Ink, Dexter, Tigra + tymczasowo Gacuś

[reddie]

Bo kotki są mądre

Odnośnie KK: czy jeśli do tej pory żadne gluty kociastym z nosków ani z oczu nie lecą, oczki są coraz ładniejsze, kichanie sporadyczne, apetyt doskonały a szaleństwa wciąż intensywne, to oznacza, że zdrowieją?

[Igulec]

wetem to ja nie jestem, ale z moich doświadczeń z KK wynika, że OCZYWIŚCIE zdrowieją

[reddie]

Też tak czuję, że zdrowieją
Cieszy mnie zachowanie Inkusi - zachowuje się wzorowo. Podczas zabawy jest ostrożna, cierpliwa i w ogóle już nie syczy na maluchy. Tylko ładnie z nimi biega. Dziś nawet wylizała małej Mio futro Oczywiście jak sięgnęłam po aparat, przestała I w ogóle nie bała się tego boksera, który wpadl w sobotę przeczekać deszcz Ten kot jest dla mnie zagadką.
Dziś w pracy gadałam z Bogną (dyrektorką) na papierosku na temat zbiórki kasy na KD i okazało się, że ona kocha zwierzaki. Ma psa. I użyła w odniesieniu do niego ładnego określenia - że jest "mądry z miłości". Czyli, że ją kocha i dlatego stara się ją rozumieć. Zauważyłam, że Inka chyba ma to samo. Stara się rozumieć, gdy jej tłumaczę (lub raczej przekazuję pozawerbalnie jakoś), że trzeba być dobrym dla nowych zwierzątek w domu. I ona robi wszystko, żeby maleńtasy czuły się komfortowo.

[reddie]

Zaraz padnę Usiłuję sfocić panienki, ale to graniczy z cudem: Ink i Mao boksują się na kanapie. Moja Ineczka i tak bliski kontakt cielesny z innym kotem? Nieprawdopodobne aż

[Fraszka]

To masz cudny widok

[reddie]

Teraz mam inne widoki. W Ince uaktywniły się uczucia a zdeaktywował się egocentryzm Wylizuje futro Mao, pozwala jej się przytulać do siebie, śpią na jednym posłanku (kto by tam chciał spać z Dużą w łóżku, gdy obok jest kotek...). Mio pojechała już do nowego domku i ma tam kotkę Balbinę oraz mnóstwo rąk do miziania. A mi jakoś pusto... W piątek idę łapać kocią rodzinkę (mama i 2 maluchy) - jeśli się powiedzie, dom znów się zapełni.

[Fraszka]

Reddie, super wiadomości kciuki za powodzenie akcji

[reddie]

Ech, akcja się nie powiodła. Powód: kotki są zbyt nieufne. Mieszkają w piwnicy akademika, ale jedyny dostęp do nich to przez wybitą dziurę w ścianie budynku (dziura o wymiarach zeszytu). Poprosiłyśmy panią portierkę, aby otworzyła nam piwnicę - okazało się, że tamto pomieszczenie, gdzie one się znajdują jest ZAMUROWANE Podobno podczas remontu budowlańcy chcieli zamurować także tę dziurę w ścianie... Ale portierka nie pozwoliła ze względu na potencjalnych futrzastych mieszkańców. No i teraz mamy problem. Nie da się tych dzikusów zwabić od zewnątrz, bo się boją (chociaż na żarcie to rzucają się tak łapczywie, jakby nigdy nie jadły. Co z tego, skoro są czujne i zwiewają do dziury przy najmniejszym ruchu człowieka Próbowałyśmy zastawić dziurę, gdy jeden maluch wyszedł, już prawie go miałyśmy, ale sie wysmyknął, skubaniec). Zostawiłabym je tam, ale one mają KK, robaki i chyba pchły. Przydałoby się zastawić na nie pułapkę tam w środku budynku - jednak niestety się nie da Za tydzień jadę tam znowu. Przez ten tydzień Asia (mieszka w pobliżu) będzie się starała je oswajać. Może nam się uda w końcu. Kotuchy są piękne, ach Jeden (czarno-biały, KK bardziej zaawansowany, oczka w kiepskim stanie) około 2,5miesięczny, drugi (miedziano-biały, oczka lepsze, chudy jak nieboskie stworzenie, brzuch jak balonik) chyba nieco starszy. Szkoda ślicznot Gdy tak się tam czaiłyśmy na nie, jakiś portier z sąsiedniego akademika opieprzył nas, że "dlaczego te koty idą w odstawkę?", to przecież "ich koty" i "mają tam dobrze, ciepło, są dokarmiane i poza tym są tam po to, żeby łapać gryzonie" Ja zaczęłam tak nieśmiało, że chyba za dobrze to nie mają, bo są chore i wygłodzone... A Asia - ochrzaniła go z góry na dół. Że po pierwsze wcale dobrze nie mają, bo żadnych misek tam nie ma i małe są chudziutkie i zabiedzone, a po drugie, że portierka w ogóle nie wiedziała, że tam są jakieś koty! I że zabierzemy je do weterynarza, wyleczymy, i znajdziemy im domki. Kropka. Facet na taką reakcję widać przygotowany nie był Stracił pewność siebie w mgnieniu oka. Asia to tygrysica

