PIĘKNA I TRZY BESTIE...moje słońce zgasło.....

Małgosiu, dużo się na ciebie zwaliło, teraz jeszcze ta choroba Wiktora.
Nie dziwię się, że różne myśli ci chodzą po głowie.
To dobrze, że szukasz różnych rozwiązań, chć mam nadzieję, że nigdy nie będziesz musiała wprowadzić w życie tego swojego ostatniego pomysłu.
Wierzę, że "karta się odmieni" i przyjdą dobre dni.
I takie dramatyczne rozwiązania nie będą konieczne.
:ok:

Ja się jeszcze teraz pozbieram, ja twardy kawał gada jestem...ale może przyjść dzień, kiedy po kolejnym kopie od losu już się nie podniosę.
Nie zrobię tego teraz, zaraz...dałam sobie czas i przez ten czas będę robić wszystko, co możliwe i co niemożliwe też, aby zmienić swoją sytuację.
Ale szczerze musiałam napisać....
To taka załamka chyba...A Wiktor to kropelka, która przepełniła czarę.

Załamka na pewno i nie ma się co dziwić. Zawsze masz wyjście awaryjne i to już coś.
I bardzo dobrze, że napisałaś.

Małgosiu, może to chwilowe złe samopoczycie? Poznałyśmy Cię jako optymistkę, nawet w trudnych sytuacjach.. A teraz jakby coś sie zmieniło.. Może potrzebna jest pomoc antydepresyjna? Wiesz, że ja z racji własnej przypadłości zaraz pomagałabym wszystkim w tym zakresie :ok:

Może teraz Ci się tak wydaje, ale potem znajdziesz siły.
Ja kilka razy miałam taką załamkę, ale tyle dobrych dusz wokoło, że człowiek się zbiera w sobie, podnosi i dalej robi swoje.

Czego i Tobie, i wszystkim nam, szczerze życzę :ok:

justyna p pisze:Małgosiu, może to chwilowe złe samopoczycie? Poznałyśmy Cię jako optymistkę, nawet w trudnych sytuacjach.. A teraz jakby coś sie zmieniło.. Może potrzebna jest pomoc antydepresyjna? Wiesz, że ja z racji własnej przypadłości zaraz pomagałabym wszystkim w tym zakresie

Gosiu, przepraszam, że się z Toba nie zgodzę w decyzji oddania kotów. Podjęłaś ją pod wpływem chwili, wyrzutów,że coś nawaliłaś, depresji .
To nie jest tak, że choroba powstała przez Ciebie. większość osób, nawet z forum, nie zauważyłaby, że coś złego się dzieje.
Oczywiście rozumiem, że Twoja sytuacja życiowa i lokalowa są dramatyczne, trudne dla mnie do wyobrażenia, ale na forum, jak pewnie zauważyłaś, można znaleźć w tym pomoc. Gorzej z domkiem.

Pieniądze są problemem w zapewnieniu im dobrego funkcjonowania, ale ważniejsza jest codzienna troska, podawanie jedzenie, sprzątanie kuwet, głaskanie, przytulanie.

O ile warto byłoby na spokojnie poszukać nowego domu dla Okruszka, który się do Ciebie jeszcze nie przyzwyczaił (i w ogóle wstrzymać się z przyjmowaniem nowych domowników), to dla Twoich rezydentów oddanie do świetnego nawet domu będzie wielkim i niezrozumialym szokiem. Przemyśł sprawę na spokojnie i bez poczucia winy za rany świata.

