Mam nadzij z choc ni bdzisz musiala tak bardzo wczsni wstawac i z si oplaci finansowo A w nastpny wknd sobi odbijsz! Ja juz traz mam fajni, bo nidzil zawsz woln
KĄCIK MUZYCZNY W letniej atmosferze proponuję dziś ranking najpopularniejszych arii operowych - takich, które "każdy zna", kiedyś słyszał, nawet jeśli zupełnie nie interesuje się operą. Zacznijmy od końca, czyli od numeru 10 w moim rankingu. 10. O mio babbino caro („O mój ukochany Ojcze”) to aria sopranowa z opery „Gianni Schicchi” (1918) Giacoma Pucciniego do libretta Giovacchina Forzano. Śpiewa ją Lauretta po tym, jak napięcia między jej ojcem Schicchim a rodziną Rinuccia, chłopca, którego kocha, osiągnęły punkt szczytowy, grożąc rozstaniem zakochanej pary. Krótka, melodyjna aria jest często wykonywana na koncertach, posłuchajmy jej w wykonaniu Montserrat Caballé.
9. Cavatina Figara w opery Gioacchina Rossiniego Cyrulik sewilski (1816) to popisowa aria barytonowa, jeden z hitów spektaklu i goraco oklaskiwany punkt koncertów znanych solistów. Figaro, dawny zaufany służący Almavivy z humorem opowiada, jakąż to zrobił wielką karierę w mieście. Jako człek zręczny stał się rozchwytywanym cyrulikiem. – jedni chcą ułożenia peruki, inni podcięcia brody, jeszcze inni upuszczenia krwi. Popularność i tłum klientów cieszą pełnego werwy młodego człowieka. Largo al Factotum - w brawurowej interpretacji Thomasa Hampsona (Met 1992).
8. Casta diva ("Czysta bogini") - słynna aria z Normy Vincenza Belliniego (premiera - 1831). Galijska kapłanka,tytułowa Norma, wznosi modły do bogini księzyca, pragnąc powstrzymać rodaków przed zbrojnym wystąpieniem przeciw Rzymianom, bo jest potajemnie w związku z dowódcą rzymskiego garnizonu, Pollionem. Arię śpiewały wszystkie wielkie soprany, ale najbardziej związana jest z postacią Marii Callas. Oto jej nagranie z koncertu w 1957 r.
7. E lucevan le stelle ("Świeciły gwiazdy")- jedna z najpopularniejszych arii tenorowych. Mario Cavaradossi, bohater Toski Gioacchina Rossiniego (1900), czekając na zblizającą się egzekucję, żegna się z życiem i wspomina swą największą miłość, piękną śpiewaczkę Florię Toskę. Posuchajmy przejmującego wykonania Dominga ze sceny nowojorskiej Met, 1986 r.
6. Kolejna aria barytonowa (a właściwie bas-barytonowa) - Non più andrai, farfallone amoroso ("Już nie będziesz motylku skrzydlaty")- znów nalezy do Figara, ale tym razem z opery Wolfganga Amadeusza Mozarta Wesele Figara (1786). Figaro, już nieco starszy, przygotowuje się zo ślubu z Zuzanną, tymczasem paź Cherubin obdarza uczuciem wszystkie znane sobie kobiety, od hrabiny Rozyny po córkę ogrodnika. Zniecierpliwiony jego miłostkami Hrabia postanawia wysłać chłopaka do wojska, a Figaro opowiada przerażonemu Cherubinowi o surowym zołnierskim zyciu. W filmowej wersji opery arię Figara śpiewa Hermann Prey.
5. Der Hölle Rache kocht in meinem Herzen ("Piekielna zemsta gotuje się w moim sercu") - kolejna aria skomponowana przez Mozarta, tym razem w operze Czarodziejski flet (1791). Królowa Nocy żąda od swojej córki, aby zabiła kapłana Świątyni Mądrości, Sarastra. Aria przeznaczona dla sopranu koloraturowego jest bardzo dramatyczna i trudna. Posłuchamy jej w znakomitym wykonaniu Diany Damrau w spektaklu z Covent Garden.
4. I znowu Puccini - Nessun dorma ("Niech nikt nie spi") śpiewa książę Kalaf w ostatniej, nieukończonej operze włoskiego mistrza - Turandot (1926). Księzniczka Turandot zakazuje spać swym poddanym, bo do świtu muszą oni pomóc jej odgadnąć imię nieznajomego, w przeciwnym razie będzie musiała go poslubić. Książe Kalaf tez powtarza słowa "Nessun dorma", ale jest pewny że poranek przyniesie mu zwycięstwo i rękę ukochanej księżniczki. Aria związana jest współcześnie głównie z karierą Luciano Pavarottiego, ale przypomnijmy, jak spiewali ja Trzej tenorzy podczas koncertu z Rzymie w 1990 r.
3. Habanera z Carmen (1875) Georges'a Bizeta - L'amour est un oiseau rebelle (Miłość jest wolnym ptakiem) śpiewa piękna Cyganka, która zmienia kochanków i z nikim nie chce związać się na stałe. Ta pieśń to jej credo, sposób życia i wyraz wolności. Julia Migenes w filmie z 1984 r. pokazała Carmen jako prostą Cygankę, robotnicę w fabryce cygar i przyjaciółkę przemytników. To nie cygańska księzniczka, ale zwykła dziewczyna, bardzo "seksy" i bardzo pewna swojej władzy nad mężczyznami.
2. I z tej samej opery - aria Toreadora Escamilla, Toréador, en garde ("Strzeż się Toreadorze") - to opowiesć o życiu walczącego z bykami, o niebezpieczeństwie na arenie i o chwale po zwycięstwie. Proponuję interpretację Dmitrija Hvorostovskiego konceru w Londynie.
1. Na koniec aria, którą chyba każdy umie zanucić - La donna è mobile ("Kobieta zmienną jest") z Rigoletta Giuseppe Verdiego (premiera 1851). Książę zaleca się do siostry płatnego zabójcy, Maddaleny. Opowiada o zmienności kobiet - być może usprawiedliwiajac w ten sposób własną niestałość w uczuciach. I znów posłuchamy wersji w wykonaniu Dominga, Carrerasa i Pavarottiego w Los Angeles, podczas drugiego Koncertu 3 Tenorów w 1994 r.
Ja sobie chętnie posłucham jutro wieczorem pibon, oczywiście że każda wolna niedziela to jest dużo, ja gapa nie wiem jak czytałam, że wyczytałam te całe weekendy Ja mam teraz w pracy trochę mniej wnerwu, bo najbardziej irytująca kierowniczka już dość długo jest nieobecna. Naprawdę o wiele spokojniej jest bez niej
Nie, jakoś tej arii nigdynie próbowałam, za wysoko Soniu, oby tej kierowniczce się znudziło i odeszła! Są tacy ludzie, którzy wprowadzają nerwoeość w zespole i jak ich nie ma, to pracuje się o wiele lepiej.