A co do moich kotów w domu - stały się nierozłączne, pokochały się ogromnie i nie wiem co z tym fantem zrobić... Na Mao jeszcze chętnych nie ma, ale gdy się pojawią... Czy ja mogę Inkę pozbawiać ukochanej przyjaciółki? No, czy mogę?

[dronusia]

Reddie... tak czytam i myślę... i jedyna opcja jaką widzę, to pożyczyć z bydgoskiego schroniska klatkę łapkę, przystawić do tej dziury w murze, wstawić do klatki na sam koniec miseczkę z saszetką whiskasa. Kociaki szybko wyjdą zobaczyć co tam dobrego, rzucą się na whiskasa, a klatka się zamknie. Co prawda raczej uda się tylko pojedynczo je łapać, ale i to dobre, nie? Wziąć transporterek, złapanego przełożyć do transporterka i drugiego złapać tak samo, nawet jak się przestraszy zniknięciem brata, to szybko skusi się na whiskasika Innej opcji nie widzę... A co do Mao To myślę, że kolejne tymczasy szybko zajmą miejsce maleńtasa, Inka pokocha je równo mocno No, ale... czasem serce nie sługa

[reddie]

Dzięki, Ola Też myślałam o pożyczeniu klatki. Tylko schronisko jest daleko i potrzebny będzie transport samochodowy (chyba nie dałabym rady fizycznie sama przewieźć autobusem takiej klatki). Igulec sugerowała też podbierak na ryby. Popróbujemy.

Jeśli chodzi o Mao - jeśli znajdzie się dla niej domek, to oczywiście, że nie będziemy tu siłą małej trzymać Ale jeśli by się nie znalazł przez dłuższy czas... My jesteśmy gotowe. Miejsce dla niej jest Jednak, prawdę powiedziawszy, sądzę, że Mao znajdzie Dużych - taka słodycz nie powinna długo czekać. A Inka faktycznie - zmieniła się bardzo. Przejęła się chyba rolą domku tymczasowego

[reddie]

To może ja pokażę jak panny się polubiły (przeklejam z wątku na Kociarni).

Part 1 (26 Listopada)



Part 2 (27 Listopada)

[dronusia]

Fotki faktycznie cuuuudowne! Komu komu takie cudowne maleństwo? Uwielbia inne koty, mruczące, miziaste, zdrowe, kochane, proludzkie, kuwetkowe i przede wszystkim piękne! Czy można chcieć więcej?

[reddie]

No, właśnie - komu maluszek? Jest dokładnie tak, jak pisze dronusia: Mao ma same zalety. Wad nie stwierdzono

[reddie]

Zastanawiam się czy jestem przewrażliwiona na punkcie koteczek... Ale ciągle się trzęsę ze strachu, że coś z nimi mogłoby być nie tak. Każda najdrobniejsza zmiana w zachowaniu (przypuszczam, że to odczucie subiektywne) powoduje, że ciarki po mnie chodzą. Np. ostatnio Inka zaczęła się zachowywać jakoś dziwnie. Niby je normalnie, bawi się, przemiana materii ok, sioo w porządku... Ale jakaś smutna bywa, zamyślona, bardzo często się myje (nerwowo jakoś tak) i patrzy rozżalonym wzrokiem, gdy głaszczę Mao... I jakby rzadziej przychodzi na mizianie Tak jakby się usuwała, żeby maluchowi nie zabierać chwil z Dużą. W dodatku miauczy jakby miała rujkę (może ma?...). A do weta jadę z dziewczynami dopiero w piątek...

Czasem, gdy patrzę na te kocinki i czuję tak ogromną miłość, to chyba zaczynam rozumieć czym może być macierzyństwo. A ja się dziwiłam, dlaczego rodzice nie chcieli mnie wypuszczać na imprezy jak byłam nastolatką. I wkurzałam się, że tak się troszczą (wtedy uważałam, że nadmiernie ). Boże, jeśli przy kotach tak ciężko jest zachować spokój przy najmniejszym kocim kichnięciu lub "nie takim" spojrzeniu, to co dopiero przy własnych dzieciach...

[Fraszka]

Mówi się, że rodziców zaczyna się rozumiec dopiero, mając własne dzieci. W przypadku bezdzietnych jeszcze kociar następujje to szybciej, tak jak u Ciebie reddie.

Obserwuj Ink, dopieszczaj ją... na pewno to nic poważnego.