Słuchajcie, żeby Gosia mogła normalnie żyć, potrzebna jest jej praca. Wątek na miau nic nie dał. Trzeba poszukać pracy "po znajomości". Nic się nie zmieniło w naszym kraju, tak znajduje się najlepszą pracę.
Trzeba więc poszukać tych znajomości. Pomyślałam, żeby zrobić Gosi wydarzenie na fb na ten temat. Gdyby mógł się tym zająć ktoś, kto ma troszkę więcej czasu i dużo znajomych :roll:

Fb ma duży zasięg, myślę, że warto by spróbować :ok:

Może juz sił coraz mniej. Może za wiele razy sie podnosiłam, jak ta wańka- wstańka.
Jak człowiek cały czas wali głową o ścianę, to i tak tej ściany nie przebije, najwyżej może sobie głowę rozbić.
Może czas faktycznie na specjalistę, na pomoc fachową.
A może muszę to po prostu przejść i zmagać sie dalej.
Właściwie cały czas jestem dla innych,a potem któregoś dnia ze zdumieniem odkrywam, że ja też żyję...i że MOJE życie wcale mi się nie podoba.
Taizu kochana, nie przyjmę juz więcej żadnego kota. Ale Okruszka wzięłam zupełnie świadomie, on niczemu winien nie jest, nie chciałabym go oddawać...jeżeli jakoś dam sobie radę ze sobą i z sytuacją, to zostaną wszyskie, jeżeli jednak nie, to nie zatrzymam żadnego.
Troszczę się o moje koty nieustannie, kocham je bardzo...ale też zdałam sobie sprawę, że przez moje nieudacznictwo życiowe któryś może w końcu stracić życie.

Gosiu, kot (i człowiek) moze stracić zycie przez cokolwiek, żadne nieudacznictwo tu w grę nie wchodzi. Czy myślisz,że my na codzień macamy doopki swoim kotom, zeby sprawdzić, czy nie mają ropnia (no, od paru dni to ja akurat macam :mrgreen:

)? Albo jesteśmy w stanie przeskoczyć niewydolność lokalnych wetów?

vip0 pisze:ale też zdałam sobie sprawę, że przez moje nieudacznictwo życiowe któryś może w końcu stracić życie.

Małgosiu, tak o sobie mówi osoba chora! Po 18 latach zmagania sie z depresją wiem co mówię!! Zaczęła sie jesień, idealna pora na takie klimaty! Po tygodniu leczenia inaczej spojrzysz na świat! Proszę rozważ to. W nastroju takim jak teraz nie będziesz w stane ani szukać pracy ani w inny sposób szukać rozwiązania problemów..

I przede wszystkim zrób coś dla siebie.
Umów się z koleżanką na kawę albo nawet spacer.

taizu pisze:Gosiu, kot (i człowiek) moze stracić zycie przez cokolwiek, żadne nieudacznictwo tu w grę nie wchodzi. Czy myślisz,że my na codzień macamy doopki swoim kotom, zeby sprawdzić, czy nie mają ropnia (no, od paru dni to ja akurat macam )? Albo jesteśmy w stanie przeskoczyć niewydolność lokalnych wetów?

Wiem, że akurat takie moje dzisiejsze myślenie jest wynikiem choroby Wiktora...dlatego napisałam, że jego dzisiejsze wyniki to także moje być albo nie być.
Ale też dlatego przyszło mi do głowy to rozwiazanie i te inne myśli.
A może bedzie tak, że pojadę i będzie dobrze, i będe znowu optymistycznie nastawiona do świata.
Tylko, że jak tak patrzę na niego, to mam ochotę wołać " Panie Boże, CUDU !!!!! "

vip0 pisze:dlatego napisałam, że jego dzisiejsze wyniki to także moje być albo nie być.

W jakim sensie?

Erin pisze:I przede wszystkim zrób coś dla siebie.
Umów się z koleżanką na kawę albo nawet spacer.

Erin, bardzo chciałabym to zrobić, ale w obecnym stanie nie bedzie to możliwe.
Wiem, że dziewczyny zaopiekowałyby sie Wiktorem, ale i tak cały czas bym myślała.
I cała przyjemnośc wzięłaby w łeb.

PIĘKNA I TRZY BESTIE...moje słońce zgasło.....

Kto przegląda forum