Moje koty XVIII. Rysia [`]

Tu już nie chodzi o walkę... tylko o te dni razem...
Choć cuda się zdarzają i płyn może przestać się zbierać.

Kasiu (pozwolisz, ze tak- ?)
Tego nie da się zracjonalizować, bo to tak jakby żądać od siebie, by być jasnowidzem.. Nie da się, skoro nawet Weci, nie mogą nam dać jasnych odpowiedzi... Justyn chce mieć nadzieje, Ty starasz się myśleć też o najgorszym, nie uciekasz od tego, chcąc oszczędzić bólu stworzeniu, które tak bardzo pokochałaś.. Ale żadne z Was nie wie, co jest mądre, czy dobre.. I też nikt z nas tego nie wie, na ile uda się coś wywalczyć, a na ile ryzykujesz... Kurr Gdybym mogła, chciałabym Ci to powiedzieć...
Trzymajcie się i o nic nie obwiniajcie, jakby co, to przecież i to najgorsze zabezpieczyłaś, na ile mogłaś.. Reszty nie masz jak przewidzieć... A gdyby nie nasz upór, to nie byłoby tych cudownie uratowanych lub nawet kilku dobrych chwil..
Chciałabym jakoś pomóc, ale nie mogę ... Więc powiem jedno, co by się nie stało.. Rozumiem.
Tak mi przykro, ze musicie przez to przechodzić ... Oby się udało i za to zaciskam kciuki.. :ok:

Nie umiem pocieszyć, ale przynajmniej najmocniej ściskam i dużo ciepłych myśli posyłam.
Wiem, że będziesz wiedziała, co zrobić.
Nie sprawi to, że będzie lżej, ale będziesz wiedziała, że zrobiłaś wszystko tak, jak trzeba. Wiem to.

Tez jestem pewna, ze gdy przyjdzie wlasciwy moment, bedziesz wiedziala.
Myslami jestem razem z Wami. Sciskam...

Jak dziś?

Zaglądam.

Też jestem.
Co u Was?

Napisałam długi post, pod koniec mmi go zeżarło :roll:

To teraz w skrócie bo nagle zrobił mi się okrutny młyn.
Rysia zjadła, leży na łóżku słabiutka niestety. Na podkładzie stanowczo leżeć nie chce, myślę, że drażni ją szelest, który wydaje. O 6 rano wstałam, żeby zrobić jej zastrzyk z furosemidu. Za jakieś 2 godziny jedziemy do weta.
Nie umiem obiektywnie ocenić jej stanu :placz:

Dobrze, że zjadła.
Kciuki za wizytę u weta :ok:

Trzymam

Trzeba dać czas Casico :201461

Rysia ma szanse cały czas, a skoro je to nawet szansa rośnie. Dacie radę :ok:

Wiesz, że z moją Kitusią też było źle, dawali jej nawet miesiąc życia. Dziś ten miesiąc minął, a moja Kitusia z dnia na dzień lepiej się czuje. A wcześniej tylko leżała na boczku i nie schodziła z małego dywanu

A dzis, gdyby nie łapka, to na oko zdrowy kot. Cieszę się niezmiernie, że nie spotkałam na swojej drodze wetów, którzy by mi doradzali "skrócić jej cierpienia". Jestem taka wdzięczna, że takich nie spotkałam. Zamiast tego mówili, że skoro kot wykazuje wolę życia to trzeba mu umożliwić życie.
Trzymam za Was kciuki i myślami jestem z Wami :ok:

Olat pisze:Dobrze, że zjadła.
Kciuki za wizytę u weta

OKI pisze:Trzymam

Bardzo jestem wdzięczna za kciuki, za które tradycyjnie nie podziękuję

Ale dziękuję, że jesteście :1luvu:

klaudiafj pisze:Trzeba dać czas Casico Rysia ma szanse cały czas, a skoro je to nawet szansa rośnie. Dacie radę

Szanse na co? Na wyzdrowienie nie ma szans. Owszem, cuda się zdarzają, ale ja się nawet modlić nie potrafię

Bardzo Ci jestemm wdzięczna za wsparcie

za pomoc, ale jak widzisz nawet B17 Rysia przyjmować nie może

Każdy przypadek jest inny, przekonałam się o tym gdy moje dwa koty chorowały na pnn. Niby to samo, a u każdego z nich wyglądało to jak zupełnie inne choroby.
Rysia i owszem czuje się lepiej w stosunku do tego co było w kryzysie, ale to i tak nie wygląda dobrze

Szanse na poprawe stanu zdrowia i wygranie jeszcze troche czasu

przepraszam, wiem ze kazdy przypadek jest inny

Sprobuj na podkladze polozyc jakis kocyk czy szmatke chociaz - u mnie to pomagalo.

Mimo że nie piszę codziennie to myślami jestem przy Was.

Moje koty XVIII. Rysia [`]

Kto przegląda forum