Bo koty muszą być... cztery! Cztery? A persik to pies?

Bo rudy z białym. Na dodatek pręgowany :mrgreen:

Mój też jedynak z charakteru.

Meldujemy, że Rudolf jest nie tylko piękny i kochany, to na dodatek zdrowy

Przegląd weterynaryjny zrobiony.
Jeśli ktoś odczuwa nieodpartą potrzebę dofinansowania badania, ewentualnie karmienia smokapożerającegodużodobrego, to będziemy bardzo wdzięczni, bo właśnie na koncie pokazała się dziura w dnie, czyli debet :oops:

Gnojek już się odżarł i wybrzydza. Znaczy, chce jeść, stoi nad michą i się gapi, ale byle czego nie rusza. Na topie są saszetki Miamora :roll:

Ogłoszenia o poszukiwaniu właściciela wiszą w okolicy znalezienia, u wetów, w sklepach zoo. Nikt wcześniej nie zgłaszał zaginięcia. Straż miejska też nie słyszała, by ktoś szukał.

Równolegle szukamy domu, dobrego domu. Gdzie ludzie docenią, jakim Rudolf jest skarbem.

Rudolfa nie sposób sfocić, bo pcha się w obiektyw natychmiast. Ale raczył pokazać łapsko po pobieraniu krwi

Zestresował się u weta, uciekł mi na ramię i taki do mnie przytulony pozwolił się zbadać. Nie próbował ani gryźć, ani drapać.

A tu na bluzie z Biedronki, którą miałam pod ręką i rzuciłam mu do leżenia w pierwszej chwili.

Bardzo do twarzy mu w zielonym. :mrgreen:

Dostanie w wyprawce zielony polarek :mrgreen:

Lubimy się.
Ale zajął cały fotel.

Nic tu po mnie, widzę. Trzeba się wynosić.

pieknie razem wygladaja.

Chyba się muszę pogodzić, że ten typ tak ma.
Usiłuję wciąż przekonać Gabryszę, że powinna się do kuwety załatwiać. A ona mnie - że nie, że kuweta się nie nadaje.

Czasem trafia. Myślałam, że musi mieć czystą kuwetę z dosypanym świeżo żwirkiem, bo do takiej chętnie włazi - taki odruch warunkowy. Ale nie. Zdarza się, że załatwi się do takiej, w której już coś jest zakopane.
Wypróbowałam już wszystkie żwirki chyba i puste kuwety i tackę, i zakrytą kuwetę i co tylko mi przyszło do głowy. Nawet smaczki dostaje za trafienie. Za narobienie na podłogę jest "fuj!", klaśnięcie w ręce. I wie doskonale, że źle robi. Oczywiście, trochę całą robotę psuje fakt, że nie zawsze przyłapię ją na dobrym czy złym załatwianiu, więc nagrody czy besztanie nie mają sensu.
Dziś mnie wkurzyła. Opróżniłam kuwety, do jednej grzecznie nalała. Sprzątnęłam. Po chwili słyszę, że kopie podłogę. No to ja ją cap i do kuwety wsadzam. Raz, drugi, trzeci. Po którymś razie skapitulowała i sama wlazła, i zrobiła co trzeba. Oczywiście dostała głaski, smaczki, pochwały, achy i ochy. Dobra, myślę, mam spokój. Słyszę po chwili drapanie, ale myślę, że zakopuje to, co już było, więc nie pędzę. ale coś wonieje. Patrzę, a ona dorobiła resztę na podłodze.
Podzieliła sobie. Tak, żeby mnie zadowolić i sobie przyjemność sprawić :roll:

To ostatnie pisałam ja, Pollyanna
Dobra, nie będę więcej narzekać, tylko cieszyć się, że na podłogę, a nie na kanapę. Że na widocznym środku, a nie w trudno dostępnym kącie.

Zastanawiam sie ,czemu ona tak robi......moze trzeba zapytac jakiegos behawioryste?

Smakusia zrobila z trzy razy demonstracje za 5 lat z hakiem............po wecie np. szczepieniuy....Q na srodku pokoju i patrzyt,czy ja patrze-przyznaje,ze udawalam ,ze nie patrze i sprzatalam dopiero wtedy,gdy zolza nie widziala,ze sprzatam...............ale te wpadki byly uzasadnione :twisted:

Nie, nie uwierzę, że ją coś stresuje.
Na mnie sprawia wrażenie beztroskiego dzieciaka, który niczym się nie przejmuje, wszędzie się wepchnie, wszystkiego musi spróbować, a jak się coś nie udaje, to natychmiast organizuje sobie kolejną rozrywkę. A na koniec uwala się człowiekowi na kolanach w błogim przeświadczeniu, że wszyscy się nią zachwycają.

A jednak jakis powod musi byc :roll:

zupełnie nie wiem dlaczego tak się dzieje

dalia pisze:zupełnie nie wiem dlaczego tak się dzieje

Spoko, nie wykwateruję Gaby na balkon :mrgreen:

Tak sobie piszę, bo mnie ten fenomen intryguje.
Każdy kociarz kiedyś trafia ponoć na taki egzemplarz. Zawsze się chwaliłam, że żaden kot u mnie nie generuje smrodku, musiało w końcu trafić i na mnie.

Ale ciekawe - wszystkie koty trafiały do mnie przypadkowo. Gabrynia jedyna, którą mam dzięki świadomej decyzji i tak się maupa odwdzięcza.

Kurde, zapomniałam już jak trudno wprowadza się dorosłego kocura do stada.
Oczywiście, największą trudność sprawia przezwyciężenie moich lęków. Bo on jest taki wielki.

jaaana pisze:Kurde, zapomniałam już jak trudno wprowadza się dorosłego kocura do stada.
Oczywiście, największą trudność sprawia przezwyciężenie moich lęków. Bo on jest taki wielki.

Podporządkowanie się stadu nie zalezy od wielkości kota

U mnie rządzi najmniejszy kocur od 10 lat :twisted:

Bo koty muszą być... cztery! Cztery? A persik to pies?

Kto przegląda forum