H2E2 cz.II

[sunshine]

Rozumiem. Nie chciałam być nietaktowna. Tym bardziej, że tutaj gadaliśmy o świadomym nieposiadaniu dzieci.

[elu]

Rozumiem. Nie chciałam być nietaktowna. Tym bardziej, że tutaj gadaliśmy o świadomym nieposiadaniu dzieci.

Spoko. My się z tym już pogodziliśmy, co będzie to będzie I dlatego też wcześniej napisałam, że mnie wkurzają ludzie, którzy z góry zakładają, że my nie chcemy, nie przychodzi im do głowy inna opcja...

[sunshine]

No to ja się zachowałam jak tacy ludzie
Ja nie wiem, czy mogę czy nie, bo nigdy nie odważyłam się sprawdzić.

[magdaradek]

To prawda, że u nas w społeczeństwie trudny do zaakceptowania jest fakt, że ktoś świadomie rezygnuje z rodzicielstwa.
Ja przyznam też tego nie rozumiem, ale szanuję decyzję podjętą przez danego człowieka. Nie rozumiem tylko i wyłącznie z bardzo subiektywnych odczuć, bo sama mamą jestem.
Ale tak jak mówię - szanuję taką decyzję i nie piętnuję w swojej głowie za nią.
Druga sprawa, że jak ktoś z naszego grona nie ma dzieci, to tak jak mówi elu - od razu zakłada się, że nie chce - a może nie móc.
a jeszcze jak taki ktoś ma kota/koty no to masakra tzn. masakra w tym sensie, że dla kogoś z zewnątrz (generalizując) jest nawiedzoną kociarą
ale ludźmi nie ma co się przejmować. są tacy jacy są.
Ważne by żyć zgodnie z własnymi przekonaniami i sumieniem i nie krzywdzić innych.

[sunshine]

Racja Magda. Potrafię zrozumieć, że dla kogoś dzieci są całym światem i nie wyobraża sobie życia bez nich. I dlatego trudno mu zrozumieć moją decyzję. Ale nie wymagam by mnie popierał, tylko uszanował, że mam inny plan na życie. A już tekst o podaniu szklanki wody na łożu śmierci, to poza wszelką krytyką. Dzisiaj ludzie są mobilni i może się zdarzyć, że dzieci znajdą swoje miejsce na drugim końcu świata i taka osoba będzie w takim samym położeniu jak ja...

[magdaradek]

zgadza się.
Natomiast znam osobiście kogoś, kto również nie chciał mieć dzieci, a jak później zapragnął to było za późno
ale róznych przykładów można by mnożyć i w drugą stronę.

[sunshine]

Zdaję sobie sprawę, że w wielu przypadkach jest tak, jak piszesz Magdo. Ja czuję, że u mnie się to nie zmieni. Za stara jestem. Moja siostrzenica zaspokaja te strzępki instynktu, które posiadam. Ale potrafię sobie wyobrazić dramat osób, które nie mogą mieć dzieci(bo to pierwotna, podstawowa potrzeba, wypływająca z naszego pragnienia wieczności, miłości, chęć by po świecie biegało połączenia genów moich i tego fantastycznego faceta u mojego boku); i takich, które za późno zmienili zdanie.

[magdaradek]

grunt to być ze sobą w zgodzie.
no i żeby nasz partner miał dokładnie takie samo zdanie, by nie czuł się nieszczęśliwy.

[sunshine]

Racja. U nas to pod tym względem pełna harmonia. Tylko początkowo HSB nie do końca sie zgadzał na kicie. Ale pod wpływem Dziewczyn całkowicie zmienił zdanie. A teraz Erwinek to jego pupilek. Elza przynosi zabawki tylko do niego więc pęcznieje z dumy. A w towarzystwie to właśnie on godzinami potrafi opowiadać o naszych kiciach(ja się wygadam na forum to potem nie mam takiego ciśnienia). Lubię atmosferę naszego domu...

[magdaradek]

i tak trzymać

[elu]

No to ja się zachowałam jak tacy ludzie

Nie zauważyłam

[sunshine]

Dziękuję

[elu]

U nas też harmonia. W końcu stwierdziliśmy, że nic na siłę, co będzie to będzie

[elu]

Dziękuję

Za co?

[sunshine]

Za wyrozumiałość i ciepło